Με
αισθήματα συγκίνησης ανέρχομαι σε τούτο το βήμα, για να απευθύνω
χαιρετισμό τιμής στο 26ο Συνέδριο της ΠΕΟ. Η ΠΕΟ ήταν και παραμένει η
πρωτοπόρα και μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση του τόπου μας, που έχει
καταξιωθεί στη συνείδηση των εργαζομένων και ευρύτερα του λαού μέσα από
τους αγώνες της, την ταξική συνέπεια στην υπεράσπιση των δικαίων των
εργαζομένων, την υπευθυνότητα και την αποφασιστικότητα με την οποία
χειρίζεται τα εργατικά και κοινωνικά ζητήματα.
Είναι γνωστοί οι δεσμοί που με συνδέουν με το ταξικό
συνδικαλιστικό κίνημα της ΠΕΟ. Στο παράρτημα της ΠΕΟ του χωριού μου από
μικρό παιδί είχα λάβει τα πρώτα ιδεολογικοπολιτικά μου ερεθίσματα, ενώ
μετέπειτα είχα την τιμή να είμαι μέλος της ΠΕΟ για δεκαετίες. Αυτή τη
διαλεκτική σχέση με τη Συντεχνία, η οποία εκπροσωπεί ταξικά τους
Κύπριους εργαζομένους, την έχω διατηρήσει σε όλη την πολιτική μου ζωή.
Μπροστά στους εργαζόμενους και στα μέλη και τα στελέχη
της ΠΕΟ, θέλω να σας πω πόσο πολύ περήφανος είμαι για τις αξίες και τα
ιδανικά με τα οποία γαλουχήθηκα μέσα από τις γραμμές του τιμημένου
κόμματος των εργαζομένων του ΑΚΕΛ, της ΠΕΟ, της ΕΔΟΝ, στην οποία
διατέλεσα Γενικός Γραμματέας για αρκετά χρόνια και του ευρύτερου Λαϊκού
Κινήματος. Έγνοια και προτεραιότητά μου ήταν πάντα το καλό των
εργαζομένων, το καλό των απλών ανθρώπων. Σας διαβεβαιώνω ότι για αυτές
τις αξίες θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μαζί σας μέχρι την τελευταία μου
πνοή.
Επιτρέψτε μου να καλωσορίσω στην Κύπρο τους εκπροσώπους
του παγκόσμιου και του ευρωπαϊκού συνδικαλιστικού κινήματος και να τους
ευχαριστήσω θερμά και για την αλληλεγγύη που διαχρονικά επιδεικνύουν
προς τον αγωνιζόμενο κυπριακό λαό. Εκφράζω, επίσης, τη δική μας
αλληλεγγύη και στήριξη στους αγώνες των εργαζομένων σε ολόκληρο τον
κόσμο ενάντια στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού για κοινωνική
δικαιοσύνη, ειρήνη και πρόοδο. Αγώνες που αποκτούν ιδιαίτερη σημασία
στις δύσκολες συνθήκες που ζουν και αγωνίζονται οι νέοι, οι εργαζόμενοι
και οι απλοί άνθρωποι, λόγω της ολόπλευρης κρίσης του καπιταλιστικού
συστήματος.
Χαιρετίζω με ιδιαίτερη θέρμη τους εκπροσώπους των
τουρκοκυπριακών συνδικαλιστικών οργανώσεων και των πολιτικών κομμάτων.
Τους διαβεβαιώνω για μια ακόμα φορά ότι οι όποιες δυσκολίες υπάρχουν
σήμερα στις προσπάθειες για λύση και επανένωση, ένεκα της σκλήρυνσης της
στάσης της κατοχικής δύναμης, υπέρτατος στόχος παραμένει η λύση του
Κυπριακού στη βάση αρχών. Με αυτόν τον τρόπο το συνδικαλιστικό κίνημα
του τόπου θα ενωθεί πραγματικά όταν θα πετύχουμε τον στόχο της
επανένωσης της πατρίδας μας. Τότε θα υπάρξει η πραγματική ενότητα και η
ένωση του συνδικαλιστικού κινήματος και από κοινού όλοι οι Κύπριοι
εργαζόμενοι θα αγωνίζονται και θα διεκδικούν τα δικαιώματα που τους
ανήκουν.
