Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Παγκύπριου Συνδέσμου Δημοκρατικών Αντιστασιακών, βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά εδώ για να τιμήσουμε την Αντίσταση στο πραξικόπημα και όλους τους αντιστασιακούς πεσόντες ήρωες μα και ζώντες συναγωνιστές.
Αποτίνουμε φόρο τιμής στους δημοκράτες αντιστασιακούς, που όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στα όπλα της προδοσίας, υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία, τον Μακάριο και την ακεραιότητα της πατρίδας μας. Τιμούμε τη μνήμη των αντιστασιακών που έπεσαν μαχόμενοι για τη δημοκρατία και τους ζώντες αντιστασιακούς που αποτελούν παράδειγμα αγώνα.
Η οφειλόμενη τιμή στους αγωνιστές της Αντίστασης, λειτουργεί ως ξυπνητήρι της μνήμης. Το ξύπνημα της μνήμης, δεν παραπέμπει απλώς στην τραγωδία που προκάλεσε στην Κύπρο μας το δίδυμο έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Παραπέμπει και στα όσα προηγήθηκαν της τραγωδίας. Παραπέμπει στις συνωμοσίες που εξυφάνθηκαν σε ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε βάρος της Κύπρου.
Παραπέμπει στις επεμβάσεις στις οποίες προέβαιναν οι στρατοκράτες της Άγκυρας και η Χούντα των Αθηνών, στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας μας.
Παραπέμπει στη δράση των ακροδεξιών, σοβινιστικών και φασιστικών στοιχείων, που μέσα από τις γραμμές της ΕΟΚΑ Β’ και της ΤΜΤ, υπέθαλπαν το εθνικό μίσος, τη μισαλλοδοξία και τον διχασμό.
Σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς και την υποσκαπτική, αντικυπριακή δράση, οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις του τόπου αντιστάθηκαν, στηρίζοντας τη νομιμότητα και τον λαοπρόβλητο ηγέτη της Κύπρου, Πρόεδρο Μακάριο. Οι δημοκρατικές, προοδευτικές δυνάμεις αγωνίστηκαν να αποτρέψουν την τραγωδία.
Δυστυχώς, όμως, δεν έγινε κατορθωτό. Το μέγεθος της συνομωσίας και της προδοσίας ήταν τόσο μεγάλο, που τελικά το κακό έγινε. Η Χούντα και η ΕΟΚΑ Β’, διενήργησαν το πραξικόπημα για να φέρουν τάχα την ένωση με την Ελλάδα. Αντί όμως την ένωση, έφεραν τη ντε φάκτο διχοτόμηση. Έφεραν την Τουρκία στην Κύπρο, που από το 1974 παράνομα κατέχει το 37% του εδάφους της Κύπρου.
Οι πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος, δεν μπορούν να πιστωθούν με αφροσύνη. Δεν μπορεί να τους παρέχεται το ελαφρυντικό ότι ξεγελάστηκαν και ότι δεν γνώριζαν. Όλοι γνώριζαν και όλα ήταν γνωστά. Από νωρίς στη δεκαετία του ’60 υπήρχαν οι δημόσιες προειδοποιήσεις ότι ανατροπή της συνταγματικής τάξης θα οδηγούσε σε εισβολή της Τουρκίας, η οποία καραδοκούσε να αδράξει την ευκαιρία που της πρόσφεραν τελικά οι πραξικοπηματίες στο πιάτο. Είναι γι’ αυτό που οι πράξεις των πρωταγωνιστών του πραξικοπήματος αποτελούν εσχάτη προδοσία.
Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,
Το ταξίδι της μνήμης στο παρελθόν έχει τον χαρακτήρα του αναστοχασμού των γεγονότων και των συνθηκών που οδήγησαν στην κυπριακή τραγωδία, ώστε να αντλούνται τα ορθά διδάγματα και στη βάση τους να οριοθετείται η πορεία προς τα εμπρός. Ένα από τα διδάγματα που ξεχωρίζει, είναι ότι τα μεγάλα λόγια και τα κούφια συνθήματα, δεν βοηθούν στη διαμόρφωση ορθής πορείας. Αντίθετα, παραπλανούν και παρασύρουν στην καταστροφή. Έτσι, έγινε στην Κύπρο.
