Ομιλία του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού κ. Γιώργου Δημοσθένους στο εθνικό μνημόσυνο του ήρωα Δημητράκη Παπαμιλτιάδους, στην Αργάκα
04/03/2012
Με βαθιά συγκίνηση βρισκόμαστε σήμερα συγκεντρωμένοι στον ιερό τούτο χώρο, για να αποτίνουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στο ηρωικό παλικάρι της Αργάκας, που θυσίασε ό,τι πολυτιμότερο είχε, τη ζωή του την ίδια, για την υπεράσπιση της πατρίδας.
Τ’ ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται, λέει ο ποιητής, κι αυτός ο στίχος εκφράζει απόλυτα τα συναισθήματα που νιώθουμε σήμερα, για το δικό μας παλικάρι, αλλά και για όλους γενικά τους πεσόντες της κυπριακής ελευθερίας που τιμούμε και μνημονεύουμε.
Η απόδοση της οφειλόμενης τιμής στους πεσόντες και τους αγνοουμένους μας, αλλά και στις οικογένειές τους, οι οποίες ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, ως ανταπόδοση για τη δική τους θυσία και για τη μεγάλη προσφορά τους προς την πατρίδα.
Η πατρίδα μας, στη μακρόχρονη ιστορία της, γνώρισε πολλούς κατακτητές, κυρίως λόγω της στρατηγικής γεωγραφικής της θέσης. Ο λαός μας κλήθηκε πολλές φορές να προασπίσει τα πάτρια εδάφη από επίδοξους και αδίσταχτους κατακτητές, τόσο στο απώτερο παρελθόν όσο και στη νεότερη και σύγχρονη περίοδο της ιστορίας μας.
Στους αγώνες αυτούς για ελευθερία και εθνική αξιοπρέπεια οι νέοι της Κύπρου βρίσκονταν πάντα μπροστάρηδες κάθε φορά που τους καλούσε η πατρίδα. Στην πιο πρόσφατη ιστορία μας, τα παιδιά της Κύπρου έγραψαν λαμπρές σελίδες δόξας και ηρωισμού στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του 1955-’59, ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, όπως επίσης και στους κατοπινούς αγώνες του λαού μας.
Το 1960 η Κύπρος είχε περάσει σε μια νέα εποχή, όπου μεγάλα και φιλόδοξα ήταν τα όνειρα του λαού της, για οικοδόμηση μιας ευημερούσας πατρίδας που θα χαρακτηριζόταν από την ειρηνική και αρμονική συμβίωση όλων των κατοίκων της. Ταυτόχρονα, όμως, είχε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα που δημιουργήθηκαν από έξωθεν κατευθυνόμενες δικοινοτικές συγκρούσεις.
Δυστυχώς, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι προσδοκίες κατέρρευσαν από πολύ νωρίς. Μόλις τρία χρόνια μετά την ανεξαρτησία, είχαμε τις δικοινοτικές ταραχές το ’63 και τους βομβαρδισμούς στην Τηλλυρία το ’64. Πολλοί νέοι Ελληνοκύπριοι κλήθηκαν να στελεχώσουν τη νεοσύστατη Εθνική Φρουρά και εθελοντές εντάχθηκαν στην Αστυνομία ως ειδικοί αστυφύλακες. Ανάμεσά τους και ο ήρωας Δημητράκης Παπαμιλτιάδους.
Ο Δημητράκης Παπαμιλτιάδους ήταν γνώστης των όπλων αφού εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ το 1955 κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα, στον οποίο δρούσε στην ομάδα της Αγίας Μαρίνας Ξυλιάτου.
Ο ήρωας καταγόταν από την Αργάκα, ήταν ο δεύτερος γιος από τα επτά παιδιά του ιερέα του χωριού Παπαμιλτιάδη. Νυμφεύθηκε τη Βαρβάρα Αναστάση από την Αγία Μαρίνα Ξυλιάτου με την οποία απέκτησε έξι παιδιά. Η δράση του στην ΕΟΚΑ ήταν πλούσια και σημαντική. Έλαβε μέρος σε αποκρύψεις ανταρτών, προετοιμασία χώρων ενεδρών και ανατινάξεων και μεταφορές όπλων, πυρομαχικών, τροφίμων, αλληλογραφίας από και προς τον τομέα Αγίας Μαρίνας Ξυλιάτου.
Κατά τη διάρκεια των δικοινοτικών συγκρούσεων, ο Δημητράκης Παπαμιλτιάδους υποβοήθησε στην οργάνωση μαχητών και στην κατασκευή αυτοσχέδιων τεθωρακισμένων. Πολέμησε γενναία σε όλες τις μάχες της περιοχής Πόλεως Χρυσοχούς, Κοκκίνων, Ανδρολύκου κ.τ.λ. Με προσωπικές ριψοκίνδυνες ενέργειές του κατάφερε να απελευθερώσει τους Ελληνοκύπριους εργαζόμενους στον υδατοφράκτη Αργάκας – Μακούντας που κρατούνταν όμηροι από Τουρκοκύπριους, ενώ, στη συνέχεια αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά τον ανθρωπισμό και την αγάπη του για την πατρίδα, συνέβαλε στη συμφιλίωση και τη συνεργασία των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων στην περιοχή.
Στις 9 Μαρτίου, μέρα των γενεθλίων του ήρωα, η μοίρα του επιφύλασσε ένα τραγικό τέλος. Ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει τον τραυματία συναγωνιστή του Κώστα Καρνάβαλο κατά τις συγκρούσεις της Πάφου, εχθρικά πυρά τον έπληξαν θανάσιμα.
