Ομιλία της Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Αννίτας Δημητρίου για τη Μάνα του Αγνοουμένου
Τύμβος Μακεδονίτισσας – Δευτέρα, 9 Μαΐου 2022
Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες βουλευτές και βουλεύτριες,
Σεβασμιότατε Μητροπολίτη Κυρηνείας,
Αξιότιμε κύριε πρόεδρε της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων,
Αξιότιμοι κύριοι δήμαρχοι της επαρχίας Κερύνειας,
Αξιότιμε κύριε Αρχηγέ της Εθνικής Φρουράς,
Αξιότιμε κύριε Διοικητή της ΕΛΔΥΚ,
Αξιότιμε κύριε αναπληρωτή Έπαρχε Κερύνειας,
Αξιότιμοι κύριοι πρόεδροι των ενώσεων κατεχόμενων κοινοτήτων επαρχίας Αμμοχώστου, Λευκωσίας και Κερύνειας,
Αξιότιμε κύριε πρόεδρε της Οργάνωσης Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων,
Αξιότιμοι κύριοι κοινοτάρχες και εκπρόσωποι των σωματείων της επαρχίας Κερύνειας,
Αξιοσέβαστοι συγγενείς αγνοουμένων,
Φίλες και φίλοι Κερυνειώτες,
Κυρίες και κύριοι,
Κάθε χρόνο, ο πλανήτης γιορτάζει και τιμά τη μήτρα του κόσμου, τη
ρίζα του πολιτισμού, την πηγή της ζωής. Σημαδιακά η Γιορτή της Μάνας
τιμάται μέσα στην καρδιά της άνοιξης που σφύζει από φως, χρώμα και ζωή…
Που επιμένει ν’ αντιστέκεται στον θάνατο.
Η Γιορτή της Μητέρας δυστυχώς για πολλές γυναίκες είναι η δική τους μαρτυρική επαναλαμβανόμενη Σταύρωση. Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, η μάνα του αγνοουμένου δεν γιορτάζει. Κάθε μέρα η μάνα του αγνοουμένου ζει το δικό της δράμα αιχμάλωτη στην άγνοια. Πώς μπορεί να γιορτάσει όταν αγνοείται το σπλάγχνο της; Όταν αγνοείται η πηγή της μητρότητάς της ο ομφάλιος λώρος της οποίας κόπηκε βίαια, τραυματικά. Η γιορτή της ζωής, δε συνιστά για την ίδια τίποτε άλλο παρά ενθύμιο απώλειας και θανάτου.
Πώς να γιορτάσεις, μάνα, εσύ που το παιδί σου περιμένεις; Τι άλλο σου απομένει, μάνα, από το να ατενίζεις μαυροφορεμένη τον ορίζοντα, κάτω από τον καυτό κυπριακό ήλιο, με την ελπίδα ενός ελάχιστου ψιθύρου ύπαρξης. Στο σιωπηλό και καρτερικό σου πρόσωπο συμπυκνώνεται το δράμα όλων των συγγενών εκείνων που αγνοούνται. Στα πόδια σου, τα ονόματά τους, μικρά αφιερώματα θρήνου και αναζήτησης, γιατί το δράμα, πέρα από την τραγική καθολικότητά του, έχει όνομα και πρόσωπο.
Κυρίες και κύριοι,
Πώς αλήθεια να συλλάβει ο ανθρώπινος νους το μέγεθος αυτού του δράματος; Όσο και εάν το μυαλό κάνει φιλότιμες και αγωνιώδεις προσπάθειες, νιώθω πραγματικά ότι κανείς ο οποίος δεν έχει βιώσει τη βασανιστική αμφιβολία της απώλειας αγαπημένων προσώπων δεν μπορεί να νιώσει τι περνάνε οι συγγενείς των αγνοουμένων μας, 48 χρόνια τώρα. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους μοιάζει να μπήκαν οι ζωές τους σε αναμονή. Δεν υπάρχουν τάφοι για να θρηνήσουν… Δεν υπάρχουν οστά για να κηδέψουν. Κι έχουν δικαίωμα να μάθουν την αλήθεια.
