|
Σε
αυτή την 54η επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, με τραυματισμένη την
εδαφική ακεραιότητα της και με καταπατούμενα ανθρώπινα δικαιώματα και
ελευθερίες από τον αδίστακτο τουρκικό κατοχικό στρατό
, επαναβεβαιώνουμε
την σταθερή και αμετάκλητη προσήλωσή μας στην κρατική μας οντότητα που
συνιστά η Κυπριακή Δημοκρατία ως θώρακας και ασπίδα απέναντι στη χρόνια
δόλια προσπάθεια της Τουρκίας να την πλήξει και να τη διαλύσει.
Διερχόμενη μέσα από λάκκους λεόντων και
συμπληγάδες πέτρες, η Κυπριακή Δημοκρατία επέζησε και αποτελεί και
σήμερα σταθερό βάθρο για τη συνέχιση του αγώνα για τερματισμό της
τουρκικής κατοχής και για λύση που θα διασφαλίζει τη φυσική και εθνική
επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.
Τιμούμε στη γενέθλια αυτή επέτειο της
Κυπριακής Δημοκρατίας τους αγωνιστές και ήρωες του Εθνικοαπελευθερωτικού
Αγώνα του 1955-59 που θεμελίωσαν τη δημιουργία του Κυπριακού Κράτους.
Τιμούμε τους μαχητές και πεσόντες κατά την αντιμετώπιση της
Τουρκοανταρσίας εναντίον του νόμιμου κράτους του 1963-64. Τιμούμε τους
αγωνιστές της αντίστασης κατά του προδοτικού πραξικοπήματος του Ιουλίου
του 1974 και όλους όσοι όρθωσαν τα στήθη τους κατά της τουρκικής
εισβολής που ακολούθησε.
Τιμούμε ακόμα τον πρώτο Πρόεδρο και θεμελιωτή της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Πενήντα τέσσερα χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Μεγάλη Βρετανία, με την αυτοκρατορία
καταρρέουσα, αποφάσισε να συντηρήσει την πολιτικο-στρατιωτική της
παρουσία στην Κύπρο για να διαδραματίσει ένα περιφερειακό ρόλο με
παγκόσμια εμβέλεια. Έτσι, με την τριμερή στο Λονδίνο ενέπλεξε την
Τουρκία, παρά τις πρόνοιες της Συνθήκης της Λοζάνης, με στόχο την
αξιοποίηση των Τουρκοκυπρίων ως αναχώματος στον αγώνα του κυπριακού λαού
για αυτοδιάθεση. Το “ουδέποτε” του τότε Υφυπουργού Χόπκινσον τερμάτιζε
κάθε προοπτική για ειρηνική ανέλιξη. Η έκρηξη υπήρξε νομοτελειακή. Η
ΕΟΚΑ συντάραξε τον Κυπριακό Ελληνισμό και ενέπνευσε άλλους λαούς στον
αντιαποικιοκρατικό τους αγώνα.
Τα παιδιά του λαού εξευτέλισαν το θάνατο,
ανεβαίνοντας τα σκαλιά της αγχόνης τραγουδώντας. Η πανίσχυρη βρετανική
στρατιωτική μηχανή αποδείχθηκε ανίκανη να σιγάσει την επαναστατική
φλόγα. Τα αγροτόσπιτα μεταμορφώθηκαν σε πανίσχυρα κάστρα κι ένας
ολόκληρος λαός με μικρές εξαιρέσεις στρατεύθηκε στον αγώνα.
Το τέλος της διαδρομής ήταν η συμφωνία
Ζυρίχης - Λονδίνου που δυστυχώς νομιμοποιούσε την πολιτικο- στρατιωτική
παρουσία της Τουρκίας και επέβαλλε ένα μη λειτουργικό σύνταγμα φυλετικών
διακρίσεων. Η προσπάθεια του Μακάριου να μετατρέψει το Σύνταγμα σε
λειτουργικό προσέκρουσε στην άρνηση της Τουρκίας.