Υποκλίνομαι μπροστά στους βετεράνους συνδικαλιστές της
ΠΕΟ. Μπροστά στις θυσίες και τους κατατρεγμούς που έχουν υποστεί. Αυτές
οι θυσίες έθεσαν τις βάσεις των εργατικών δικαιωμάτων και των
κατακτήσεών τους, γράφοντας έτσι με χρυσά γράμματα την τιμημένη ιστορία
του εργατικού κινήματος στον τόπο μας.
Αγαπητοί σύνεδροι, φίλες και φίλοι,
Το συνέδριό σας πραγματοποιείται σε μια εποχή που η
ανθρωπότητα συγκλονίζεται από την παγκόσμια οικονομική κρίση, που είναι
πρώτιστα κρίση του συστήματος. Έχει σημάνει την πλήρη αποτυχία του
νεοφιλελευθερισμού και της ασύδοτης αγοράς. Ακριβώς αυτή την ασυδοσία
της αγοράς και το ανεξέλεγκτο κυνήγι του κέρδους είναι που πληρώνει με
βαρύ τίμημα η ανθρωπότητα και πρώτιστα η εργατική τάξη.
Σήμερα οι άνεργοι και οι άνθρωποι που ζουν κάτω από το
όριο της φτώχειας πολλαπλασιάζονται επειδή οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις
επιδιώκουν να φορτώσουν τις επιπτώσεις της κρίσης της οικονομίας στους
ώμους των εργαζομένων και των αδύναμων.
Οι συνταγές της σκληρής λιτότητας που εφαρμόζονται στην
ΕΕ δεν αποδίδουν. Η κρίση ολοένα και βαθαίνει ενώ αντίθετα οι αποφάσεις
για αυστηρή λιτότητα σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν αποδίδουν. Αντιθέτως,
διαιωνίζουν την κρίση και τη στασιμότητα στην κοινωνία.
Η πρωτόγνωρη παγκόσμια κρίση δεν θα μπορούσε παρά,
δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα, να επηρεάσει και την Κύπρο. Η χώρα μας
τέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, λόγω της κρίσης του τραπεζικού μας
συστήματος. Οι κατά καιρούς αποφάσεις των διοικήσεων των τραπεζών, σε
συνδυασμό με την απουσία αποτελεσματικού ελέγχου από την Κεντρική
Τράπεζα, που ήταν υπεύθυνη για αυτόν τον έλεγχο και προπάντων από τον
Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, έχει κοστίσει στην Κύπρο πολλά
δισεκατομμύρια ευρώ, ένεκα της αλόγιστης έκθεσής τους στα ελληνικά
ομόλογα και της μετατροπής της Marfin-Egnatia από θυγατρική εταιρεία
στην Ελλάδα σε κυπριακή τράπεζα, την ώρα της κορύφωσης της κρίσης.
