Χαιρετισμός του Προέδρου της
Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη στην εκδήλωση για τα δέκα χρόνια από
τον θάνατο του Μάριου Τόκα, χθες
Είμαστε μαζί με όλους τους φίλους, τους συμπολίτες, τους συμπατριώτες, που αγάπησαν τον άνθρωπο, αλλά και τα τραγούδια που δημιούργησε με την ψυχή και το ταλέντο του ο Μάριος Τόκας.
Τραγούδια που σήμερα αποτελούν ακριβή παρακαταθήκη μνήμης και πολιτισμού για ολόκληρη την Ελλάδα και για την ιδιαίτερη πατρίδα μας, την Κύπρο.
Συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από την ημέρα που έσβησε ο Μάριος, αλλά αυτό που εκπροσωπούσε, αυτό που δημιούργησε θα υπάρχει, όπως είπε πρόσφατα και ένας καλός του φίλος, όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ακούν τα τραγούδια του.
Θα ήθελα η Κύπρος, η πατρίδα του Μάριου Τόκα να κάνει όλα εκείνα ώστε να συνεχίσει η μορφή του Μάριου, η σεμνότητα και η τεράστια δημιουργικότητα του να συνεχίσουν να εμπνέουν και να εκφράζουν κάθε γωνιά αυτής της πατρίδας που αγάπησε και υπηρέτησε με τον τρόπο του όσο ελάχιστοι.
Πολύ πρόσφατα είχα τη χαρά να χαιρετίσω την πρωτοβουλία των Κυπριακών Ταχυδρομείων που χάραξαν τη μορφή του σε γραμματόσημο, για να συμβολίζει την εκτίμηση που τρέφουμε προς το πρόσωπο του, αλλά και να μεταφέρει παντού τη λεπτότητα της έκφρασης του και τη γλυκύτητα που εξέφραζε με το χαμόγελο της μετριοπάθειας που τον χαρακτήριζε.
Η αγάπη του Μάριου για την Κύπρο και ιδιαίτερα για τη γενέτειρα πόλη του, τη Λεμεσό, ήταν διάχυτη όχι μόνο στο έργο, αλλά και την ίδια την ζωή του. Και ήταν αναμενόμενο. Εδώ μεγάλωσε, εδώ είχε τα πρώτα του ακούσματα, εδώ έζησε έντονα τις ταραγμένες εποχές. Και ο ίδιος όντας μέλος μίας οικογένειας βαθιά πολιτικοποιημένης ήταν μοιραίο, η ιστορία του τόπου μας να σφραγίσει και τη δική του συνείδηση.
Για αυτό νομίζω και στη μουσική του διέκρινε κανείς πάντοτε την ευαισθησία του ανθρώπου που έζησε δύσκολες εποχές.
Είναι ακόμη χαρακτηριστικό πως ο Μάριος Τόκας ακολούθησε και διεύρυνε τον δρόμο που άνοιξαν άλλοι μεγάλοι Έλληνες συνθέτες, βάζοντας τη μουσική του σε στίχους διακεκριμένων ποιητών. Εκτενή αναφορά έχει κάνει ο καθηγητής Πέτρος Παπαπολυβίου.
Επένδυσε με μουσική τους στίχους της Νεσιέ Γιασίν και δίπλα σε αυτά τα τραγούδια έβαλε τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, τον Αντρέα Ζάκο και άλλους απαγχονισθέντες αγωνιστές και τέλος, άφησε ένα θρησκευτικό έργο, σχετικά άγνωστο, το «Θεογενήτωρ Μαρία», για το οποίο ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα περήφανος.
Ο Μάριος ήταν ο άνθρωπος που με τις μελωδίες του τραγούδησε τον πόνο και την καθημερινότητα μας. Έντυσε με νότες τα οράματα, τις ελπίδες μας, έδωσε νόημα σε ανθρώπινες μικρές και μεγάλες στιγμές μας.
Ολόκληρο το έργο του Μάριου Τόκα αποδεικνύει ένα πράγμα: Πως ο Μάριος ήταν ένας άνθρωπος με βαθιά εμπεδωμένη τη γνώση της ιστορίας και της παράδοσης μας. Γνώση που φρόντισε με τον τρόπο του να διαδώσει με τρόπο απλό, κατανοητό, χωρίς υπερβολές και υψηλούς τόνους.
Θα ήθελα και σήμερα να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένεια του Μάριου, στον αδελφό του Νίκο και την αδελφή του Σκεύη, και να προσθέσω πως τιμώ και υποστηρίζω την ανιδιοτελή προσπάθεια τους να διατηρήσουν τη μνήμη του αδερφού τους. Θα ήθελα να γνωρίζετε πως αγκαλιάζω το όραμα σας και είμαι έτοιμος να στηρίξω τις όποιες προσπάθειες σας, όταν και εσείς διαμορφώσετε τις τελικές σας σκέψεις. Το κράτος θα έρθει αρωγό στις προσπάθειες σας, να είστε βέβαιοι για αυτό.
Ολοκληρώνω λέγοντας πως ο χρόνος δεν μπόρεσε και δεν θα μπορέσει ποτέ να σβήσει αυτό που αποτελούσε για όλους μας ο Μάριος Τόκας, γιατί πάντα θα τραγουδάμε με αγάπη και νοσταλγία το ακριβό κληροδότημά του.
Αιωνία του η μνήμη.
