Χαιρετισμός του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Γιαννάκη Λ. Ομήρου στην εκδήλωση βράβευσης των κορυφαίων αθλητών του 2011
17/01/2012Να μην μεταδοθεί πριν τις 8 μ.μ.
Η καθιερωμένη εκδήλωση βραβεύσεων της Ένωσης Αθλητικογράφων Κύπρου για τους άριστους αθλητές, αποτελεί την κατάλληλη ευκαιρία απόδοσης δίκαιου και πρέποντος επαίνου σε όσους μοχθούν, για να καθιστούν τον κυπριακό αθλητισμό ποικιλόμορφο παιδαγωγικό μέσο σωματικής αγωγής, πνευματικής ανάτασης, υγιούς ανταγωνισμού και πρότυπο αρετής.
Συγχαίρω θερμά το Διοικητικό Συμβούλιο και τα Μέλη της Ένωσης Αθλητικογράφων Κύπρου για την πλούσια και καρποφόρα προσφορά τους, τόσο για τη συνεχή ανέλιξη και ανάπτυξη του αθλητισμού μας όσο και κυρίως για την αγωγή και την παιδεία των νέων μας.
Ο αθλητισμός από τα βάθη της ιστορίας ταυτίστηκε με τα πιο ευγενή ιδεώδη. Υπήρξε θεμέλιο αρχών, θεσμών και αξιών. Ο αθλητισμός υπήρξε συνώνυμος της πορείας του Ελληνισμού ανά τους αιώνες. Το ελληνικό λεξιλόγιο είναι γεμάτο από λέξεις που εκφράζουν όλο το νόημα του αγωνιστικού πνεύματος. Ενός αγωνιστικού πνεύματος που είναι ταυτόχρονα ένα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων. Αυτό το χαρακτηριστικό προσέδωσε τη διάσταση της οικουμενικότητας στον Ελληνισμό.
Οι κίνδυνοι, οι πόνοι, τα δεινά, τα παλαίσματα, οι αγωνίες, οι αγώνες, οι άμιλλες, οι φιλονικίες, οι φιλοτιμίες. Όλες αυτές οι λέξεις αποτελούν ένα μικρό δείγμα του λεξιλογικού πλούτου της ελληνικής γλώσσας, που αποδίδει τον τεράστιο αγωνιστικό και αθλητικό πληθωρισμό της ελληνικής ζωής.
Οι μόχθοι, οι πόνοι και οι αγώνες είναι η τραγική ιστορική μοίρα του Έλληνα, «εν τοις πόνοισιν αυξάνεται η Ελλάς». Ο Έλληνας είδε το «έργον» κατά μία διδακτικότατη ετυμολογική συσχέτιση ως «εργώδες», δηλαδή επίπονο, κοπιαστικό και δύσκολο αποτέλεσμα. Κάθε σοβαρό δημιούργημα, είτε της ύλης είτε του πνεύματος, το είδε, όπως και πράγματι είναι, ως αγώνισμα, ως πάλαισμα, ως προϊόν έντασης δυνάμεων, κατανίκηση δυσχερειών και υπερπήδηση εμποδίων. Ο Χρυσελεφάντινος Δίας της Ολυμπίας, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, έργο του Φειδία, ο Ερμής του Πραξιτέλη, ο χρυσός κανών του Πολυκλείτου και άλλα θαυμαστά έργα της αρχαιότητας, υπόκεινται συνεχώς σε σύγκριση και σε έλεγχο και παρέμειναν ως κλασσικά έργα, γιατί οι δημιουργοί τους πειθάρχησαν στους γραπτούς και άγραφους «αγωνιστικούς» και «ανταγωνιστικούς» νόμους της θρησκείας, της γνώσης, της αισθητικής και της διαχρονικότητας.
Η αντίληψή μας, η φιλοσοφία μας για τον αθλητισμό πρέπει να εδράζεται στις τρεις ακόλουθες ρήσεις που μας κατέλειπαν οι πρόγονοί μας:
«Νους υγιής εν σώματι υγιεί»,
«Αιέν αριστεύειν»,
«Υπείροχον έμμεναι άλλων και ου το νικάν αλλά το ευ αγωνίζεσθαι».
