Ομιλία
του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Νίκου Χριστοδουλίδη
στην
τελετή μνήμης Αρχιεπισκόπου Μακαρίου
Η
κοινότητα της Παναγιάς, η γενέτειρά του, τιμά σήμερα τον Αρχιεπίσκοπο και
Εθνάρχη Μακάριο εδώ, στην τιμημένη αυτή γωνιά της Κύπρου για την οποία ο ίδιος
έζησε, αγωνίστηκε και αφιέρωσε τα περισσότερα χρόνια της πολυτάραχης ζωής
του.
Η
Κυβέρνηση, όλος ο πολιτικός κόσμος και ο κυπριακός λαός, τιμούμε τη μνήμη του
Εθνάρχη Μακαρίου, που συνιστά το σημαντικότερο κεφάλαιο της σύγχρονης πολιτικής
ιστορίας της χώρας μας. Άλλωστε, ο Μακάριος διετέλεσε πολιτικός αρχηγός του
απελευθερωτικού αγώνα, Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου και πρώτος, και επί
17 συναπτά έτη, Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ταυτίζοντας το όνομά του με
τη γέννηση και το ανάθρεμμα του νεοσύστατου κυπριακού κράτους, αλλά και την
ανάπτυξη και την πολιτική ωρίμανση της κυπριακής κοινωνίας.
Όταν
καλείται ο όποιος ομιλητής, είτε πολιτικός, είτε ιστορικός είτε απλός πολίτης,
να αναφερθεί στο βίο και το έργο του Μακαρίου δεν μπορεί παρά να καταλαμβάνεται
από δέος και με βαθύτατο σεβασμό να καταγράφει την πολιτική και εθναρχική του
διαδρομή.
Ακόμη
και η παραπομπή σε κρίσιμες για την πατρίδα αποφάσεις, αναδεικνύει την τόλμη,
την υπευθυνότητα, την ηγετική και χαρισματική προσωπικότητά του. Μια
προσωπικότητα που γνώριζε με πάθος να διεκδικεί αλλά και με πραγματισμό να
αποφασίζει, πάντα με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας.
Αν
κάτι διέκρινε τον Εθνάρχη Μακάριο, περισσότερο από κάθε άλλο, ήταν η οξεία
αντίληψη της Ιστορίας. Αγωνιούσε πάντα για την τελική κρίση της Ιστορίας. Και
έχει μεγίστη σημασία για όσους κληθήκαμε να υπηρετήσουμε τον κυπριακό λαό, να
έχουμε πάντα την ίδια αγωνία για την τελική κρίση, όχι μόνο των πολιτών, αλλά
του Έθνους και της Ιστορίας.
Θα
μπορούσαν να ειπωθούν πολλά για τις δεκαετίες που διέσχισε με την πολιτική του
πορεία και τη θρησκευτική του πανδαισία ο Μακάριος, από τη δεκαετία του ’50
μέχρι το κρίσιμο εκείνο Αύγουστο του 1977, που ο θάνατος τον στέρησε από τον
κυπριακό λαό, την ώρα που τον είχε, περισσότερο ίσως από ποτέ, ανάγκη.
Αρκούμαι
να σημειώσω ότι στη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος έχει
συνδέσει το όνομά του όχι μόνο με τους δεδομένους αγώνες του για τη δικαίωση του
Κυπριακού Ελληνισμού, αλλά και με την επιλογή και την ανάδειξη της πολιτικής
ωριμότητας και σωφροσύνης που επιβάλλει σε κάθε υπεύθυνο ηγέτη την αναζήτηση
λύσεων μέσα από τον διεκδικητικό ρεαλισμό ο οποίος εξασφαλίζει την αξιόπιστη
διπλωματία στο εξωτερικό και τη σύνθεση θέσεων και πολιτικών που διασφαλίζουν
την απαραίτητη ενότητα στο εσωτερικό.
Η
ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο συνιστούσε τότε και αναμφίβολα συνιστά και σήμερα,
απαραίτητη προϋπόθεση και όπλο στον αγώνα μας για δικαίωση. Ο Μακάριος ευτύχησε
να διανύσει ως λαοπρόβλητος ηγέτης την τραχεία και γεμάτη εμπόδια πολιτική του
πορεία. Σπάνια ηγέτες συγκεντρώνουν τη λαϊκή υποστήριξη που ο Μακάριος κέρδισε
σε χρόνους δύσκολους και πονηρούς. Απέκτησε, όμως, και αντιπάλους, χωρίς
φραγμούς και αναστολές που δυστυχώς μετήλθαν των χείριστων μέσων για την
αντιμετώπισή του οδηγώντας μας, δυστυχώς, σε τραγικά αποτελέσματα.