Η περίοδος πριν το δίδυμο έγκλημα του 1974, είχε συνοδευτεί από πολλά εύηχα και υπερπατριωτικά συνθήματα. Είχε συνοδευτεί από ρητορική ψηλών τόνων, από μεγάλα και ψεύτικα λόγια, με τα οποία οι φασίστες τρομοκράτες της ΕΟΚΑ Β’ και η Χούντα των Αθηνών προσπαθούσαν να νομιμοποιήσουν το καταστροφικό τους έργο.
Το ξεπέρασμα των δυσκολιών και η επίτευξη λύσης στο Κυπριακό δεν επιτυγχάνεται με μεγάλα και ανέξοδα λόγια. Η επίλυση του προβλήματος επιβάλλει την ύπαρξη έγκυρης και αντικειμενικής ανάλυσης όλων των δεδομένων, την οριοθέτηση ρεαλιστικών στόχων και τη διαμόρφωση ρεαλιστικής πολιτικής που να εμφορείται από αρχές.
Η γραμμή την οποία χάραξε ο Μακάριος μετά την καταστροφή του 1974, είναι αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης. Ο Μακάριος, αξιολογώντας όλα τα δεδομένα που προέκυψαν από την εισβολή και όλα όσα αυτή προκάλεσε –την κατοχή, την προσφυγιά, τον ντε φάκτο εδαφικό και πληθυσμιακό διαχωρισμό- κατέληξε στο ορθό συμπέρασμα ότι μόνο μέσα από λύση ομοσπονδίας θα μπορούσε να τερματιστεί η κατοχή και να επανενωθούν η Κύπρος και ο λαός της.
Ο Μακάριος ορθά προχώρησε το 1977 και συνομολόγησε τον συμβιβασμό της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Αυτός ο συμβιβασμός διαλεκτικά αποτελεί σύζευξη του ρεαλισμού με τις αρχές. Αυτός ο συμβιβασμός, από τη μια προτείνει ρεαλιστική διέξοδο για τερματισμό των κατοχικών δεδομένων που προκάλεσε η εισβολή της Τουρκίας. Από την άλλη, προϋποθέτει την επανένωση της Κύπρου στα πλαίσια ενός κράτους με μια και μόνη κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Απαιτεί την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών ολόκληρου του λαού της Κύπρου.
Αυτός ο συμβιβασμός καθοδήγησε την πολιτική όλων των Προέδρων και Κυβερνήσεων, από το 1977 μέχρι και σήμερα. Οι φωνές εναντίον της ομοσπονδίας, ποτέ δεν έλειψαν. Τα τελευταία χρόνια, όμως, αυτές οι φωνές έχουν ενταθεί. Η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα στο Κυπριακό και η αδυναμία εξεύρεσης λύσης, παρέχει πρόσφορο έδαφος για την εμφάνιση μιας ρητορικής μεγάλων λόγων και ανέξοδων συνθημάτων, που έχουν ως βασικό άξονα την εγκατάλειψη της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και την ανάληψη προσπαθειών για επίτευξη λύσης από μηδενική βάση.
Αυτό το εύηχο σύνθημα, αν επιχειρηθεί να γίνει πράξη θα οδηγήσει στο οριστικό κλείσιμο του Κυπριακού και στην οριστική διχοτόμηση της Κύπρου. Ίσως ορισμένοι να θεωρούν ότι μέσα στις υφιστάμενες συνθήκες, η διχοτόμηση να αποτελεί την ενδεδειγμένη λύση. Αυτό όμως αποτελεί αυταπάτη. Η παγίωση της διχοτόμησης θα αποτελέσει την απαρχή για νέα δεινά και νέα μεγάλα προβλήματα για την Κύπρο και τον λαό μας.
Διχοτόμηση σημαίνει μονιμοποίηση της κατοχής, σημαίνει τη δημιουργία συνόρων με την Τουρκία και τη συνεχή αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σημαίνει παραγραφή αναφαίρετων δικαιωμάτων του λαού μας. Οι πρόσφυγες μια για πάντα θα χάσουν την προοπτική της επιστροφής.
Για την επίτευξη δίκαιης υπό τις περιστάσεις, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης, δεν υπάρχει άλλη οδός από αυτή που μέχρι σήμερα έχει ακολουθήσει η ελληνοκυπριακή πλευρά. Η οδός του ρεαλισμού που στηρίζεται σε αρχές. Αυτή είναι η φιλοσοφία της πολιτικής μας, αυτή εφαρμόσαμε στα χρόνια που εμείς χειριζόμαστε το Κυπριακό και αυτή θα συνεχίσουμε με συνέπεια να εφαρμόζουμε.
Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για δικαίωση του λαού μας έχοντας ως βασικό όπλο τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, τις αρχές του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου. Όραμά μας είναι ένας αξιοπρεπής συμβιβασμός που θα επανενώνει την Κύπρο και τον λαό της.
Συνεχίζοντας τον αγώνα για επίτευξη λύσης που θα οδηγήσει στον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση του τόπου και του λαού, δεν θα πάψουμε να υπερασπιζόμαστε με σθένος τη δημοκρατία, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια του λαού μας διαφυλάττοντας ως κόρη οφθαλμού την ιστορική αλήθεια.
Χρέος και καθήκον μας είναι να αποκρούουμε τεκμηριωμένα και με αποφασιστικότητα τις ενέργειες εκείνων που αποσκοπούν στην αθώωση όλων αυτών που γύρισαν τα όπλα κατά της πατρίδας μας. Δεν μπορεί σ’ αυτούς που κατάργησαν τη δημοκρατία να στήνονται προτομές και να κατατίθενται δάφνινα στεφάνια. Δεν μπορεί να δικαιολογείται η προδοτική πράξη υποστηρίζοντας έτσι απλά ότι όλοι εκτελούσαν διαταγές. Τέτοιες δηλώσεις και τοποθετήσεις προσβάλλουν τη μνήμη των ηρώων υπερασπιστών της δημοκρατίας, προσβάλλουν τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού μας.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες στον αγώνα για δικαίωση του λαού μας,
Ο λαός μας είναι θύμα του φασισμού. Για να δείξει την αποφασιστικότητά του να σταθεί στον τόπο του και να αγωνιστεί μέχρι την τελική δικαίωση, ο λαός μας πάντοτε βροντοφώναζε: «Ποτέ πια φασισμός». Στην περίοδο που διανύουμε, αυτό το σύνθημα είναι πολύ επίκαιρο. Είναι πολύ επίκαιρο, γιατί ο φασισμός και η ακροδεξιά αναβιώνουν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και σηκώνουν κεφάλι.
Εκμεταλλευόμενος την οικονομική κρίση που μαστίζει την ανθρωπότητα, ο φασισμός χρησιμοποιεί τον λαϊκισμό, τον εθνικισμό, τον σοβινισμό, τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία για να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο. Οι λαοί έχουν υποχρέωση να αντισταθούν. Κι εμείς εδώ στην Κύπρο, έχουμε υποχρέωση να αντισταθούμε και να εμποδίσουμε τις προσπάθειες των νοσταλγών της ΕΟΚΑ Β’ και της Χούντας, να επανέλθουν στο πολιτικό προσκήνιο.
Γι’ αυτό είχαμε προειδοποιήσει προ πολλού, αλλά συναντήσαμε τη χλεύη. Κατηγορηθήκαμε από κάποιους ότι αναμοχλεύουμε το παρελθόν και ότι βλέπουμε φαντάσματα. Ορισμένοι έτρεξαν κιόλας να δώσουν κάλυψη σε οργανωμένες φασιστικές καταστάσεις χαρακτηρίζοντας τις ως τάχα επιπόλαιους νέους και ως ατίθασα νιάτα που κατά βάθος αγαπούν την πατρίδα γι’ αυτό και διατυπώνουν ενδιαφέρουσες ιδέες.
Η ιστορική εμπειρία πάμπολλες φορές έχει αποδείξει ότι ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με ανοχή. Η ανοχή σημαίνει συνενοχή. Η αντιμετώπιση του φασισμού και της ακροδεξιάς επιβάλλει εγρήγορση, ενότητα, στήριξη των θεσμών, υπεράσπιση της δημοκρατίας. Σ’ αυτό το μετερίζι του αγώνα στεκόμαστε ξανά με συνέπεια και αποφασιστικότητα.
Με αυτό τον τρόπο μνημονεύουμε τους ηρωικούς μας νεκρούς που έπεσαν θύματα του φασισμού. Έτσι, τιμούμε τους αγωνιστές της δημοκρατίας.
Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Τιμή και δόξα στους αντιστασιακούς αγωνιστές.