Το φρικτό αυτό έγκλημα πολέμου συνιστά μία από τις τραγικότερες πτυχές της ιστορίας του τόπου μας. Οι πρωτοβουλίες της κυπριακής πολιτείας, μα κυρίως το πείσμα και η αγωνιστικότητα των οργανωμένων συνόλων των συγγενών αγνοουμένων συνέβαλαν καθοριστικά στη διεθνοποίηση του προβλήματος, στην προβολή του σε διεθνή βήματα και οργανισμούς, με στόχο την ανάληψη της ευθύνης από την Τουρκία και την ουσιαστική συνεργασία της στην κατάθεση στοιχείων για την τύχη των αγνοουμένων.
Παρά την εγκληματικά απρόθυμη και προκλητικά αδιάφορη στάση της Άγκυρας απέναντι σε σειρά ψηφισμάτων του ΟΗΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, καθώς και σε σειρά καταδικαστικών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι αδιάκοποι και επίμονοι αγώνες των συγγενών αγνοουμένων οδήγησαν στην αναγνώριση του ζητήματος ως ανθρωπιστικού και στην επίτευξη προόδου σε πολλούς τομείς. Η έναρξη των εργασιών εκταφών τόσο στις ελεύθερες όσο και στις κατεχόμενες περιοχές το 2006 από τη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους συνιστά ένα ανθρωπιστικά ύψιστο επίτευγμα των αγώνων των συγγενών. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιηθεί ένας σημαντικός αριθμός εκταφών εντός των ζωνών της κατοχικής δύναμης, που είχαν ως αποτέλεσμα την ταυτοποίηση και επιστροφή οστών σε συγγενείς.
Κυρίες και κύριοι,
Αποτίνουμε σήμερα φόρο τιμής σε όλες τις μάνες της τραγωδίας του 1974, πολλές από τις οποίες έφυγαν με τον πόνο, ξεψύχησαν με τη θλίψη της απώλειας στα χείλη. Την ίδια στιγμή, αποτίνουμε φόρο τιμής στις μάνες όλου του κόσμου που συνεχίζουν να ατενίζουν τον ορίζοντα με την ελπίδα ενός ελάχιστου ψιθύρου ύπαρξης.
Σας ευχαριστώ θερμά και ιδιαίτερα τον πρόεδρο και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Κοινοτήτων Επαρχίας Κερύνειας για την πρόσκληση και την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση αυτής της σεμνής και βαρύνουσας σημασίας τελετής.
Κλείνοντας θέλω να στείλω το ξεκάθαρο μήνυμα στους συγγενείς των αγνοουμένων μας, ότι προσωπικά δεν θα πάψω ούτε στιγμή και με κάθε ευκαιρία να θέτω το ζήτημα σε όλες τις συναντήσεις με ομολόγους μου καθώς και με άλλους ξένους αξιωματούχους με στόχο την άσκηση διεθνών πιέσεων στην Τουρκία, μέσω της ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των λαών.
Αξιοσέβαστοι συγγενείς των αγνοουμένων,
Η αγωνία σας, που μεγαλώνει με το πέρασμα του χρόνου, είναι και δική μας. Ο ύψιστος αγώνας σας, που υπερασπίζεται το αναφαίρετο δικαίωμα της κάθε οικογένειας, της κάθε μάνας, να πληροφορηθεί για την τύχη του αγαπημένου της προσώπου με επίσημα και αποδεικτικά στοιχεία, είναι και δικός μας. Δεν είστε μόνοι, θα παλέψουμε μαζί σας μέχρι να βρεθεί και ο τελευταίος μας αγνοούμενος. Αυτό υπαγορεύει το καθήκον μας, αυτό ορίζει η ψυχή μας.