Η
πορεία του Εθνάρχη Μακαρίου πρέπει να είναι για μας φάρος και οδηγός πολύτιμος
στις δύσκολες μέρες που διερχόμαστε. Πρέπει να διδαχθούμε από την ιστορία μας,
να διδαχθούμε από τη σοφία και δόξα του ηγέτη, αλλά και από τα λάθη μας.
Οφείλουμε να εκτιμήσουμε την αξία της συνεννόησης, της συνεργασίας και της
διαβούλευσης και να αναλογιστούμε τον όλεθρο στον οποίο μπορεί να μας οδηγήσει η
διχόνοια και οι συγκρούσεις.
Οφείλουμε
να είμαστε όλοι υπεύθυνοι, ενωμένοι και συναινετικοί.
Θα
πρέπει πιστεύω, και έτσι υπαγορεύει το εθνικό καλό, ενωμένοι να αγωνιστούμε για
την επανένωση της χώρας μας και συστρατευμένοι να αγωνιστούμε για την ανόρθωση
της οικονομίας μας. Όπως εξάλλου θα ήθελε ο Μακάριος. Όπως ακριβώς επιτάσσει το
ιστορικό χρέος μας.
Η
διαπραγμάτευση για επίλυση του Κυπριακού δεν διεξάγεται μεταξύ μας. Ο στόχος για
τερματισμό της κατοχής και επανένωση της πατρίδας μας δεν μπορεί παρά να είναι
κοινός στόχος. Παρά τις ενδεχόμενες διαφορετικές προσεγγίσεις που είναι απόλυτα
θεμιτές στο πλαίσιο της Δημοκρατίας, οφείλουμε να κρατήσουμε ψηλά το επίπεδο
του διαλόγου και μέσα από συλλογική προσπάθεια να αγωνιστούμε για επίτευξη του
κοινού στόχου, ενός στόχου που κανείς από μόνος του δεν μπορεί να πετύχει.
Ο
Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τους θερμούς χαιρετισμούς και τις ειλικρινείς ευχές
του οποίου σας μεταφέρω, πιστός σε αυτό το ιστορικό χρέος και συνεπής στις
παρακαταθήκες που ο Εθνάρχης Μακάριος μάς έχει κληροδοτήσει, συνεχίζει τον αγώνα
που εκείνος ξεκίνησε με αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα, με μοναδικό στόχο
τον τερματισμό του απαράδεκτου στάτους κβο που για δεκαετίες μας υποχρεώνει να
ζούμε σε συνθήκες που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην Ευρώπη. Η σημερινή τάξη
πραγμάτων δεν επιτρέπει σε κανέναν πολίτη αυτού του μαρτυρικού τόπου να
απολαύσει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και το επίπεδο ευημερίας που όλοι οι
άλλοι πολίτες στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρούν αδιαμφισβήτητα και
κεκτημένα. Αντίθετα, το σημερινό απαράδεκτο στάτους κβο, συνιστά, ανάμεσα σε
άλλα, μόνιμη πηγή διαταραχής της δημογραφικής ισορροπίας και ασφάλειας στο νησί
μας.
Αυτή,
λοιπόν, η κατάσταση θα πρέπει οριστικά να τερματιστεί.
Για
μας δεν υπάρχει άλλη επιλογή και άλλος δρόμος, παρά να τερματιστεί η κατοχή, να
επανενωθεί η πατρίδα μας και να φέρουμε επιτέλους την ειρήνη στον τόπο
μας.
Προσδοκούμε
σε μία λύση στην οποία δεν θα υπάρχουν περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκά εδάφη σε
αυτή τη χώρα και δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ανάγκη η λύση να συνάδει με
τις αρχές και τις αξίες της ΕΕ, μέλος της οποίας είναι και θα συνεχίσει να είναι
και μετά τη λύση του Κυπριακού η Κυπριακή Δημοκρατία.
Σε
αυτό το πλαίσιο, στόχος και ευχή μας είναι μέσα από τη διαπραγμάτευση που
βρίσκεται σε εξέλιξη να παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές μια πατρίδα χωρίς
στρατεύματα κατοχής, επανενωμένη, σύγχρονη και ευρωπαϊκή που να μπορεί επιτέλους
να δώσει ό,τι χρωστούμε σε έναν εμπνευσμένο ηγέτη, αλλά και σε όλους όσοι έδωσαν
το αίμα τους για να ζούμε ελεύθεροι και να διεκδικούμε όσα μας αξίζουν: την
ελευθερία και τη συντήρηση του έθνους και της ελληνικής καταγωγής μας.
------------------------
