Ομιλία του Υπουργού Άμυνας κ. Κώστα Παπακώστα στην εκδήλωση Μνήμης του ήρωα της ΕΟΚΑ 1955-'59 Γρηγόρη Αυξεντίου, στο Καλό Χωριό Λάρνακας
03/03/2010Με βαθιά συγκίνηση συμμετέχουμε στην εκδήλωση μνήμης του αλησμόνητου ήρωα Υπαρχηγού του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955 -'59, Γρηγόρη Αυξεντίου. Σήμερα, 3 Μαρτίου, ημερομηνία της θυσίας του, προσευχόμαστε για την ανάπαυση της ψυχής του ανδρειωμένου παλικαριού, με τη βεβαιότητα ότι γεύεται στα ουράνια το κρασί των αθανάτων. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, μαζί με τους τόσους άλλους αξέχαστους νέους του απελευθερωτικού μας αγώνα κατά των Άγγλων αποικιοκρατών, ανήκει στους ήρωες του λαού μας, που έγραψαν την πιο ένδοξη σελίδα της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδας μας. Γιατί αγωνίστηκαν, με πάθος και πίστη στα ελληνικά ιδανικά, για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον αγγλικό ζυγό και την Ένωση με την Ελλάδα, σφραγίζοντας με το αίμα τους το συλλογικό όραμα του κυπριακού ελληνισμού. Μια σύντομη αναδρομή στη ζωή και στην αγωνιστική πορεία του Σταυραετού του Μαχαιρά αποτελεί ελάχιστη τιμή στην ιερή του μνήμη, αλλά και χρέος απέναντι στις νεότερες γενιές. Ο Γρηγόρης γεννήθηκε στη Λύση στις 22 Φεβρουαρίου του 1928 και ήταν το πρώτο παιδί του Πιερή και της Αντωνούς Αυξεντίου. Είχε μια μικρότερη αδελφή, τη Χρυστάλλα. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο της γενέτειράς του και στο Ελληνικό Γυμνάσιο της Αμμοχώστου. Ήταν νέος ζωηρός και δραστήριος. Ξεχώριζε για την αγάπη του προς την ιστορία και τα ιδανικά της ελληνικής φυλής. Πρότυπά του υπήρξαν όλοι οι γενναίοι αγωνιστές και ήρωες του ελληνικού έθνους. Έτσι, από νωρίς πόθησε, όσο τίποτα άλλο, την ελευθερία της σκλαβωμένης πατρίδας του. Το 1948 ο Γρηγόρης αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Δεν άργησε να εκδηλώσει τη σφοδρή επιθυμία που έτρεφε για καιρό: να φοιτήσει στη Σχολή Ευελπίδων και να υπηρετήσει ως Αξιωματικός στον ελληνικό στρατό. Παρά τις σκληρές του προσπάθειες απέτυχε να εισέλθει στη Σχολή. Σύντομα πληροφορήθηκε την ύπαρξη της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών και εντάχθηκε σε αυτήν. Η περηφάνια με την οποία έφερε τη στολή του Έλληνα Αξιωματικού ήταν απερίγραπτη. Ο απόηχος του ένθερμου εθνικού αισθήματος, που δημιουργήθηκε στην Κύπρο με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου του 1950, το οποίο κατέδειξε την έντονη επιθυμία του κυπριακού λαού για ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ώθησε τον Γρηγόρη να γράψει στον φίλο του Σωτήρη Έλληνα: «Τη λευτεριά μας, το ιδανικό των ιδανικών μας, την υπόγραψα κι εγώ, όχι μόνον σε χαρτί, μα φορώντας την τιμημένη στολή του Έλληνα φαντάρου, και θα την υπογράψω οποιαδήποτε στιγμή το ζητήσει η Κύπρος μας και με το αίμα μου». Το 1953 επέστρεψε στην Κύπρο και στις 20 του Γενάρη του ’55 μυήθηκε στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Λίγες μέρες αργότερα ορίστηκε Τομεάρχης Αμμοχώστου με το όνομα «Ζήδρος». Την 1η Απριλίου του 1955 ηγήθηκε των επιθέσεων εναντίον των Άγγλων στον τομέα του. Εκείνη την ημέρα, έχασε την ταυτότητά του, κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη Δεκέλεια. Έτσι, επικηρύχθηκε με το πολύ υψηλό ποσό των £5.000. Στις 4 του Οκτώβρη του ’55, ο Αυξεντίου και η ομάδα του πραγματοποίησαν επιτυχή καταδρομική επίθεση στον Αστυνομικό Σταθμό στο κέντρο του Λευκονοίκου. Λίγες εβδομάδες αργότερα, παρέδωσε τον τομέα Πενταδακτύλου και μετακινήθηκε στο Τρόοδος ως Τομεάρχης Πιτσιλλιάς. Στις 11 Δεκεμβρίου πρωταγωνίστησε στην ιστορική μάχη των Σπηλιών. Εκεί φάνηκε το μεγαλείο και το θάρρος του ήρωα της Λύσης. Όταν αντιλήφθηκε την υπεροχή των Άγγλων, διέταξε τους συντρόφους της ομάδας του να εγκαταλείψουν την περιοχή. Ο ίδιος βρέθηκε μεταξύ δύο ομάδων Άγγλων στρατιωτών. Έριξε ριπές και προς τις δύο πλευρές. Παραπλάνησε με αυτό τον τρόπο τους Άγγλους, οι οποίοι ξεκίνησαν μέσα στην ομίχλη να πυροβολούν μεταξύ τους, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν σε αυτούς μεγάλες απώλειες. Η φήμη και τα κατορθώματα του Γρηγόρη είχαν απλωθεί, αλλά, την ίδια στιγμή, το ενδεχόμενο της προδοσίας του στους Άγγλους γινόταν ολοένα και μεγαλύτερο. Τον Φλεβάρη του ’56 πηγαίνει στη Μονή Μαχαιρά, όπου γνωρίζεται με τον Ηγούμενο Ειρηναίο, ο οποίος έγινε στενός του συνεργάτης στη συνέχεια του αγώνα. Ο Γρηγόρης, μέσα στο μοναστήρι φορούσε ράσα και έφερε το όνομα «Πατήρ Χρύσανθος». Στις 30 με 31 Δεκεμβρίου του '56, η ομάδα του Γρηγόρη συγκρούστηκε με πράκτορες των Άγγλων και Τούρκους επικουρικούς. