Ομιλία του Υπουργού Άμυνας κ. Φώτη Φωτίου
κατά την εκδήλωση τιμής προς τους
πεσόντες και αγνοούμενους του 361 ΤΠ
(Κυριακή 28 Ιουλίου 2013 στις 06.45 μ.μ.
Κλειστή Αίθουσα Αθλοπαιδιών, Γέρι)
«Διότι τάφος των επιφανών ανδρών
είναι κάθε τόπος, και δε σώζεται το όνομά τους μόνο σε επιγραφές στην πατρίδα τους, αλλά διατηρείται η ανάμνησή τους, πιο πολύ στη μνήμη
και στις καρδιές των ανθρώπων παρά στα γραπτά μνημεία και στους τάφους».
Με το ίδιο δέος που εκφωνήθηκε το
430 π.Χ., ο λόγος του Περικλέους
για τους πρώτους νεκρούς του
Πελοποννησιακού πολέμου, με απέραντο σεβασμό και βαθειά συγκίνηση για τους
νεκρούς ήρωες του 361 Τάγματος Πεζικού, προσήλθαμε σήμερα εδώ, για να
μνημονεύσουμε τους νεκρούς αδελφούς μας.
Όμως η απονομή τιμής σε αυτές τις
απαστράπτουσες εθνικές μορφές που τίμησαν και λάμπρυναν με τη ζωή, τον αγώνα
και την ανεπανάληπτη θυσία τους τις άφθορες διαχρονικές αξίες της ελευθερίας
και της δικαιοσύνης, δεν είναι εύκολο καθήκον. Και δηλώνω αδύναμος να
απαριθμήσω τις αρετές, να καταγράψω το μεγαλείο της προσφοράς και να αποτυπώσω
το μέγεθος του αγωνιστικού τους αναστήματος.
Έχουμε όμως χρέος, να στρέψουμε τα
βλέμματα πίσω. Τα ιστορικά διδάγματα, που οφείλουμε όλοι να αντλούμε από το χθες
της ιστορίας μας, είναι η πυξίδα για την πορεία του σήμερα. Ιστορική μνήμη
σημαίνει ιστορική συνείδηση, και ιστορική συνείδηση για μας τους Έλληνες της
Κύπρου, σημαίνει συνείδηση της αδιάσπαστης συνέχειας από τους ομηρικούς χρόνους
μέχρι σήμερα. Μια συνέχεια που ενισχύθηκε με τις θυσίες γενεών και διατηρήθηκε
χάρις στο πάθος ανθρώπων σαν τους ήρωες του 361 Τ.Π. Άνθρωποι που αγωνίσθηκαν
με σταθερή πίστη στην ιερότητα και στο δίκαιο, μέχρι της «τελευταίας ρανίδος
του αίματός τους».
Μέσα σε συνθήκες προδοσίας, τον Ιούλιο
του 1974, οι Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Οπλίτες του 361 Τ.Π., έγραψαν
χρυσές σελίδες άφθαστου ηρωισμού και αυτοθυσίας. Κατέθεσαν στο θυσιαστήριο της
Κυπριακής ελευθερίας 91 πεσόντες και αγνοούμενους. Άλλοι 43 άντρες του Τάγματος,
τραυματίστηκαν σωματικά, ενώ πολλοί, φέρουν ακόμα στη σκέψη τους το στίγμα της
φρίκης και του ολέθρου που βίωσαν.
Τριάντα εννιά χρόνια μετά, κλίνουμε
ευλαβικά το γόνυ στην ηρωική τους θυσία και αναβαπτιζόμαστε στα υψηλά ιδανικά
της φιλοπατρίας και της υπέρτατης προσήλωσής τους, στην έννοια της ελευθερίας.
Οι πεσόντες του 361 Τάγματος Πεζικού,
επιτέλεσαν στο ακέραιο το καθήκον τους. Τίμησαν τον όρκο τους και τα όπλα που
τους εμπιστεύθηκε η Πατρίδα, γράφοντας σελίδες δόξας, απέναντι σε αριθμητικά
υπέρτερες και πάνοπλες δυνάμεις. Δίκωμο, ύψωμα Αλωνάγρα, ύψωμα Άγιος Σάββας,
Μια Μηλιά, γραμμή Παχύαμμος – Κλεπινή, παραμένουν αδιάσειστοι μάρτυρες του
απαράμιλλου ηρωισμού τους, αποτελούν εφαλτήρια εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας
και τόποι ευλογημένοι που αγιάσθηκαν με το αίμα τους.
Το 361 Τ.Π. με έδρα το Συγχαρί,
βρέθηκε σε κάθε πολεμική επιχείρηση στο χώρο ευθύνης του, δίνοντας άνισες αλλά
ηρωικές μάχες εναντίον του εισβολέα.
Η ευψυχία, η τόλμη, η απίστευτη
δύναμη της προσωπικότητας των μαχητών του, πρέπει να αποτελούν πυξίδα
καθοδήγησης για τη σημερινή μας πορεία.
