25/6/12

Χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια στην εκδήλωση της Επαρχιακής Επιτροπής του ΑΚΕΛ Αμμοχώστου για τους δολοφονηθέντες για τα πολιτικά τους φρονήματα, στο Μεσαιωνικό Κάστρο Λάρνακας 25/06/2012

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, μέσα σε ατμόσφαιρα συναισθηματικής φόρτισης, για να εκπληρώσουμε ένα οφειλόμενο χρέος προς τους ανθρώπους που χάθηκαν άδικα και προς τις οικογένειες τους οι οποίες πέρα από την απώλεια του αγαπημένου τους προσώπου βίωσαν μια τρομερή δοκιμασία. Βρισκόμαστε εδώ για να στείλουμε το μήνυμα ότι, τόσες δεκαετίες μετά, είναι επιτέλους καιρός ακόμη μια πληγή της σύγχρονης Κυπριακής Ιστορίας να επουλωθεί.


Γνωρίζουμε ότι κάποιες πληγές, ιδιαίτερα εκείνες που προκαλούνται από τον χαμό ανθρώπινων ζωών, μπορεί να μην είναι δυνατόν να επουλωθούν πλήρως όσα χρόνια και εάν περάσουν. Γνωρίζουμε όμως ταυτόχρονα ότι σε αυτές τις πληγές έχουμε την επιλογή να βάζουμε είτε βάλσαμο είτε αλάτι. Η δική μας συνειδητή επιλογή είναι να θέτουμε βάλσαμο στις πληγές. Αυτό δεν αποτελεί μόνο μια αναγκαία επιλογή έναντι της Ιστορίας και των αδικοχαμένων ανθρώπων. Είναι πρώτιστα συνειδητή επιλογή ενότητας και εθνικής συμφιλίωσης. Ρίχνοντας βάλσαμο στις πληγές έχουμε τη δυνατότητα να βαδίσουμε μπροστά σε συνθήκες πολιτικής και ιδεολογικής αλληλοκατανόησης και συνεργασίας.
Φίλες και φίλοι,
Έχουμε λάβει την πολιτική απόφαση, πενήντα- τόσα χρόνια μετά, να αποκαταστήσουμε το όνομα και τη μνήμη των δολοφονηθέντων Αριστερών συμπατριωτών μας ως μια πράξη που στρέφεται κατά του διχασμού, που τόσο βαθιά χάραξε τις συνειδήσεις των ανθρώπων και την πατρίδα μας τόσες δεκαετίες πριν. Αυτό θα γίνει με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Δεν είναι ασφαλώς πρόθεσή μου στο πλαίσιο ενός χαιρετισμού να προβώ σε ιστορική ανάλυση για τα δεδομένα και τις συνθήκες μέσα στα οποία αυτοί οι άνθρωποι δολοφονήθηκαν. Μια νηφάλια όμως προσέγγιση της ιστορίας της τότε εποχής, την οποία επιτέλους επιτρέπει η χρονική απόσταση από τα γεγονότα και το γεγονός ότι, έστω και σε κάποιο βαθμό, έχουν καταλαγιάσει οι σφοδρές ιδεολογικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι τους οποίους τιμούμε σήμερα έπεσαν θύματα ενός απαράδεκτου διχαστικού κλίματος της τότε εποχής, πληρώνοντας με τη ζωή τους τις ιδεολογικές και πολιτικές τους επιλογές.
Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, ότι αυτή μας η απόφαση δεν στρέφεται ενάντια σε οποιονδήποτε ούτε και έχει στόχο να αναμοχλεύσει πληγές. Ακριβώς το αντίθετο. Η Κυβέρνηση θα συνεχίσει να τιμά με ευλάβεια και ευσέβεια όλους τους Κύπριους αγωνιστές οι οποίοι αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία στην πατρίδα μας κατά τη διάρκεια όλων των απελευθερωτικών αγώνων. Θα συνεχίσουμε να εναποθέτουμε δάφνινα στεφάνια στη μνήμη των ηρώων μας οι οποίοι θυσίασαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τους τη ζωή, για μπορέσουν οι μετέπειτα γενιές να απολαύσουν αέρα ελευθερίας. Θα συνεχίσουμε να κρατάμε στις καρδιές μας ως σύμβολα αμόλυντων αγωνιστών τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Παλληκαρίδη, τον Καραολή και τόσους άλλους αγωνιστές που θυσιάστηκαν κατά τον αντιαποικιακό αγώνα του λαού μας κατά τη μακρά διάρκεια της βρετανικής κατοχής.
Η απόφασή μας να δικαιώσουμε επιτέλους τους δολοφονηθέντες Αριστερούς της περιόδου 1955-‘59 έχει ενωτικό χαρακτήρα και είναι προς όφελος ολόκληρου του κυπριακού λαού, πέρα από ιδεολογικούς και πολιτικούς διαχωρισμούς. Οι οικογένειες αυτών των ανθρώπων πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια ένα πραγματικό μαρτύριο. Δεν βίωσαν μόνο τον άδικο και απροσδόκητο χαμό των δικών τους ανθρώπων. Τον άδικο τρόπο με τον οποίο αυτοί οι άνθρωποι οδηγήθηκαν στον θάνατο.
