Κάθε φορά που θάβουμε λείψανα αγνοουμένων
μας ξαναζούμε το ίδιο δράμα που πέρασε ο λαός μας κατά τη βάρβαρη
τουρκική εισβολή. Οι μνήμες μας επιστρέφουν στις μέρες εκείνες που οι
σφαίρες του Αττίλα σκόρπησαν την καταστροφή και τον όλεθρο. Τριάντα οκτώ
χρόνια μετά ο λαός μας εξακολουθεί να μετρά με πόνο τις πληγές του και
τα αποτελέσματα μιας καταστροφικής πορείας που τελικά κατέληξε στην
τραγωδία του 1974.
Σήμερα ξαναζούμε το δράμα της οικογένειας του Νικόλα Τσιακού που δολοφονήθηκε άνανδρα από τους Τούρκους εισβολείς στο χωριό του, το Τραχώνι Κυθρέας.
Ο Νικόλας ήταν άνθρωπος πράος και γαλήνιος και έχαιρε της εκτίμησης της κοινότητάς του. Δούλευε στην επιχείρηση φθαρτών του αδελφού του και παρά τα προβλήματα της υγείας του ήταν ένας τίμιος βιοπαλαιστής. Με τον ιδρώτα του κέρδιζε το ψωμί της οικογένειας, η οποία αποτελείτο από τη γυναίκα του και τα τέσσερά του παιδιά, τους οποίους υπεραγαπούσε.
Κατά την τουρκική εισβολή αρνήθηκε πεισματικά να εγκαταλείψει το χωριό του. Όταν σιγουρεύτηκε ότι η οικογένεια του διέφυγε τον κίνδυνο αυτός παρέμεινε στο Τραχώνι.
Μετά την κατάληψη της Κυθρέας από τους Τούρκους και την είσοδο των αρμάτων στο χωριό του, το Τραχώνι, οι Τούρκοι πυροβολούσαν αδιακρίτως αλλά και με απίστευτη βαρβαρότητα κατά των αμάχων. Ο Νικόλας έχασε τη ζωή του κατά τον καταιγισμό των πυρών από τα άρματα. Τάφηκε αμέσως από τους συγγενείς του και υπό την απειλή των Τούρκων στρατιωτών έξω από το χωριό σε σημείο που γνώριζε η οικογένειά του. Τις συνθήκες που επεκράτησαν κατά την εισβολή δύσκολα μπορεί κανείς να τις περιγράψει. Οι μαρτυρίες είναι συγκλονιστικές. Δεν μπορεί να τις χωρέσει ανθρώπινος νους. Τα πρόσωπα των τεσσάρων παιδιών του Νικόλα Τσιακού και των λοιπών συγγενών και φίλων είναι η σκληρότερη απόδειξη ότι οι πληγές παραμένουν ακόμα ανοικτές και αιμορραγούν.
Σήμερα εκπληρώνουμε την υποχρέωσή μας, αποτίνουμε ως Πολιτεία ύστατο φόρο τιμής και αφήνουμε λίγα λουλούδια και πολύ δάκρυ στη μνήμη του Νικόλα Γιαννή Τσιακού.
Επιβάλλεται να δοθεί ένα τέλος στο ανθρώπινο δράμα των αγνοουμένων που βιώνουμε για δεκαετίες, μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες και επιδιώξεις. Ευελπιστούμε ότι η προσπάθεια θα συνεχιστεί πάνω στη πορεία που έχει χαραχθεί με σημαντικά αποτελέσματα. Θα πρέπει να αποτελεί δέσμευση όλων προς τους συγγενείς των αγνοουμένων της Κύπρου ότι θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε την πλήρη διερεύνηση και διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων.
Γνωρίζουμε όλοι ότι οι πληγές του 1974 χαράσσουν βαθιά τις ψυχές των ανθρώπων. Για να κλείσουν οι πληγές θα πρέπει να τερματιστεί η κατοχή και να επανενωθεί η Κύπρος. Η τελική δικαίωση θα έρθει μόνο μέσα από την πραγματική απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας. Επανένωση των θεσμών, της οικονομίας και του λαού μας. Λύση του Κυπριακού στηριζόμενη πάνω σε απαράβατες αρχές πρέπει να είναι ο αμετάθετος στόχος όλων των πολιτικών δυνάμεων στην Κύπρο.
Στην παρούσα συγκυρία οι προκλήσεις είναι πολλές και μεγάλες. Πρώτα από όλα οφείλουμε να θέσουμε την οικονομία του τόπου σε τροχιά ανάπτυξης. Αυτό θα πρέπει να γίνει χωρίς να γονατίσει ο λαός με μέτρα μονόπλευρης και αυστηρής λιτότητας. Τα βάρη της κρίσης πρέπει να κατανεμηθούν ισότιμα. Με τρόπο που να μην εξασθενούν ολοένα και περισσότερο τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποδεχθούμε ξένη εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου, είτε πρόκειται για φυσικό πλούτο είτε πρόκειται για κερδοφόρους ημικρατικούς οργανισμούς. Η ανακάλυψη και αξιοποίηση του φυσικού αερίου αποτελεί τη μεγαλύτερη οικονομική, πολιτική και κοινωνική προοπτική για τον τόπο τα τελευταία 50 χρόνια.
Πρέπει να συνεχίσουμε να επαναλαμβάνουμε τη δέσμευσή μας για λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας που θα διασφαλίζει την ενότητα του κράτους με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και με πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, όπως αυτή καθορίζεται από τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Εναντιωνόμαστε στην περαιτέρω στρατιωτικοποίηση και «ΝΑΤΟποίηση» του Κυπριακού, μετατρέποντας το πρόβλημα σε ενεργό ηφαίστειο με μια τεχνητή κρίση και εντάσσοντας την Κύπρο σε στρατιωτικού τύπου συμμαχίες.
Η μεγάλη πρόκληση για το Κυπριακό σήμερα είναι να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η προσπάθεια για κλείσιμό του, που ενδεχομένως να γίνει με προσπάθεια αναβάθμισης του ψευδοκράτους. Η αναβάθμιση αυτή θα γίνει με προσπάθεια για άνοιγμα του Ερτζιάν για διεθνείς πτήσεις ή με το απευθείας εμπόριο των κατεχομένων με ευρωπαϊκά κράτη είτε με τη λογική «αναγνώριση έναντι εδάφους».
Δεν θα σταματήσουμε λοιπόν ποτέ να θυμόμαστε και να καταδικάζουμε τα όσα εγκληματικά έγιναν στον τόπο μας. Τη μεγάλη προδοσία και την εισβολή. Δεν θα σταματήσουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε τους νεκρούς μας που έδωσαν τη ζωή τους μη θέλοντας να εγκαταλείψουν τα χώματα των προγόνων μας.
Αιωνία σου η μνήμη Νικόλα Γιαννή Τσιακού. Λαμβάνεις τη θέση που σου αξίζει στο πάνθεον των ηρώων μας.