Τις δικοινοτικές συγκρούσεις του 1963-’64 και τον πρώτο πληθυσμιακό διαχωρισμό που είχαν ως αποτέλεσμα, εκμεταλλεύτηκε τόσο η τότε τουρκοκυπριακή ηγεσία όσο και η Τουρκία, η οποία βομβάρδισε την Τηλλυρία τον Αύγουστο του 1964, προκαλώντας πολλά θύματα ανάμεσα σε αμάχους. Τις συγκρούσεις του 1963-’64 ακολούθησαν οι συγκρούσεις του 1967-’68 με την Τουρκία να απειλεί ότι θα εισβάλει.
Σε αυτή την ταραγμένη περίοδο προστέθηκε η δράση της Χούντας των Αθηνών, η οποία κατέλαβε με πραξικόπημα την εξουσία τον Απρίλιο του 1967. Αυτή της η δράση σε συνδυασμό με την παράνομη δράση της ΕΟΚΑ Β΄ στην Κύπρο οδήγησε στο πραξικόπημα και την παράνομη τούρκικη εισβολή του 1974. Έκτοτε, ο λαός μας ανεβαίνει τον δικό του Γολγοθά περιμένοντας τη δικαίωση.
Η εισβολή των Τούρκων εκείνο το καλοκαίρι άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς, εκατοντάδες αγνοούμενους και ανυπολόγιστες καταστροφές. Τα τετελεσμένα επί του εδάφους, 37 και πλέον χρόνια μετά, παραμένουν αναλλοίωτα και κρατούν την Κύπρο και τον λαό της διαιρεμένους. Το κυπριακό πρόβλημα είναι ακόμη άλυτο και η παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων στο βόρειο τμήμα της Κύπρου συνεχίζεται.
Αγαπητές και αγαπητοί φίλες και φίλοι,
Τιμούμε πραγματικά τη μνήμη των πεσόντων που υπερασπίστηκαν την ανεξαρτησία της Κύπρου, εάν ενωμένοι και συστρατευμένοι αγωνιστούμε για την επίτευξη δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού, η οποία θα τερματίσει την κατοχή και θα αποκαταστήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες ολόκληρου του κυπριακού λαού. Δίνουμε ελπίδα και προοπτική στο νησί μας για να δημιουργήσει συνθήκες ασφάλειας και προόδου συνεχίζοντας τις προσπάθειές μας, μέσω του ΟΗΕ, μέχρι την άρση των τετελεσμένων της εισβολής για την επανένωση της Κύπρου και την απαλλαγή από την κατοχή.
Τιμούμε πραγματικά τις χιλιάδες των νεκρών που υπερασπίστηκαν τα πάτρια εδάφη, συνεχίζοντας τον αγώνα για την επιβίωση της Κύπρου μας παρά την άτεγκτη στάση της Τουρκίας. Ελπίζουμε πως οι προσπάθειες που γίνονται και οι συνομιλίες που διεξάγονται θα φτάσουν σε αίσιο τέλος και θα οδηγήσουν σε μια βιώσιμη και λειτουργική λύση, ώστε ν’ ανατείλουν καλύτερες μέρες για την Κύπρο και τον λαό της.
Τιμώντας σήμερα τον ήρωα Δημητράκη Παπαμιλτιάδους που έδωσε τη ζωή του για την υπεράσπιση της πατρίδας, υποκλινόμαστε μπροστά στις θυσίες όλων των ηρώων μας και, ταυτόχρονα, αντλούμε πρότυπα ανθρώπων που θέλουμε να καλλιεργούμε στα πλαίσια του δημοκρατικού και ανθρώπινου σχολείου που διαμορφώνουμε. Σ’ αυτό το σχολείο οι μαθητές, πέρα από τις γνώσεις και τις δεξιότητες που θα αποκτούν, θα αναπτύσσουν στάσεις και συμπεριφορές πολιτών που χαρακτηρίζονται από δημοκρατικότητα, αγωνιστικότητα, παρρησία και κοινωνική υπευθυνότητα, πολιτών ικανών να αντιστέκονται σε πολυποίκιλους μηχανισμούς επηρεασμού και χειραγώγησης, δημοκρατικών πολιτών έτοιμων να υπερασπιστούν αν χρειαστεί τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, της Κύπρου.
Η σημερινή εκδήλωση είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε ως κοινότητα αλλά και ως ευρύτερη κυπριακή κοινωνία, για να ανταποδώσουμε τα όσα έχει προσφέρει ο ήρωας Δημητράκης Παπαμιλτιάδους προς τη μαρτυρική μας πατρίδα. Αποτίνουμε σήμερα τον οφειλόμενο φόρο τιμής, εκφράζοντας την αιώνια ευγνωμοσύνη μας για τη μεγάλη θυσία του ήρωα. Καλούμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα που με το ίδιο σθένος και την ίδια αποφασιστικότητα, ως την ημέρα που θα κτυπήσουν και στο νησί μας οι καμπάνες της χαράς και της ειρήνης και θα ανατείλει πάνω από τη μαρτυρική μας πατρίδα ο ήλιος της δικαιοσύνης.
Η επανένωση της πατρίδας μας, στο πλαίσιο μιας συμφωνημένης λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που θα τερματίζει την κατοχή και θα διασφαλίζει την ειρηνική συνύπαρξη όλων των κατοίκων, θα είναι για τους ηρωικούς νεκρούς μας το καλύτερο μνημόσυνο.
Θα δικαιώσει τους αγώνες και τη θυσία του λαού μας και των ηρώων μας, όπως αυτή του Δημητράκη Παπαμιλτιάδους.
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας.
Ας είναι αιώνια η μνήμη του παλικαριού μας, Δημητράκη Παπαμιλτιάδους.