Μετατροπή που αγόγγυστα ενέκρινε ο προηγούμενος Διοικητής της Κεντρικής
Τράπεζας. Όλο αυτό το κόστος, δυστυχώς, είναι υποχρεωμένο το κυπριακό
κράτος να το καλύψει. Μόνο ενάμισι δισεκατομμύριο είναι το ποσό για
κάλυψη των ελλειμμάτων του κράτους για τα επόμενα τέσσερα χρόνια που
έχουν δημιουργηθεί και αυτά ένεκα της κρίσης και της μείωσης των
εισοδημάτων του κράτους. Οι συγκρίσεις είναι ξεκάθαρες και αποδεικνύουν
ποιο είναι το ουσιαστικό πρόβλημα σήμερα.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες αντί να πρυτανεύσει η ενότητα,
μικροπολιτικοί σχεδιασμοί έδιδαν τροφή για ολομέτωπη και ισοπεδωτική
κριτική κατά της Κυβέρνησης. Στόχος, βέβαια, είναι να απαξιωθεί η
Κυβέρνηση και το πολύπλευρο έργο που επιτέλεσε καθώς, επίσης, να
περάσουν στη συνείδηση του κόσμου ενοχικά σύνδρομα. Ότι δήθεν είναι η
Κυβέρνηση και ολόκληρη η Αριστερά που φέρουν την ευθύνη για τη σημερινή
κατάσταση.
Ο κόσμος διαθέτει και λογική και κριτήριο, έχει και
μνήμη. Εμείς απαντούμε ότι, παρά τα όποια φυσιολογικά λάθη και
παραλείψεις, είμαστε περήφανοι για το έργο της Κυβέρνησής μας μέσα σε
αυτές τις τόσο αντίξοες συνθήκες.
Έγνοια μας ήταν και είναι από τη μια η θωράκιση της
κυπριακής οικονομίας, αλλά και η όσο το δυνατόν πιο δίκαιη κατανομή των
βαρών της κρίσης. Εμείς δώσαμε σκληρές μάχες και προσπαθήσαμε να
αποτρέψουμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό πολιτικές που να εναποθέτουν
μονόπλευρα τα βάρη πάνω στους εργαζόμενους, όπως έπραξαν οικιοθελώς,
λόγω φιλοσοφίας, άλλες Κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αν τη διαχείριση της όλης κατάστασης σε αυτή τη δύσκολη
φάση της κυπριακής οικονομίας δεν είχε η Κυβέρνησή μας, αλλά
συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες δυνάμεις του τόπου, οι επιπτώσεις πάνω
στους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους θα ήταν ολέθριες.
Από τη στιγμή που υποχρεωθήκαμε να προσφύγουμε στον
Μηχανισμό Σταθερότητας, ένεκα των κινδύνων χρεοκοπίας της οικονομίας,
γνωρίζαμε ότι τα περιθώρια αλλαγών στις απαιτήσεις και τους όρους της
Τρόικας δεν θα ήταν απεριόριστα. Θέσαμε συγκεκριμένες προτεραιότητες και
στόχους στη διαπραγματευτική μας στρατηγική και τακτική. Η
διαπραγμάτευση με την Τρόικα και ήταν δύσκολη, ήταν πολύ σκληρή, μακρά,
γεγονός που από μόνο του αποδεικνύει πόσο επίπονη υπήρξε η προσπάθειά
μας να διαφυλάξουμε την κρατική μας κυριαρχία, πρώτα από όλα, τα εθνικά
μας συμφέροντα και τα δικαιώματα του λαού μας.
Από τη μια είχαμε να αντιμετωπίσουμε την υπόσκαψη που
προερχόταν από το εξωτερικό. Από την άλλη, στο εσωτερικό, είχαμε να
αντιμετωπίσουμε τη διαρκή άσκηση πίεσης, ασφυκτικής πίεσης, ακόμα και
εκβιασμούς, για να υπογραφεί εδώ και τώρα το Μνημόνιο.