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης τραυματίστηκε και έτσι αναγκάστηκε να αποσυρθεί στο κρησφύγετο της Παπούτσας και να μετακινηθεί ακολούθως ξανά στο Μαχαιρά. Τον Μάρτη του '57 ο κλοιός των Άγγλων έγινε ασφυκτικός. Ο Γρηγόρης και οι άνδρες του αναγκάστηκαν να αποσυρθούν προς το κρησφύγετο, που βρισκόταν 1.000 μέτρα από το μοναστήρι. Η προδοσία οδήγησε σύντομα τους Άγγλους στρατιώτες στο κρησφύγετο. Ο Γρηγόρης ζήτησε από τους συντρόφους του να βγουν έξω. Εκείνος, όπως ο ίδιος είπε, έπρεπε να πεθάνει πολεμώντας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, σύμφωνα με δικά του λόγια, είχε διδάξει στους συντρόφους του «πώς κρατάνε το όπλο και πολεμούν». Είχε φτάσει η ώρα να τους διδάξει «και πώς να πεθαίνουν για την πατρίδα». Ακολούθησε σφοδρή μάχη. Οι Άγγλοι περιέλουσαν το κρησφύγετο με βενζίνη. Είχαν αποφασίσει να κάψουν το παλικάρι της Λύσης, που για ώρες τούς πολεμούσε απτόητος. Το κρησφύγετο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή, έγινε προσκύνημα ιερό για το λαό μας και μάρτυρας της θαυμαστής θυσίας του αθάνατου Σταυραετού του Μαχαιρά, Γρηγόρη Αυξεντίου. Ο ένδοξος Υπαρχηγός του αγώνα, με τη συγκλονιστική και μεγαλειώδη θυσία του, αποτελεί διαχρονικό σύμβολο και φωτεινό παράδειγμα αγωνιστικότητας, αυταπάρνησης και ανιδιοτελούς αφοσίωσης στο όραμα της ελευθερίας. Τη θυσία του Γρηγόρη και των άλλων ηρώων του απελευθερωτικού μας αγώνα του 1955-'59, θα δικαιώσουμε μόνο με την απελευθέρωση και επανένωση της πολύπαθης πατρίδας μας. Στην Κύπρο, που υποφέρει για 36, σχεδόν, χρόνια από τις θλιβερές επιπτώσεις του επάρατου πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του ’74 και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, που ακολούθησε στις 20 του Ιούλη. Είναι γι’ αυτό που η Κυβέρνησή μας αγωνίζεται μέσω των απευθείας διαπραγματεύσεων που διεξάγει ο Πρόεδρος της Δημοκρατία κ. Δημήτρης Χριστόφιας με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, για την επίτευξη λύσης του Κυπριακού. Στόχος μας είναι η επανένωση του νησιού μας και η δημιουργία ενός κράτους στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, με μία ιθαγένεια, μία κυριαρχία και μία διεθνή προσωπικότητα. Παρά τις διαφωνίες που προκύπτουν στις συνομιλίες λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας, συνεχίζουμε τις προσπάθειες στον τρίτο κύκλο των εντατικών διαπραγματεύσεων και ευελπιστούμε σε μια βιώσιμη και λειτουργική λύση. Αυτή μας η προσπάθεια για λύση, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα αποδεχθούμε πρακτικές επιδιαιτησίας ή χρονοδιαγραμμάτων που, όπως αποδείχθηκε είναι ατελέσφορες. Σταθερός μας συμπαραστάτης ήταν και παραμένει ο ελληνικός λαός και η Κυβέρνηση της Ελλάδας και απαραίτητο εφόδιό μας η ενότητα και η ομοψυχία, τις οποίες επιθυμούμε μέσα από το διάλογο να διαφυλάξουμε και να ενισχύσουμε. Ελπίζουμε και προσδοκούμε ότι θα έχουμε σύντομα βήματα προόδου. Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για λύση, παρά τη διάσταση απόψεων και θέσεων που παρατηρείται σε βασικές πτυχές του Κυπριακού. Μια λύση που θα διασφαλίσει την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα και θα εγγυάται την πρόοδο και την ευημερία σε όλους τους κατοίκους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους. Μόνο έτσι, θα πετύχουμε τη δικαίωση των πολύχρονων αγώνων του λαού μας για ελευθερία και ανεξαρτησία. Αιωνία ας είναι η μνήμη του ήρωα της Λύσης Γρηγόρη Αυξεντίου. Η φλόγα της αγωνιστικότητας και του πατριωτισμού του, ας φωτίζει το δρόμο μας στα δύσκολα μονοπάτια του αγώνα για ελευθερία και επανένωση της πολύπαθης πατρίδας μας.
