Αύριο ταξιδεύω για το Ντιγιαρμπακίρ! Δεν έχω σκοπό να διεκτραγωδήσω την
κατάσταση.
Η επαρχία Σουρ είναι υπο πολιορκία και οι κάτοικοι σε κατ' οίκον περιορισμό για ενενήντα μέρες. Και νύχτες. Τυχαίνει να είναι Κούρδοι οι κάτοικοι! Θέλω να πω πως εμείς δεν διαλέγουμε στρατόπεδο ένεκα του ποιός ειναι ο αμυνόμενος. Ούτε ένεκα του ποιος ειναι ο επιτιθέμενος. Παίρνουμε θέση γιατί άνθρωποι υποφέρουν απο τις εξουσίες! Από στρατιωτικές δυνάμεις! Δεν ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους σε φυλές. Υπάρχουν εκατομύρια Τούρκοι πολίτες που παρακολουθούν με την ίδια αγωνία τα τρέχοντα! Άλλωστε η κατάσταση στο παγκόσμιο ειναι σε κατωφέρεια, για να πω το ελάχιστο. Βρισκόμαστε σε μάχη του καλού με το κακό! Διαλέγουμε μεριά. Παράλληλα δεν πιστεύω πως όσοι παίρνουμε τη μεριά του καλού, σημαίνει αυτόματα πως αν εμείς κρατούσαμε τα πράγματα στα χέρια μας, θα καταφέρναμε εύκολα την αντιστροφή της ιστορίας! Γι' αυτό και δεν μου αρέσει ο δρόμος της απλής και εύκολης διαμαρτυρίας! Οι προοδευτικοί άνθρωποι έχουν μεσα τους τον μακρινό στόχο της ισότητας και της Ελευθερίας αλλά την ίδια ώρα κοιτάζουν χαμηλά, μην μια πέτρα τους εκτροχιάσει! Κοιτάζουμε χαμηλά και απο μια αίσθηση σεμνότητας αλλά και επίγνωσης των δυσκολιών. Με λίγα λόγια δεν μου αρέσει η εντύπωση που δίνουμε κάποτε πως εμείς μπορούμε να λύσουμε τα πάντα αύριο το πρωι! Μπορούμε κάποιο πρωί, μόνο αν σήμερα έχουμε την γνώσι ότι δεν μπορούμε άμεσα! Εμείς στην Κύπρο κλαίμε και δίκαια για το κακό που βρήκε τους πρόσφυγες στη Συρία όμως δεν ξεχνώ πως είκοσι περίπου χρόνια πριν, όταν ενα καράβι με πρόσφυγες απο την Παλαιστίνη έφτασε στ' ανοιχτά της Λάρνακας, δεν τους επιτρέψαμε να κατέβουν ούτε για κατούρημα! Ούτε για να "ποκνιαστούν" ! Επιτρέψαμε μόνο σε μια έγκυο για να γεννήσει! Και το διαλαλήσαμε δεόντως! Δεν το λέω αυτό για να αμφισβητήσω τα φιλάνθρωπα αισθήματα μας. Το λέω για να πω ότι κάθε λαός συμπεριφέρεται με τρόπο που αντανακλά την ιστορία του!
Και μια φράση για την φωτογραφία με τα λουλούδια που συνοδεύει αυτό το κείμενο. Ειναι η ανθοδέσμη που έρχεται κάθε 27η Φεβρουαρίου στο σπίτι μου απο την οικογένεια της Δήμητρας και του Ηλία Σαμάρα! Ανάμνηση μιας εκπομπής στο Χωρίς Πλαίσια που αποκατέστησε τη μνήμη ενός Ηρωομάρτυρα! Και δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φράση απο το στόμα της Δήμητρας Σαμάρα όταν της τηλεφώνησα για να της ζητήσω μια συνέντευξη! Κύριε Χατζηγεωργίου μου είπε "περίμενα 33 χρόνια αυτό το τηλεφώνημα"! Καί όταν τέλειωσε η εκπομπή αναφώνησε "Νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα". Έτσι είναι! Άνθρωποι υποφέρουν και όλοι πρέπει να νοιαζόμαστε, για να διασώζουμε έτσι την αξιοπρέπεια της Ανθρώπινης φυλής! Όπως έκαμε και εκείνη η δεκαεννιάχρονη Σύρια που κράτησε τρεις μέρες μέσα στη θάλασσα ένα παιδί δεκαεφτά μηνών και το έσωσε! Τρεις μέρες και τρεις νύχτες για να σώσει την ανθρώπινη φυλή απο το έρεβος!
Αυτά απόψε απο τις Βρυξέλλες με τη βροχή, την βροχή να λάμνει έξω και μέσα μου, ακατάπαυστα!
Καλό βράδυ.
Follow on TWITTER
@thadjigeorgiou