Και οι τρεις πιο πάνω ρήσεις, εξακτινώνουν όλη την ουσία και επιδίωξη του αθλητισμού, καθώς ο ίδιος ο αθλητισμός πρέπει να είναι καθολικός, να αναζητά και να επιδιώκει το άριστον και τέλος να δημιουργεί ήθος.
Αναμφίβολα ο αθλητισμός αποτελεί παράγοντα ο οποίος μπορεί να επηρεάσει την κοινωνική συμπεριφορά και ακόμη περισσότερο να διαμορφώσει τάσεις και εξελίξεις μέσα σε ένα δεδομένο κοινωνικό περίγυρο. Σήμερα μάλιστα που τα σύνορα έχουν πέσει και ο κοινωνικός περίγυρος είναι ολόκληρος ο κόσμος, ο ρόλος του αθλητισμού έχει μεγαλώσει.
Όλα αυτά, δικαιολογημένα, προσδιορίζουν τον αθλητισμό ως κοινωνικό φαινόμενο με μεγάλες και ποικίλες διαστάσεις. Είναι γι’ αυτό που Κυβέρνηση, Βουλή και πολιτικά κόμματα οφείλουμε να εξυγιάνουμε θεσμικά τον αθλητισμό. Να διαμορφώσουμε την κατάλληλη υποδομή. Να αναδείξουμε νέα πρότυπα. Να μεταβάλουμε βαθμιαία, αλλά σταθερά, νοοτροπίες, συμπεριφορές και σχέσεις.
Η προσπάθεια του ΚΟΑ, για αλλαγή πολιτικής που υποβαθμίζει τον αθλητισμό σε περιθωριακό του κοινωνικού σώματος, πρέπει να στεφθεί με επιτυχία, ώστε τα ιδεώδη του αθλητισμού (συμμετοχή, προσπάθεια, αξιοκρατία) να γίνουν επιτέλους οι βάσεις στον διαρκώς δοκιμαζόμενο στίβο της κοινωνίας.
Είναι βαθιά η πεποίθησή μας ότι έχει σημάνει η ώρα στα γήπεδα, τόσο στο στίβο όσο και στις κερκίδες, η κυπριακή νεολαία να σκέφτεται, να κρίνει και να δημιουργεί. Η αθλητική επίδοση μιας χώρας δεν μετριέται μόνο με τον αριθμό των ρεκόρ. Κυρίως μετριέται με τον αριθμό των αθλουμένων.
« Ου το νικάν αλλά το ευ αγωνίζεσθαι»
Να αριστεύουν, ασφαλώς, οι αθλούμενοι νέοι μας, σίγουρα να στοχεύουν υψηλές επιδόσεις. Αυτό είναι θεμελιακό στοιχείο του ολυμπιακού πνεύματος. Με αρμονία όμως, με ισορροπία, με το μέτρο που δίδαξε ο Αριστοτέλης, όχι με τη μονομέρεια της αποκλειστικής αθλητικής προσπάθειας, ούτε και με την τεχνική ενδυνάμωση και τη χρήση διεγερτικών φαρμάκων.
« Εύ αγωνίζεσθαι και παν μέτρον άριστον».
Αγαπητοί φίλοι, τιμώμενοι αθλητές και παράγοντες του αθλητισμού,
αν και βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, τα λόγια του αρχαίου νομοθέτη της Αθήνας, του Σόλωνα, εξακολουθούν να έχουν μια μοναδική βαρύτητα που προσδιορίζει τους στόχους και ταυτόχρονα τη στρατηγική του μέλλοντος:
«Αναγκάζουμε τους πολίτες να ασκούν το σώμα τους, όχι μόνο για τους αγώνες για να μπορούν να κερδίζουν τα βραβεία -γιατί μόνο λίγοι από αυτούς φτάνουν ως αυτά, αλλά γιατί περιμένουμε πολύ μεγαλύτερη ωφέλεια για την πόλη και για αυτούς τους ίδιους».
Αγαπητοί φίλοι,
Με αυτές τις σκέψεις και με τα θερμά μου συγχαρητήρια στην Ένωση Αθλητικογράφων Κύπρου αλλά και στους άριστους αθλητές και γενικά σε όλους τους τιμώμενους για την προσφορά τους στο αθλητικό γίγνεσθαι, απευθύνω το χαιρετισμό μου στη σημερινή κορυφαία γιορτή του αθλητισμού μας.
