Ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια στα αποκαλυπτήρια του μνημείου του αγνοουμένου της κυπριακής τραγωδίας Χρίστου Γρίβα, στην Πάτρα
19/03/2010
. Με ιδιαίτερη συγκίνηση στεκόμαστε σήμερα μπροστά στο μνημείο ενός νέου ανθρώπου, στην ιστορία του οποίου συμπυκνώνεται όλο το δράμα της Κύπρου.
Ο Λοχίας Χρίστος Γρίβας, 21 ετών, ήταν ένας από τους πολλούς Αχαιούς αγωνιστές που υπερασπίστηκαν την Κύπρο κατά την τουρκική εισβολή.
Είναι ένας από τους πολλούς αγνοούμενους της κυπριακής τραγωδίας του 1974, την προσφορά των οποίων αναγνωρίζουμε και τιμούμε. Έκφραση τιμής αιώνιας αποτελεί το μνημείο, τα αποκαλυπτήρια του οποίου τελούμε σήμερα.
Ο Χρίστος Γρίβας μπήκε νωρίς στη βιοπάλη και είχε το δικαίωμα να ζήσει και να προσφέρει χαρά και στήριξη στην οικογένειά του: τον πατέρα του και τη Μικρασιάτισσα μάνα του με το σπιτικό στα προσφυγικά της πόλης, τον αδελφό και την αδελφή του. Μια οικογένεια που και μετά την τραγωδία δεν έχασε το κουράγιο της. Έσφιξε την καρδιά προσμένοντας, μαζί με όλες τις οικογένειες των Κυπρίων και Ελλαδιτών αγνοουμένων, τη διακρίβωση της τύχης τους.
Ο Χρίστος Γρίβας υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία και τον Ιούνιο του 1974 πληροφορήθηκε τη μετάθεσή του στην Ελληνική Δύναμη Κύπρου, την ΕΛΔΥΚ. Χρόνια δίσεκτα για την Κύπρο, με τη χούντα και την ΕΟΚΑ Β´ να απεργάζονται δεινά για τον δημοκρατικά εκλελεγμένο Πρόεδρο της Κύπρου Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Στις 13 Ιουλίου ο Χρίστος αναχώρησε για την Κύπρο μαζί με άλλους αξιωματικούς και οπλίτες. Το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας τους βρήκε στο καράβι προς την Κύπρο. Έφτασαν εκεί λίγες μόνο ώρες πριν την τουρκική εισβολή. Ο Χρίστος και πολλοί άλλοι συνομήλικοί του από την Κύπρο και την Ελλάδα, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη λαίλαπα του τουρκικού Αττίλα. Η ΕΛΔΥΚ υπερασπίστηκε με απαράμιλλο σθένος και γενναιότητα την Κύπρο, προβάλλοντας αντίσταση ιδιαίτερα στην περιοχή του διεθνούς αεροδρομίου της Λευκωσίας. Έδωσαν μια σκληρή και άνιση μάχη, κατάφεραν όμως να κρατήσουν το αεροδρόμιο ώστε να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων εισβολέων. Έγνοια του Χρίστου, ήταν και οι δικοί του εδώ στην Πάτρα, με τους οποίους προσπαθούσε να επικοινωνήσει για να τους καθησυχάσει. Όταν άρχισαν οι επιχειρήσεις του δεύτερου Αττίλα ήταν ακόμα σε επικοινωνία με τους συναδέλφους και τους δικούς του. Θεάθηκε για τελευταία φορά στις 15 Αυγούστου του 1974. Από τότε είναι στις σκέψεις και την καρδιά των δικών του με αγωνία και ελπίδα. Και εμείς είμαστε δίπλα στην οικογένεια του Χρίστου και μοιραζόμαστε την αγωνία τους. Το μνημείο, μπροστά στο οποίο με ευλάβεια στεκόμαστε, είναι μια συμβολική επιστροφή του Χρίστου στη γη που τον γέννησε. Γνωρίζουμε πως αυτή η επιστροφή δεν δίνει χαρά. Δεν απαλύνει τον πόνο. Το μνημείο, όμως, αυτό θα αποτελεί σημείο αναφοράς πως η προσφορά του Χρίστου και όλων των αγνοουμένων μας, το δράμα της οικογένειάς του, και το δράμα όλων των άλλων οικογενειών των αγνοουμένων, δεν θα ξεχαστεί.
Η παρουσία του Χρίστου, εδώ στην καρδιά της Πάτρας, θα μας θυμίζει διαρκώς την ευθύνη μας απέναντι στην Ιστορία. Καθήκον μας είναι να προσπαθήσουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, για μια λύση του Κυπριακού που θα επιτρέπει στα παιδιά μας να ζουν ειρηνικά και χωρίς φόβο σε μια ενωμένη πατρίδα, μια επανενωμένη Κύπρο απαλλαγμένη από την κατοχή. Το μνημείο αυτό, από σήμερα καθίσταται και ένα δυνατό σύμβολο. Σε μια πλατεία γεμάτη συμβολισμούς. Σε μια πλατεία που φέρει το όνομα Πλατεία Αχαιών Πεσόντων και βρίσκεται στη συμβολή των οδών Έλληνα Στρατιώτη και Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.
Η Κύπρος, η ιστορία της, η μεγάλη προσφορά της Αχαΐας προς την Κύπρο, την Κύπρο που αντιστέκεται, που αγωνίζεται, που ελπίζει. Όλα είναι εδώ, στην ίδια πλατεία, στη ζεστή αγκαλιά της Πάτρας. Εμείς δεν έχουμε παρά να καταθέσουμε το δάκρυ μας, την ευγνωμοσύνη μας και ένα μεγάλο ευχαριστώ, στον Χρίστο, στην οικογένειά του, σε όλους όσοι αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την Κύπρο. Η προσφορά και η θυσία τους είναι για μας πυξίδα, φάρος και πηγή δύναμης να συνεχίσουμε τον αγώνα για τη σωτηρία της Κύπρου και τη δικαίωσή της. Γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Ο ελληνικός λαός, η ελληνική πολιτεία, η Κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος είναι δίπλα μας. Μας στηρίζουν και μας εμψυχώνουν σε αυτόν τον κοινό αγώνα. Ελπίζουμε να έλθει η ημέρα εκείνη που θα ελαφρύνει τον πόνο, που θα σηκώσει το βάρος από τις καρδιές όλων μας. Η θύμησή σου Χρίστο, είναι για μας μια ιστορική επιταγή για να συνεχίσουμε τον αγώνα.