Στη διαπραγμάτευση εξαντλήσαμε όλα τα περιθώρια για να
πετύχουμε βασικούς στόχους που είχαμε θέσει. Να διατηρήσουμε πρώτα και
κύρια τον εθνικό έλεγχο της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων
υδρογονανθράκων. Η ανεύρεση υδρογονανθράκων αποτελεί τη μεγαλύτερη
οικονομική και πολιτική προοπτική για τον τόπο τα τελευταία πενήντα
χρόνια. Και είχαμε την τόλμη να προχωρήσουμε - παρά τις απειλές της
Τουρκίας που συνεπικουρούνται και από διάφορους φίλους της Τουρκίας -
να αποφύγουμε την ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών. Να
αποτρέψουμε την κατάργηση θεσμικών κατακτήσεων των εργαζομένων και του
λαού, όπως η ΑΤΑ και ο 13ος μισθός. Στοχεύσαμε η συνεισφορά των μισθωτών
να είναι κλιμακωτή και όχι ισοπεδωτική, για να υπάρχει επιμερισμός του
κόστους από την επιβολή του Μνημονίου ανάλογα με τα εισοδήματα.
Στοχεύσαμε να σώσουμε τον Συνεργατισμό που αποτελεί κατάκτηση για τον
λαό μας και τελικά τα καταφέραμε. Στοχεύσαμε στην ταχεία εξυγίανση του
τραπεζικού συστήματος.
Δεν προσπαθούμε να ωραιοποιήσουμε το Μνημόνιο. Κάθε
άλλο. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το Μνημόνιο περιέχει επώδυνες θυσίες για
τους εργαζόμενους και για τον λαό μας. Είχαμε, όμως, να επιλέξουμε
μεταξύ ενός επώδυνου Μνημονίου και της χρεοκοπίας των τραπεζών, που με
τη σειρά τους θα οδηγούσαν σε κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας.
Έχοντας διασφαλίσει κάποια πολύ βασικά και σημαντικά ζητήματα αναλάβαμε
την ευθύνη να προχωρήσουμε με στόχο τη διάσωση της κυπριακής οικονομίας.
Αυτό δεν είναι το τέλος. Ο αγώνας θα συνεχιστεί με την
καλυτέρευση των συνθηκών, και είμαι σίγουρος ότι η εργατική τάξη ενωμένη
θα επαναφέρει αρκετά από τα δικαιώματα τα οποία της στερούνται σήμερα,
ένεκα του Μνημονίου.
Αγαπητοί Σύνεδροι,
Είναι γεγονός ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε
ένα αδιέξοδο σε ό,τι αφορά στο Κυπριακό. Αδιέξοδο το οποίο έχει
προκληθεί με αποκλειστική ευθύνη της κατοχικής Τουρκίας και του κ.
Έρογλου με πρόσχημα την ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας από την
Κυπριακή Δημοκρατία. Παρόλα αυτά μέσα από αυτή την πορεία των τελευταίων
σχεδόν πέντε χρόνων πετύχαμε πολλά. Επιτεύχθηκαν συγκλίσεις στην
τράπεζα των διαπραγματεύσεων που στο σύνολό τους αποτελούν σημαντικές
βελτιώσεις σε σχέση με προηγούμενα σχέδια που έγινε προσπάθεια να μας
επιβληθούν και σωστά απορρίφθηκαν από τον κυπριακό λαό. Ανατρέψαμε το
απαράδεκτο τιμωρητικό κλίμα που οικοδομήθηκε διεθνώς και ιδιαίτερα στην
Ευρώπη μετά τα δημοψηφίσματα. Αποδείξαμε την αδιαλλαξία της Τουρκίας και
την καλή θέληση της δικής μας πλευράς.
Καταφέραμε με αποφασιστικότητα και σοβαρότητα να
δημιουργήσουμε τη σημαντικότερη προοπτική για τον τόπο από καταβολής της
Κυπριακής Δημοκρατίας, με τη δημιουργία των συνθηκών εκμετάλλευσης του
φυσικού αερίου που βρίσκεται στην κυπριακή ΑΟΖ και παρά τις απειλές της
Τουρκίας προχωρήσαμε στον δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων. Φτάσαμε σε αυτό το
επίτευγμα έχοντας δίπλα μας, σε μια κρίσιμη καμπή για το μέλλον του
τόπου, ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα. Αυτό είναι αποτέλεσμα της
πολυεπίπεδης εξωτερικής πολιτικής που ασκήσαμε, παρά τις πιέσεις του
κύριου πυλώνα της αντιπολίτευσης να εγκαταλείψουμε αυτή την πολιτική.
