Επικήδειος λόγος του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως κ. Λουκά Λουκά στην κηδεία του πεσόντος κατά την τουρκική εισβολή στρατιώτη Ιωάννη Γιαννίκου, στην εκκλησία Αγίου Αυξεντίου και Ευσταθίου, στη Λάρνακα
21/08/2010
Εδώ και 36 χρόνια, αυτές τις μέρες η Κύπρος θυμάται και μνημονεύει τα παιδιά της. Τιμά όσους έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας και της αξιοπρέπειας του λαού μας. Αυτές τις μέρες, ο τόπος και ο λαός μας δεν ξεχνούν τον μαύρο Ιούλη και Αύγουστο του 1974, που υπήρξαν η απαρχή του δράματος της μοιρασμένης ακόμη πατρίδας μας. Αυτές τις μέρες φέρνουμε στη μνήμη μας την περίοδο πριν το εγκληματικό πραξικόπημα, όταν με εύηχα και πομπώδη συνθήματα, η Χούντα των Αθηνών και οι εδώ συνεργάτες της προσπαθούσαν να οδηγήσουν τον τόπο στην εσωτερική αναταραχή, με τελικό αποτέλεσμα το πραξικόπημα, την ανατροπή του νόμιμα εκλελεγμένου ηγέτη του κυπριακού λαού Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ΄, και τελικά στην εισβολή και την κατοχή. Τριάντα έξι χρόνια μετά, μετράμε ακόμη, δυστυχώς, τις πληγές που άφησαν πίσω τους τα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού του 1974.
Σήμερα κηδεύουμε τα λείψανα ενός νέου παιδιού από το Ριζοκάρπασο, του Ιωάννη Γιαννίκου. Σήμερα ζούμε ξανά ολοζώντανη την τραγωδία του 1974 και την τραγική ιστορία του Ιωάννη που θυσιάστηκε προασπιζόμενος τη λευτεριά και την ανεξαρτησία της μικρής μας Κύπρου.
Ο Ιωάννης γεννήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1955 στο Ριζοκάρπασο, όπου διέμενε με τους γονείς του, κάνοντας, όπως όλοι οι νέοι, όνειρα για το μέλλον. Το μαύρο καλοκαίρι του 1974, του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, ο Ιωάννης εκτελούσε τη στρατιωτική του θητεία στην Εθνική Φρουρά, όπου κατατάγηκε τον Ιανουάριο του 1974. Υπηρετούσε στην 173 Μοίρα Αντιαρματικού Πυροβολικού (Μ.Α./Τ.Π.) της οποίας η έδρα ήταν στον Καράολο Αμμοχώστου. Εκεί βρισκόταν ο Ιωάννης στις 20 Ιουλίου 1974, ημέρα έναρξης της τουρκικής εισβολής.
Εκείνη τη μέρα, η Β’ Πυροβολαρχία της 173 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού όπως και η Γ’ Πυροβολαρχία έλαβαν εντολή και επάνδρωσαν θέσεις στην περιοχή Μιας Μηλιάς. Η Α’ Πυροβολαρχία παρέμεινε στη βάση της. Όταν οι δυο Πυροβολαρχίες έφθασαν στην περιοχή Μιας Μηλιάς έταξαν τα πυροβόλα τους κατά μήκος της γραμμής Μιας Μηλιάς – Κουτσοβέντη και οι στρατιώτες της ομάδας του Ιωάννη πήραν θέσεις μάχης ανάμεσα στην περιοχή της Μιας Μηλιάς και του τουρκοκυπριακού χωριού Χαμίτ Μάντρες.
Στις 14 Αυγούστου και με την έναρξη της β’ φάσης της τουρκικής εισβολής, ισχυρές τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις διενήργησαν μεγάλη και συντονισμένη επίθεση εναντίον των θέσεων της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Μιας Μηλιάς.
Σκληρές οι μάχες και άνισες. Η υπεροπλία των τουρκικών στρατευμάτων, τα πολυάριθμα τουρκικά άρματα μάχης και τα σύγχρονα πολεμικά αεροπλάνα ανάγκασαν τους στρατιώτες μας να οπισθοχωρήσουν, κατόπιν οδηγιών, για ανασυγκρότηση.
