Τελούμε
σήμερα την κηδεία τριών νέων ανθρώπων με τριάντα οκτώ χρόνια
καθυστέρηση. Ο Αλέξανδρος και Ανδρέας Γερμανού και ο Αιμίλιος Μιλτιάδους
ήταν αγνοούμενοι της τουρκικής εισβολής του 1974. Οι οικογένειες τους,
οι συγγενείς και φίλοι τους, τους αναζητούσαν από το μαύρο εκείνο
καλοκαίρι της 2ας Αυγούστου του 1974, όταν μια ομάδα ενόπλων Τούρκων
στρατιωτών, συνοδευόμενοι από επώνυμο Τουρκοκύπριο και Τουρκοκύπριο
αξιωματικό συνέλαβαν τον Μιλτιάδους και τους δύο κουνιάδους του, τον
Αλέξανδρο και τον Ανδρέα, λέγοντας ότι τους παίρνουν για ανάκριση και θα
επιστρέψουν.
Την επόμενη μέρα της σύλληψής τους, άγνωστος
Τούρκος στρατιώτης ζήτησε από τον πεθερό του Μιλτιάδους να επισκεφθεί
τον Αστυνομικό Σταθμό Κερύνειας γιατί ήθελαν να τον δουν τα παιδιά και ο
γαμπρός του. Όταν, όμως, έφτασε στον Σταθμό, του είπαν ότι δεν έχουν τίποτα υπόψη για κράτηση εκεί των παιδιών του και του γαμπρού του.
Ένας κάτοικος Κερύνειας, που επίσης είχε
συλληφθεί από τους εισβολείς στις 7 Αυγούστου και την επόμενη μέρα
αφέθηκε ελεύθερος, ενημέρωσε τον Ερυθρό Σταυρό για την κράτηση
αιχμαλώτων στον Αστυνομικό Σταθμό Κερύνειας δίνοντας τα ονόματα του
Μιλτιάδους και των αδελφών Γερμανού, με τους οποίους κρατήθηκε στο ίδιο
κελί. Δύο μέρες αργότερα, ο Ερυθρός Σταυρός μετέβη στον Αστυνομικό
Σταθμό, αλλά οι Τούρκοι αρνήθηκαν την κράτηση αιχμαλώτων εκεί.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, οι Τούρκοι,
στις 11 Αυγούστου 1974, απομάκρυναν τον Μιλτιάδους και τους δύο
γαμπρούς του μαζί με αριθμό άλλων αιχμαλώτων προς άγνωστη κατεύθυνση και
έκτοτε δεν έδωσαν σημεία ζωής.
Ο Αλέξανδρος, ο Ανδρέας, ο Αιμίλιος και
τόσοι άλλοι νέοι, που αργότερα διαπιστώθηκε ότι είναι νεκροί, δεν
σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης. Είχαν συλληφθεί και είχαν κρατηθεί σε
κάποιο αστυνομικό σταθμό ή σε κάποιους χώρους που οι εισβολείς
μετέτρεψαν σε κρατητήρια. Ειδικά οι νέοι που σήμερα κηδεύουμε, δεν
αιχμαλωτίστηκαν καν στο πεδίο της μάχης αλλά στο σπίτι του πεθερού του
Μιλτιάδους. Είναι φανερό ότι οι εισβολείς αργότερα εκτέλεσαν εν ψυχρώ τα
δύο αδέλφια και τον γαμπρό τους. Η
περίπτωση των αδελφών Αλέξανδρου και Ανδρέα Γερμανού και του Αιμίλιου
Μιλιτιάδους αποτελεί ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα των εγκλημάτων
πολέμου που διέπραξαν οι Τούρκοι εισβολείς στην Κύπρο.
Ο Αιμίλιος Μιλτιάδους ήταν παντρεμένος με τη
Μαρούλα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: την Παναγιώτα, τον Γιώργο
και τον Μιλτιάδη. Πριν την εισβολή ασκούσε το επάγγελμα του αρτοποιού
και με τιμιότητα έβγαζε το ψωμί της οικογένειας.
Ο Αλέξανδρος Γερμανός ήταν επίσης
παντρεμένος με τη Δώρα και πατέρας ενός παιδιού, του Ανδρόνικου, ο
οποίος γεννήθηκε μερικές μόνο μέρες πριν την εξαφάνιση του Αλέξανδρου.
Ασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου.
Όταν εκδηλώθηκε η εισβολή ο Αλέξανδρος και ο
Αιμίλιος κατατάχθηκαν έφεδροι στο 251 Τάγμα Πεζικού η έδρα του οποίου
βρισκόταν στη Γλυκιώτισσα Κερύνειας. Το τάγμα, που επάνδρωνε τη γραμμή
άμυνας στη Γλυκιώτισσα, δέχθηκε μεγάλη επίθεση από τους εισβολείς οι
οποίοι διέθεταν βαρέα όπλα, άρματα μάχης, αεροπορία και ναυτικό. Η
υπεροπλία τους ανάγκασε το τάγμα προ του φάσματος του εγκλωβισμού να
οπισθοχωρήσει. Κάτω από τα συνεχή πυρά των εισβολέων ένας αριθμός
στρατιωτών του τάγματος εγκλωβίστηκε σε περιοχές οι οποίες καταλήφθηκαν
από τις τουρκικές δυνάμεις. Ανάμεσά τους ο Αιμίλιος Μιλτιάδους και ο
Αλέξανδρος Γερμανός που κατέληξαν στο χωριό Καράκουμι όπου συνάντησαν
τις οικογένειές τους. Όλοι μαζί μετακινήθηκαν στην Πάνω Κερύνεια, στην
οικία του Γιώργου Μιλτιάδους, πιστεύοντας ότι εκεί θα έχουν μεγαλύτερη
ασφάλεια. Η τραγική συνέχεια είναι γνωστή.
