Χαιρετισμός Διευθύντριας Γραφείου
Τύπου και Πληροφοριών κας Σόφης Μιχαηλίδου στην αντικατοχική εκδήλωση
«Μνήμες Κατεχόμενης Γης – Εκτοπισμένοι Δήμοι και Κοινότητες»
Οφείλω να σας πω την αλήθεια. Δεν είναι με μεγάλη χαρά που βρίσκομαι σήμερα εδώ, για την εκδήλωση αυτή, αφού σηματοδοτεί ακόμη μια χρονιά κατοχής. Μια ακόμα χρονιά ύπαρξης του παράνομου μορφώματος στην κατεχόμενη μας μισή Κύπρο.
Κυρίες και Κύριοι δεν είμαι πρόσφυγας. Είμαι όμως παιδί της εισβολής και της κατοχής. Μεγάλωσα σε παράδρομο της Οδού Λήδρας, δίπλα ακριβώς από τα τουρκικά φυλάκια. Φοίτησα στο Ελένειο Δημοτικό Σχολείο στη Λευκωσία. Μέσα στην αυλή του σχολείου, στρατώνας και εθνοφρουροί. Έτσι μεγάλωσα. Με το «Δεν Ξεχνώ», τους αγνοούμενους, τους πρόσφυγες, την ΟΥΝΦΙΚΥΠ, τα τσαντίρια, τα συσσίτια, τις ραδιοανακοινώσεις μεταξύ συγγενών ότι είναι καλά, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, τη νεκρή ζώνη, τις διαδηλώσεις, … με τα ποιήματα του Λιπέρτη, του Μόντη, του Μηχανικού,… μεγάλωσα με τις ιστορίες από τον αγώνα του 55-59, τους αγώνες και τις θυσίες των ηρώων, με τις ιστορίες της εισβολής, του Κυπριακού. Με τις ιστορίες. Με τις ιστορίες άλλων. Διότι εικόνες δικές μου δεν είχα. Και χωρίς εικόνα πιο δύσκολα τα γεγονότα αφομοιώνονται. Τί σημαίνει λοιπόν να κοιτάς μια φωτογραφία σήμερα, που τραβήχτηκε πριν προλάβεις να δημιουργήσεις δικές σου θύμισες; Τι σημαίνει να ακούς μια ιστορία που δεν συλλαμβάνει ο νους αλλά ραγίζει τη ψυχή;
Είναι για αυτό το λόγο Έντιμε Υπουργέ που η πρωτοβουλία σας δεν είναι μόνο σημαντική. Είναι ουσιαστική. Διότι μας δώσατε την ευκαιρία να ενώσουμε όλοι τις φωνές μας και να διακηρύξουμε ότι η πατρίδα μας είναι μία και αδιαίρετη. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να δείξουμε την αντίσταση μας ως προς την στρατιωτική κατοχή της. Να καταλάβουν όλοι όσοι πρέπει, πως δεν θα αποδεχθούμε ως ομαλή την ανώμαλη κατάσταση πραγμάτων που έφερε η εισβολή, η κατοχή και το ψευδοκράτος.
Το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών (ΓΤΠ) είναι ένα Τμήμα της Κυπριακής Κυβέρνησης, του οποίου η καθημερινότητα κινείται μεταξύ δημιουργίας, επικοινωνίας, στρατηγικής και ενημέρωσης. Το πιο σημαντικό, όμως, κομμάτι που κουβαλάμε είναι το βάρος της καταγραφής της ιστορίας του τόπου μας. Όχι μόνο για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας ταυτότητας και της συλλογικής μας μνήμης, αλλά και επειδή λειτουργεί ως νήμα που δένει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον του τόπου και των ανθρώπων μας. Αυτό λοιπόν το κομμάτι διαφύλαξης, καταγραφής, διαχείρισης και αναμετάδοσης κάθε ιστορικού στοιχείου, είναι για μας υποχρέωση.
Σε αυτό το πλαίσιο, και με αφορμή αυτή την εκδήλωση, κ. Υπουργέ, προχωρήσαμε στην ετοιμασία μιας πολυσέλιδης, πολυτελούς έκδοσης, που περιέχει εικόνες και ιστορίες από όλα τα κατεχόμενα χωριά και Δήμους μας.
Η φωτογραφία, από όλα τα μέσα έκφρασης, είναι το μόνο που ακινητοποιεί απόλυτα μια συγκεκριμένη στιγμή στον χρόνο. Είναι το μόνο μέσο έκφρασης που αναπαράγει επ’ άπειρον κάτι που δεν συνέβη παρά μόνο μία φορά. Οι ιστορίες, από την άλλη, αποτελούν τη μεταφορά της γνώσης και του συναισθήματος.
Και μαζί, λένε την αλήθεια με αψεγάδιαστο τρόπο, δίνοντας όμως ταυτόχρονα και το δικαίωμα στον καθένα μας, να ερμηνεύσει αυτή την αλήθεια, με τη δική του ψυχή και το δικό του μυαλό. Λες και το ξέραν ότι τραβήχτηκαν ή γράφτηκαν για να θυμόμαστε.
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι Δήμαρχοι, δεν θα σας ευχαριστήσω ούτε και θα σας συγχαρώ για τις εκδηλώσεις αυτές. Θα ευχηθώ όμως, να είναι η τελευταία χρονιά που χρειάζεται να γίνουν.
Η επέτειος της ανακήρυξης του ψευδοκράτους Κυρίες και Κύριοι, δεν είναι μέρα αφύπνισης και προβληματισμού. Είναι μέρα επανέναρξης του αγώνα. Του προσωπικού αγώνα της κάθε μίας και του κάθε ενός από μας. Του αγώνα που πρέπει να ξεκινήσει από τη σύσσωμη στήριξή μας προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη από τις 25 Νοεμβρίου στο Βερολίνο και σε όλη την διάρκεια των προσπαθειών της Κυβέρνησης ως προς την τελική και σωστή λύση του Κυπριακού.
Θέλω να κλείσω με έναν στίχο από το ποίημα «Βανδαλισμός» της Μαρούλλας Βιολάρη- Ιακωβίδου,
Φύλαξε, Κύριε,
Μη βλάψουμε ξανά τον τόπο
Φύλαξε, Κύριε,
μην βλάψουμε ξανά νεκρούς και αγέννητους.
Σας ευχαριστώ.