Όπως τα παιδιά της θρυλικής αυτής Μονάδας
εξευτέλισαν τον θάνατο προτάσσοντας το «μολών λαβέ» και μάλιστα σε συνθήκες
προδοσίας, έτσι και εμείς, οφείλουμε να καθορίσουμε τη σημερινή μας πορεία πάνω
σε βάση αρχών και αξιών.
Γιατί η ιστορία και οι σημαντικές
στιγμές της, δεν αποτελούν αντικείμενο μελέτης για να γνωρίσουμε τι κατόρθωσαν
άλλοι στο παρελθόν αλλά για να μάθουμε τι είναι σωστό να πράξουμε και εμείς στο
παρόν και στο μέλλον. Γιατί το παρελθόν, είναι το μαντείο από όπου πρέπει να
αντλούμε χρησμούς για το μέλλον.
Τα δραματικά γεγονότα του 1974,
πρέπει να είναι το κρυφό σχολειό κάθε Έλληνα – Κύπριου, που θέλει να στοχάζεται
σωστά για τη μοίρα του τόπου του. Γι’ αυτό, η αναδρομή στις μεγάλες στιγμές των
αγώνων του Κυπριακού Ελληνισμού, είναι η προσφορότερη μέθοδος αυτογνωσίας για
κάθε στοχαζόμενο και ελεύθερα σκεπτόμενο πολίτη αυτού του τόπου. Μας προσφέρει
τα φωτεινότερα παραδείγματα των αρετών, την απίστευτη αντοχή της ιστορικής
συνείδησης, την πίστη μας στην ιδέα της Ελευθερίας.
Σήμερα, μερικές δεκαετίες μετά από
εκείνους τους αγώνες, αντιμετωπίζουμε δραματικές συνθήκες. Μια μοιρασμένη Πατρίδα
και μια διαρκή απειλή για ανακοπή της ιστορικής μας συνέχειας.
Η βαριά κληρονομιά των ηρώων που
τιμούμε σήμερα, μας υπαγορεύει αγώνα αταλάντευτο και ανυποχώρητο, για
τερματισμό της κατοχής, επανένωσης της Πατρίδας και διασφάλιση των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών του συνόλου του κυπριακού λαού.
Ο Κυπριακός Ελληνισμός, δε θα
γονατίσει. Με σωφροσύνη και υπευθυνότητα, θα απορρίψουμε τη λογική των αριθμών
και της ηττοπάθειας. Αναγνωρίζουμε τις δυνατότητές μας, όμως θα αρνηθούμε να
υποχωρήσουμε στις όποιες πιέσεις βρίσκονται ενάντια στις δίκαιες διεκδικήσεις
του λαού μας. Όσοι επιθυμούν λύση στο πρόβλημα, πρέπει να στραφούν προς την
πλευρά του κατακτητή και παραβάτη του διεθνούς δικαίου, χωρίς να υιοθετούν
κυνικά, πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών.
Το καθήκον μας σήμερα, έναντι της ιστορίας
και των ηρωικών νεκρών μας, είναι η ανατροπή των επαπειλούμενων κινδύνων που
απεργάζονται οι εχθροί της πατρίδα μας, πίσω από κλειστές πόρτες. Θα πρέπει να
καταστήσουμε σαφές, ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεγράψουμε δικαιώματα και χαμένες
πατρίδες. Κανένας εκβιασμός, καμία δυσκολία και καμία πίεση δεν πρέπει να μας
οδηγήσει σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση και αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής.
Καμιά απειλή, δε θα μας καταστήσει όμηρους και συνθηκολόγους των κυριαρχικών
μας δικαιωμάτων. Οι προκλήσεις στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου και
η προσπάθεια υποκλοπής κυριαρχικών δικαιωμάτων στο FIR Λευκωσίας, δεν θα γίνουν
αποδεκτά. Ο φυσικός μας πλούτος, πρέπει να αξιοποιηθεί κατάλληλα για να
διασφαλίσει την ευημερία και την ανάπτυξη του λαού και του τόπου μας. Να
αποτελέσει καταλύτη στη διαδικασία των επικείμενων συνομιλιών για επίλυση του
κυπριακού προβλήματος και όχι αιτία ομηρίας στις τουρκικές ορέξεις.
Οι ήρωες του 361 Τ.Π., με τη θυσία
τους στέλλουν από τα πανάρχαια βάθη της Ελληνικής ιστορίας, το παράγγελμα που
απορρίπτει την υποταγή, την αδράνεια και την παραίτηση, μπροστά στα τείχη που
υψώνουν οι κάθε λογής κήρυκες της ήττας και της υπαναχώρησης. Μας δίνουν
προσταγή αντίστασης, για ελευθερία και δικαίωση, για φυσική και εθνική επιβίωση
του Κυπριακού Ελληνισμού. Χρέος μας, να ανταποκριθούμε στην ιστορική μας
ευθύνη. Να κτίσουμε το καινούργιο, με όραμα και πυξίδα πλεύσης, τις άφθορες
διαχρονικά αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.
Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο, η
μέγιστη τιμή για την αγέραστη μνήμη των μαχητών, των ηρώων και των μαρτύρων του
361 Τ.Π.
Τους το χρωστούμε. Το χρωστούμε στις
μελλοντικές γενιές. Τιμή και δόξα στη θυσία των ηρώων μας.