Ο Ανδρέας Γερμανός ήταν άγαμος όταν άρχισε η
εισβολή. Διέμενε με την οικογένειά του στην Κερύνεια και ασκούσε το
επάγγελμα του οικοδόμου. Με τον αδελφό του Αλέξανδρο και τον γαμπρό του
Αιμίλιο, βρέθηκαν μαζί στο Καράκουμι και μαζί μετέβηκαν στην Κερύνεια,
όπου και συνελήφθηκαν.
Σήμερα οι
οικογένειες του Αλέξανδρου και Ανδρέα Γερμανού και του Αιμίλιου
Μιλτιάδους θα θάψουν τα παιδιά τους. Για τριάντα οκτώ χρόνια οι
οικογένειές τους ζούσαν με το άγχος και την αγωνία της προσμονής, με την
προσδοκία της επιστροφής των προσφιλών τους προσώπων. Η ελπίδα για
επιστροφή τους δεν έσβησε ποτέ, έστω
κι αν η παρέλευση του χρόνου μείωνε τις ελπίδες. Μέχρι που μέρος των
λειψάνων των δύο αδελφών και του γαμπρού τους εντοπίστηκαν σε ομαδικό
τάφο σε περιοχή του κατεχόμενου Αγίου Ιλαρίωνα, σε εκταφή που
πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του σχετικού προγράμματος της Διερευνητικής
Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου.
Οι αδελφοί Γερμανού και ο Μιλτιάδους δεν
επιστρέφουν ζωντανοί. Επιστρέφουν νεκροί. Και δεν επιστέφουν στον δικό
τους τόπο, στο δικό τους σπίτι. Επιστρέφουν στον τόπο όπου οι
οικογένειές τους βρέθηκαν εκτοπισμένες μαζί με χιλιάδες άλλους
πρόσφυγες. Παρά ταύτα, έστω και στην προσφυγιά,
οι οικογένειες, οι συγγενείς και οι φίλοι θα μπορούν τώρα να
επισκέπτονται τον τάφο των προσφιλών τους προσώπων για να εναποθέτουν τα
λουλούδια και τα δάκρυα της εκτίμησης και της αγάπης τους.
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Οι αδελφοί Γερμανού και ο Αιμίλιος Μιλτιάδους ήταν νέοι με μεγάλα όνειρα και προσδοκίες για τη ζωή. Αυτά
τα μεγάλα όνειρα, όπως και τα όνειρα κάθε νέου και νέας της δικής τους
γενιάς, βίαια ακύρωσε το δίδυμο έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος
και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Ο λαός της Κύπρου χρειάστηκε να
εργαστεί πολύ σκληρά για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις καταστροφικές
συνέπειες του εγκλήματος και να ξανακτίσει ουσιαστικά από την αρχή τη
ζωή του.
Τίποτα, όμως, από όσα έχει κτίσει και έχει
πετύχει ο λαός μας δεν μπορεί να θεωρείται διασφαλισμένο ενόσω
συνεχίζεται η κατοχή και η διαίρεση. Τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται
δεδομένο ενόσω η Τουρκία διατηρεί παράνομα χιλιάδες πάνοπλους στρατιώτες
στην κατεχόμενη Κύπρο. Η επίτευξη λύσης που θα τερματίζει την κατοχή
και θα επανενώνει την Κύπρο στα πλαίσια μιας διζωνικής, δικοινοτικής
ομοσπονδίας, είναι αυτή που θα οδηγήσει στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων –περιλαμβανομένου του δικαιώματος επιστροφής των προσφύγων
και των βασικών ελευθεριών του λαού μας. Είναι αυτή που θα δημιουργήσει
τις προϋποθέσεις για μόνιμη ειρήνη, μόνιμη ασφάλεια και τη στέρεη βάση
για ύπαρξη ευημερίας στην Κύπρο.
Για την επίτευξη μιας τέτοιας λύσης θα
συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ανεξαρτήτως των δυσκολιών και των εμποδίων
που συνεχώς προβάλλει,
με την αρνητική και αδιάλλακτη στάση της, η Τουρκία. Ο αγώνας μας
εμφορείται και στηρίζεται σε αρχές, χαρακτηρίζεται δε από ρεαλισμό για
υπέρβαση των τετελεσμένων της εισβολής και της κατοχής.
Θα συνεχίσουμε, επίσης, να αγωνιζόμαστε για
την προώθηση του θέματος της διακρίβωσης της τύχης των αγνοουμένων μας.
Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το πρόγραμμα της Διερευνητικής Επιτροπής
Αγνοουμένων, που λειτουργεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για εκταφή και
αναγνώριση λειψάνων. Θα
συνεχίσουμε να απαιτούμε την εφαρμογή του δευτέρου μέρους της απόφασης
του ΕΔΑΔ από μέρους της Τουρκίας, που προβλέπει την πλήρη διερεύνηση των
συνθηκών μέσα στις οποίες χάθηκαν τα ίχνη των αγνοούμενων προσώπων.
Οι συγγενείς των αγνοουμένων έχουν κάθε
δικαίωμα να γνωρίζουν τι απέγιναν τα προσφιλή τους πρόσωπα κι εμείς θα
συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να εφαρμοστεί αυτό το δικαίωμα. Αυτή
είναι η δέσμευσή μας προς τους συγγενείς των αγνοουμένων μας.
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας.
Αιωνία η μνήμη του Αλέξανδρου, του Ανδρέα και του Αιμίλιου. |
|
