Χαιρετισμός του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού κ. Ανδρέα Δημητρίου στα εγκαίνια της έκθεσης «Κύπρος: 1950 – 1973» στις 8 Οκτωβρίου, στη Λευκωσία
10/10/2010
Με ιδιαίτερη χαρά εγκαινιάζω απόψε την έκθεση «Κύπρος: 1950 – 1973», την τρίτη ενότητα της έκθεσης με το γενικό τίτλο «50 χρόνια Εικαστικής Δημιουργίας» που διοργανώνει το Επιμελητήριο Καλών Τεχνών και που εντάσσεται στις εορταστικές εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι τέχνες, και ο πολιτισμός ευρύτερα, αποτελούν τη σημαντικότερη, ίσως, συνιστώσα των εκδηλώσεων αυτών, αφού η τέχνη και τα επιτεύγματά της, σε κάθε τους έκφανση, είναι η εναργέστερη απεικόνιση της ψυχικής υπόστασης του κάθε λαού και το αποτελεσματικότερο μέσο ενσάρκωσης της ύπαρξής του. Και ο κυπριακός λαός πάντοτε κατέφευγε στην τέχνη για να εκφράσει τη λύπη, τον πόνο ή τη χαρά του.
Μέσα από τις τρεις ξεχωριστές, αλλά νοηματικά αλληλοσυμπληρούμενες ενότητές της, η έκθεση «50 χρόνια Εικαστικής Δημιουργίας» ξετυλίγει το φάσμα των επιτευγμάτων της κυπριακής εικαστικής δημιουργίας της περιόδου 1950 μέχρι 2010.
Οι χρονικές κατατμήσεις αυτού του είδους είναι, σίγουρα, συμβατικές αλλά, ταυτόχρονα, απαραίτητες προκειμένου να τιθασεύσουμε το ιστορικό υλικό. Έτσι και η έκθεση «50 χρόνια Εικαστικής Δημιουργίας» διαχωρίζει την ιστορική διαδρομή από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα στις περιόδους από το 1950 μέχρι το 1973, το τραγικό ορόσημο του 1974 και από το 1974 μέχρι σήμερα.
Κάθε σημαντικό γεγονός που σημάδεψε την ιστορία της Κύπρου τα τελευταία εξήντα χρόνια ζωντανεύει μέσα από τα μάτια των καλλιτεχνών μας. Αυτό, άλλωστε, είναι το προνόμιο κάθε μεγάλης τέχνης· να αποτελεί αδιάψευστο τεκμήριο της εποχής που τη γέννησε.
Η επί μέρους έκθεση «Κύπρος: 1950 – 1973», την οποία εγκαινιάζουμε απόψε, εστιάζει στην εικαστική παραγωγή των χρόνων λίγο πριν την ανακήρυξη του κυπριακού κράτους μέχρι και την τουρκική εισβολή.
Πρόκειται για τα χρόνια του επώδυνου τοκετού της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα χρόνια του αγώνα και της αγωνίας για τη διατήρηση της κρατικής μας οντότητας αλλά και τα χρόνια της αισιόδοξης ενατένισης του μέλλοντος τα οποία σηματοδότησαν την απαρχή μιας νέας εποχής, όπου η κυπριακή τέχνη ορθώνει πια το ανάστημά της, διεκδικώντας με αυτοπεποίθηση το δικό της ρόλο στο παγκόσμιο εικαστικό στερέωμα.
Τη σκυτάλη από τους πρωτομάστορες Αδαμάντιο Διαμαντή και Τηλέμαχο Κάνθο πήρε μια νέα, τότε, γενιά καλλιτεχνών οι οποίοι, με προεξάρχοντα το Χριστόφορο Σάββα, σφράγισαν και καθόρισαν έκτοτε τη φυσιογνωμία της σύγχρονης κυπριακής τέχνης.
Τα έργα που παρουσιάζονται σήμερα στην Καστελλιώτισσα συνοψίζουν με ενάργεια τα χαρακτηριστικά της Τέχνης εκείνης της εποχής, όπως η δημιουργική μετάπλαση των διδαγμάτων και των κατακτήσεων της παγκόσμιας καλλιτεχνικής δημιουργίας, αποκαλύπτοντας, παράλληλα, την αφομοιωτική δύναμη του Κύπριου δημιουργού ο οποίος δεν προσκολλάται δουλικά σε οποιοδήποτε ρεύμα ή κίνημα αλλά, αντίθετα, προσλαμβάνει μόνο ό,τι του είναι αναγκαίο για να διαμορφώσει τις δικές του απαντήσεις στα προαιώνια ερωτήματα του Ανθρώπου και της Τέχνης.
Με τις σκέψεις αυτές εγκαινιάζω την έκθεση «Κύπρος: 1950 – 1973» και συγχαίρω θερμά το Επιμελητήριο Καλών Τεχνών για την πρωτοβουλία του αυτή. Συγχαρητήρια πρέπει, επίσης, να απευθύνω στην επιμελήτρια της έκθεσης ιστορικό τέχνης Μαρίνα Σχίζα η οποία κατόρθωσε να φέρει επάξια εις πέρας το τιτάνιο έργο της οργάνωσης όχι μόνο μιας, αλλά τριών εκθέσεων αυτής της εμβέλειας.
Δράσεις όπως αυτή αποδεικνύουν τη δύναμη των συλλογικών φορέων των καλλιτεχνών και επιβεβαιώνουν ότι δικαίως το Επιμελητήριο Καλών Τεχνών έχει αναχθεί στον κοινωνικό εταίρο του κράτους σε θέματα πολιτικής γύρω από τις εικαστικές τέχνες.