Το ίδιο ισχύει σήμερα για την άσκηση από την Κυπριακή
Δημοκρατία της πολύ επιτυχημένης Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ταυτόχρονα η δική μας η πλευρά, με διεκδικητικότητα και αποφασιστικότητα
δεν ενέδωσε σε προτάσεις και πιέσεις για αλλαγή της διαδικασίας και
υιοθέτηση μιας άκαιρης διεθνούς διάσκεψης, η οποία θα οδηγούσε με
μαθηματική ακρίβεια σε επιδιαιτησία και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα –
κουτσουρεμένης, βέβαια, διάσκεψης και όχι πραγματικά διεθνούς διάσκεψης -
διαδικασία που δοκιμάστηκε στο πρόσφατο παρελθόν και απέτυχε. Εύχομαι
και ελπίζω η ίδια αποφασιστικότητα να επιδειχθεί και στο μέλλον,
ειδάλλως μοιραία θα οδηγηθούμε σε μια κακή διευθέτηση του προβλήματος.
Αυτό θα είναι καθήκον του Σταύρου Μαλά.
Για να αποτρέψουμε την καταστροφική διχοτόμηση, για να
ανατρέψουμε τη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή σε αυτό τον τόπο, για να
διασφαλίσουμε τη δυνατότητα επιβίωσής μας, δεν χρειάζονται μεγαλοστομίες
και ανέξοδες ρητορείες και φτηνοί λαϊκισμοί. Χρειάζεται σκληρή δουλειά,
χρειάζεται αποφασιστικότητα και εμμονή σε αρχές. Να μην διευκολύνουμε
την Τουρκία με αθέτηση στρατηγικών δεσμεύσεων της δικής μας πλευράς,
αλλά ούτε και να συναντούμε θέσεις της άλλης πλευράς με καινοφανείς
προσεγγίσεις για σύγκλιση τετραμερούς και για λύση «χαλαρής
ομοσπονδίας».
Φίλοι και φίλες,
Όσο ποτέ άλλοτε, η κοινωνία χρειάζεται ένα δυνατό
συνδικαλιστικό κίνημα, το οποίο δεν επιτρέπεται ούτε και στο ελάχιστο να
απολέσει τον μαχητικό και διεκδικητικό του χαρακτήρα.
Είμαι σίγουρος ότι οι εργαζόμενοι της Κύπρου μπορούν να
στηριχτούν στην ΠΕΟ και στην ενότητα και την κοινή δράση ολόκληρου του
συνδικαλιστικού κινήματος. Εχέγγυο είναι η ιστορία και οι αγώνες σας
υπέρ των δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων και των απλών
ανθρώπων. Είμαι βέβαιος ότι στο Συνέδριο σας θα πάρετε αποφάσεις
συλλογικές, υπεύθυνες που, όπως λέει και το σύνθημά του, θα στοχεύουν με
αποφασιστικότητα στην εργασία με δικαιώματα και την κοινωνική
δικαιοσύνη. Σε αυτό τον αγώνα τον καλό, θα με έχετε πάντα συμπαραστάτη,
σύντροφο, συνάδελφο και συναγωνιστή.
Θα ήταν παράλειψή μου αν δεν ευχαριστούσα θερμά ολόκληρο
το συνδικαλιστικό κίνημα για την κατανόηση, την υπευθυνότητα και τη
συμπαράσταση σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, που είχαμε να αντιμετωπίσουμε με
την Τρόικα και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική σε παγκόσμια κλίμακα.
Είμαι σίγουρος ότι το Συνέδριο θα μας δώσει μια ΠΕΟ ακόμη πιο ισχυρή, ακόμη πιο δυνατή, προστάτη των εργαζομένων. |
|
