Συγκεντρωθήκαμε
σήμερα εδώ για να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε σε δύο ακόμη πεσόντες
κατά την τουρκική εισβολή, στα δολοφονηθέντα αδέλφια Κώστα και Χαράλαμπο
Αττά.
Δυστυχώς, τριάντα εννιά χρόνια μετά την
τραγωδία του καλοκαιριού του 1974 κηδεύουμε ακόμη τα λείψανα νεκρών μας,
σε συνοικισμούς που εξ’ ανάγκης κτίσαμε για την προσωρινή στέγαση των
προσφύγων μας. Και δυστυχώς, τριάντα εννιά χρόνια μετά υπάρχουν ακόμη
οικογένειες που δεν γνωρίζουν τις τύχες των δικών τους ανθρώπων.
Τα γεγονότα που οδήγησαν στον τραγικό θάνατο
των Κώστα και Χαράλαμπου Αττά δείχνουν ξεκάθαρα τη βαρβαρότητα του
Τούρκου κατακτητή και αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας το στυγνό
έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος του κυπριακού Ελληνισμού.
Τα δύο αδέλφια είχαν αναγκαστεί να
εγκαταλείψουν με τις οικογένειες τους το χωριό τους Λύση μετά τη δεύτερη
φάση της τουρκικής εισβολής, μεταβαίνοντας για ασφάλεια στην
Ξυλοτύμπου. Ο σαραντάχρονος Κώστας με τη γυναίκα του και τα τέσσερα τους
παιδιά και ο εικοσιτετράχρονος Χαράλαμπος με τους γονείς τους. Στις 18
Αυγούστου του 1974 οι δύο άνδρες, μαζί με πέντε άλλους συγχωριανούς
τους, αγνοώντας τον κίνδυνο επέστρεψαν στη Λύση με σκοπό να φροντίσουν
τα ζώα στις φάρμες τους. Εκεί, στη φάρμα του Κώστα, οι έξι από τους επτά
συγχωριανούς συνελήφθηκαν από ένοπλους Τούρκους που τους οδήγησαν με τη
βία στο τουρκοκυπριακό χωριό Σίντα. Ανάμεσα στους συλληφθέντες και τα
δύο αδέλφια. Έκτοτε
ο Κώστας και ο Χαράλαμπος, καθώς και οι άλλοι τέσσερις συλληφθέντες
συγχωριανοί τους, δεν είχαν δώσει σημεία ζωής και αγνοούντο.
Η εκταφή των λειψάνων των αδελφών Αττά
πραγματοποιήθηκε το 2009 από ομαδικό τάφο που εντοπίστηκε σε περιοχή του
τουρκοκυπριακού χωριού Σίντα. Στη συνέχεια ταυτοποιήθηκαν με
ανθρωπολογικές εξετάσεις και εξετάσεις γενετικού υλικού, οι οποίες
διενεργήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης
λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, και ενημερώθηκαν οι
οικογένειες τους.
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Έχουμε σήμερα το θλιβερό καθήκον και
προνόμιο να κηδεύουμε δύο ακόμη συμπολίτες μας, που στη μεγάλη
καταστροφή του 1974 θέλησαν απλά να προστατεύσουν από τον Τούρκο
εισβολέα αυτά που με τόσο κόπο και μόχθο είχαν δημιουργήσει τα
προηγούμενα χρόνια. Δύο αδέλφια που αψηφώντας τον κίνδυνο για την ίδια
τους τη ζωή, προσπάθησαν να διαφυλάξουν το βιός τους, προφανώς
ελπίζοντας ότι σύντομα θα τέλειωναν όλα και θα επέστρεφαν στην όμορφη
Λύση.
Και όμως τριάντα εννιά χρόνια μετά ο λαός
μας συνεχίζει να μετρά τις πληγές του και να βιώνει τις συνέπειες
εκείνου του τραγικού καλοκαιριού του 1974. Η τύχη εκατοντάδων από τους
αγνοούμενους μας παραμένει ακόμη άγνωστη και η κατοχή του ενός τρίτου
του εδάφους του πολύπαθου νησιού μας συνεχίζεται μέχρι σήμερα, κατά
παράβαση κάθε αρχής δικαίου και έννοιας σεβασμού στα ανθρώπινα
δικαιώματα.
Είναι ιερό χρέος μας προς τον Κώστα και τον
Χαράλαμπο, προς τις οικογένειες όλων των αγνοουμένων μας και προς όλους
τους ήρωες μας που θυσιάστηκαν προασπιζόμενοι την ελευθερία της μικρής
μας πατρίδας, να συνεχίσουμε τον αγώνα για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση
στο εθνικό μας πρόβλημα. Μια λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον
εποικισμό, θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και
τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων και θα διαφυλάττει την εθνική
μας ταυτότητα.
Στις δύσκολες συνθήκες που διέρχεται σήμερα ο
τόπος μας δεν χωρούν οι όποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες και
αντιπαραθέσεις. Για την ορθή επίλυση του Κυπριακού προβλήματος
απαιτείται ενότητα και συλλογική δράση, στο πλαίσιο και της δέσμευσης
του Προέδρου της Δημοκρατίας για τον καθοριστικό ρόλο που το Εθνικό
Συμβούλιο θα διαδραματίζει πλέον στον καταρτισμό ενός συνολικού
περιγράμματος λύσης.
Και όλα αυτά ενώ η διαμόρφωση μιας
αποτελεσματικής και διεκδικητικής στρατηγικής στο Κυπριακό θα
επιχειρείται παράλληλα και ταυτόχρονα με τις τιτάνιες προσπάθειες που
καταβάλλουμε για την όσο το δυνατόν συντομότερη έξοδο από τη σημερινή
δεινή οικονομική κατάσταση.
Φίλοι και φίλες,
Ελπίδα όλων όσοι μαζευτήκαμε σήμερα εδώ
είναι όπως η κηδεία των αδελφών Αττά δράσει ως βάλσαμο για τις
οικογένειες τους. Αναμφίβολα τα συναισθήματα τους είναι ανάμεικτα – από
τη μια ο πόνος για την επιβεβαίωση του θανάτου των αγαπημένων τους και
από την άλλη η ανακούφιση που φέρνει η διακρίβωση της τύχης τους μετά
από τριάντα εννιά ολόκληρα χρόνια αγωνίας.
Δεν είναι, λοιπόν, της ώρας τα μεγάλα και
βαρύγδουπα λόγια. Να ευχηθούμε απλά προς εσάς, τους συγγενείς και τους
οικείους του Κώστα και του Χαράλαμπου, ότι έστω και με καθυστέρηση
τριάντα εννιά χρόνων θα μπορέσετε να βρείτε παρηγοριά από την επίγνωση
ότι ο λαός μας και η Πολιτεία διατηρούν στην καρδιά και στον λογισμό
τους άσβεστη τη μνήμη τους. Τέλος, να διαβεβαιώσουμε τους συγγενείς όλων
των αγνοουμένων μας ότι θα αναλώσουμε το άπαν των δυνάμεων μας για τη
διερεύνηση της τύχης των αγαπημένων τους προσώπων.
Κώστα και Χαράλαμπε Αττά, αιωνία ας είναι η μνήμη σας. |
|