Οι οικογένειες αυτές βίωσαν την κοινωνική περιθωριοποίηση από μια μερίδα της κοινωνίας. Την ψυχοφθόρα, άδικη και ατεκμηρίωτη ρετσινιά του «προδότη». Το στίγμα που κάποιοι επιχείρησαν να συνδέσουν με το ονοματεπώνυμο των δολοφονηθέντων, με στόχο να το κουβαλήσουν όλα τα μέλη της οικογένειάς τους. Είναι καιρός επιτέλους να τεθεί τέρμα σε όλα αυτά. Είναι επιτέλους καιρός η πολιτεία να αποκαταστήσει το όνομα των δολοφονηθέντων και να δικαιώσει τις οικογένειές τους. Αυτό πρέπει να γίνει ως ένα χρέος απέναντι στην ιστορία και αυτό θα γίνει.
Φίλες και φίλοι,
Η θυσία όσων συμπατριωτών μας αγωνίστηκαν για την ελευθερία, τη δημοκρατία, για υψηλά ιδανικά και απαραβίαστες αρχές θα παραμένει ανολοκλήρωτη όσο η Κύπρος θα συνεχίσει να στενάζει κάτω από την τουρκική ημικατοχή. Αμετάθετος μας στόχος παραμένει η λύση του Κυπριακού και η απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας και του λαού μας. Δυστυχώς η συμπεριφορά της κατοχικής Τουρκίας και του Ντερβίς Έρογλου δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Τουρκία και κ. Έρογλου συνεχίζουν να απειλούν και να προκαλούν σε σχέση με την ανάληψη της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Κυπριακή Δημοκρατία. Συνεχίζουν να απειλούν σε σχέση με τις ενέργειές μας για ανακάλυψη και αξιοποίηση υδρογονανθράκων εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Την ίδια ώρα που απειλούν και προκαλούν αρνούνται ουσιαστικά τη συνέχιση των συνομιλιών. Με τη στάση τους αυτή, τόσο η Τουρκία όσο και ο κ. Έρογλου, οδηγούν εσκεμμένα σε ναυάγιο την όλη διαδικασία, προδίδοντας με αυτό τον προκλητικό τρόπο τους πραγματικούς τους σχεδιασμούς για αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Αυτή η πρόκληση δεν στρέφεται μόνο ενάντια στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Αυτή η πρόκληση στρέφεται κατά του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών υπό την αιγίδα του οποίου διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις, στρέφεται ενάντια στη διεθνή κοινότητα στο σύνολο της.
Η δική μας πλευρά δεν αρνείται αυτή την περίοδο να συζητήσει και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Έχουμε μάλιστα με πολλή ζέση επαναφέρει την πρόταση μας για την Αμμόχωστο, που εάν υιοθετηθεί θα λειτουργήσει προς όφελος όλων των πλευρών και κυρίως υπέρ της σωτηρίας της πόλης και του συμφέροντος του λαού μας στο σύνολο του. Η αποδοχή της πρότασης μας για την Αμμόχωστο θα δημιουργήσει ταυτόχρονα μια ισχυρή δυναμική για τη συνολική λύση του Κυπριακού.
Δεν μπορούμε όμως να αποδεχθούμε ότι οι διαπραγματεύσεις για τη λύση θα οδηγηθούν από την άλλη πλευρά σε ακινησία. Αν η Τουρκία και ο κ. Έρογλου συνεχίσουν να εργάζονται κατά της συνέχισης των συνομιλιών θα πρέπει και να αναλάβουν και την ευθύνη. Αυτή τη φορά αναμένουμε μια ξεκάθαρη και αποφασιστική στάση από την πλευρά του ΟΗΕ. Μόνο έτσι θα συνεχιστεί η συμφωνημένη διαδικασία διατηρώντας τις όποιες πιθανότητες για τη λύση ζωντανές.
Φίλες και φίλοι,
Στην ιστορική μας πορεία πρέπει να κοιτάζουμε πίσω να αντλούμε διδάγματα, να επουλώνουμε πληγές, να διορθώνουμε λάθη και να προχωρούμε αποφασιστικά μπροστά. Αυτό πρέπει να γίνει και στην περίπτωση των δολοφονηθέντων Αριστερών της περιόδου 1955-‘59. Ως μια πράξη ενότητας, εθνικής συμφιλίωσης και επούλωσης πληγών. Σε αυτό το πατριωτικό καθήκον η Κυβέρνηση θα δηλώσει παρούσα δικαιώνοντας τους δολοφονηθέντες και τις οικογένειες τους.