Ο Γιαννίκου, μαζί με άλλους συστρατιώτες του, επιβιβάστηκαν σε φορτηγό αυτοκίνητο και αφού βοήθησαν δυο τραυματίες συναδέλφους τους να επιβιβασθούν, πορεύθηκαν προς την Αμμόχωστο.
Κοντά στη διασταύρωση προς το Παλαίκυθρο το φορτηγό στρατιωτικό αυτοκίνητο υπέστη μηχανική βλάβη και ακινητοποιήθηκε, έτσι ο Γιαννίκου και οι υπόλοιποι στρατιώτες αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν.
Εκείνη τη στιγμή πέρασε από κοντά τους ένα όχημα της Εθνικής Φρουράς τύπου Λαντ-Ρόβερ, το οποίο παρέλαβε μόνο τους δυο τραυματίες και ακόμη ένα στρατιώτη, λόγω έλλειψης χώρου. Οι υπόλοιποι, μεταξύ των οποίων και ο Γιαννίκου, παρέμειναν στην περιοχή Παλαίκυθρου η οποία στη συνέχεια περιήλθε υπό τον έλεγχο των τουρκικών στρατευμάτων εισβολής.
Έκτοτε, χάθηκε κάθε σημείο ζωής του Ιωάννη όπως και των υπόλοιπων συστρατιωτών του. Έκτοτε η τύχη του αγνοείτο. Όλα αυτά τα χρόνια οι γονείς του, οι συγγενείς και οι φίλοι του περίμεναν τον αγαπημένο τους να επιστρέψει. Άδικα όμως τον περίμεναν. Το 2007, τα λείψανα του εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο σε περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Αγιά, στο πλαίσιο του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου που λειτουργεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.
Σήμερα, η ψυχή του ήρωα θα αναπαυτεί. Η κηδεία των λειψάνων του Ιωάννη βάζει ένα τέλος στο μαρτύριο της προσμονής και της αβεβαιότητας στην οποία για χρόνια ολόκληρα έζησε η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι του.
Σήμερα, ανανεώνουμε τη δέσμευση μας προς τους συγγενείς όλων των αγνοουμένων της Κύπρου ότι θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε την πλήρη διερεύνηση και διακρίβωση της τύχης τους. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής ώστε να επιταχυνθεί η όλη διαδικασία και να τερματιστεί το πολύχρονο δράμα που ζουν οι οικογένειες αυτές. Κάθε οικογένεια αγνοουμένου έχει το δικαίωμα να γνωρίζει για την τύχη του δικού της ανθρώπου.
Συμπατριώτες,
Η τουρκική εισβολή έφερε στη χώρα και το λαό μας τον πόνο, την προσφυγιά, τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους. Η εισβολή έφερε την κατοχή μεγάλου μέρους του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Αυτές τις πληγές αγωνιζόμαστε να θεραπεύσουμε και να επιτύχουμε τη λύτρωση και τη δικαίωση μέσα από την επανένωση της πατρίδας μας.
Είμαστε προσηλωμένοι στο στόχο της λύσης η οποία θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα απαλλάσσει την Κύπρο από ξένες εξαρτήσεις και θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Δεσμευτήκαμε ότι θα δώσουμε τον αγώνα αυτό με όλες μας τις δυνάμεις.
Παραμένουμε πιστοί στις αρχές και στη βάση λύσης του Κυπριακού. Επιδιώκουμε λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας για ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μια ιθαγένεια και με πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, όπως αυτή περιγράφεται στα σχετικά Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Λύση λειτουργική και βιώσιμη στη βάση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου, των σχετικών Ψηφισμάτων του ΟΗΕ, των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου του 1977 και 1979 και των αρχών επί των οποίων εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτός είναι ο στόχος μας και αγωνιζόμαστε με συνέπεια για την υλοποίησή του.
Αυτή είναι η δέσμευσή μας έναντι των νεκρών μας. Αυτή είναι η δέσμευσή μας έναντι της νέας γενιάς αλλά και έναντι των επόμενων γενιών.
Ιωάννη, ας είναι αιωνία η μνήμη σου. Ο σεβασμός και η αγάπη μας θα σε συνοδεύουν για πάντα.