Είναι τραγελαφικό Έλληνες Κύπριοι να θεωρούν
την πρόταση των 13 σημείων ως αφετηρία της έκρηξης του 1963-64. Από
πότε προτάσεις οδηγούν σε έκρηξη αντί σε διάλογο; Έτσι προσφέρεται
άλλοθι στην Τουρκία, η οποία οργάνωσε την Τουρκοανταρσία που κακώς
προβάλλεται ως διακοινοτική ταραχή. Ο τότε Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. Ου Θάντ με
σαφήνεια αποδίδει την ευθύνη στις τουρκικές προθέσεις για δημιουργία
πολιτικο-στρατιωτικού προγεφυρώματος στην Κύπρο. Ούτε ο αυτοεγκλωβισμός
πέτυχε δεδομένου ότι η πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων εξακολουθούσε να ζει
ειρηνικά με τους Ελληνοκύπριους εκτός θυλάκων μέχρι την τουρκική
εισβολή.
Ακολούθησε η αντεθνική τρομοκρατική
δραστηριότητα της ΕΟΚΑ Β΄ με την εμπλοκή της χούντας και ολιγάριθμων
ελληνόφωνων αξιωματικών που είναι αδιανόητο να ταυτίζονται με την Ελλάδα
και με τον ελληνικό λαό, τον οποίο δυνάστευαν.
Δυστυχώς, η συνεργασία ή η ένοχη σιωπή
κομμάτων διευκόλυνε τα ξένα σχέδια. Συνταχθήκαμε με τη λαϊκή αντίσταση.
Δεν τρομοκρατηθήκαμε, αλλά τρομοκρατήσαμε τους τρομοκράτες. Όμως, τελικά
μαρτυρήσαμε την τελική φάση του σχεδίου Κίσινγκερ. Πραξικόπημα,
απόπειρα δολοφονίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, εισβολή.
Η εισβολή ήταν προσχεδιασμένη. Τα αποβατικά
πλοία έτοιμα προ μακρού. Έτσι, παρά το ότι οι ολιγάριθμοι επίορκοι
αξιωματικοί παραμένουν ένοχοι στη συνείδηση του Έθνους και θα ’πρεπε να
αντιμετωπίσουν ακόμα πιο σκληρά τις συνέπειες της ενοχής τους, δεν θα
πρέπει να προσφέρουμε άλλοθι στην εγκληματική τουρκική εισβολή ούτε να
καταδικάζουμε το σύνολο των πατριωτών Ελλήνων αξιωματικών και στρατιωτών
που πολέμησαν ηρωικά και έπεσαν προασπιζόμενοι τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Πενήντα τέσσερα χρόνια Κυπριακής
Δημοκρατίας. Χρόνια δίσεκτα με ανεκπλήρωτα οράματα και με κατολισθήσεις.
Με την Τουρκοανταρσία, την αντεθνική δράση της ΕΟΚΑ Β΄, το προδοτικό
πραξικόπημα, την προσπάθεια επιβολής του σχεδίου Γκιουνές, που προνοούσε
διασπορά του τουρκικού στρατού σε ολόκληρη την Κύπρο, την απόπειρα
επιβολής του καταστροφικού Σχεδίου Ανάν που διέλυε την Κυπριακή
Δημοκρατία και το οποίο απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία ο λαός μας,
το διακοινοτικό διάλογο που όπως διεξάγεται αποτελεί αδόκιμη διαδικασία,
δεδομένου ότι το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής - κατοχής και παραβίασης
αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
Για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε ότι ο
διάλογος όπως διεξάγεται δεν έχει προοπτική επιτυχίας. Ο διάλογος
καρκινοβατεί. Ασφαλώς, ως αποτέλεσμα της τουρκικής κακοπιστίας και
αδιαλλαξίας αλλά και με προφανείς τους κινδύνους από την κάκιστη
συμφωνία της 11ης Φεβρουαρίου και την ακατανόητη συμφωνία των χιαστί
συναντήσεων.
Η Τουρκία εξακολουθεί να προτείνει δύο
λαούς, δύο κράτη, συνεταιρισμό, νομιμοποίηση του εποικισμού και της
διαίρεσης, εγγυητικά δικαιώματα και ξένη στρατιωτική παρουσία. Αυτές
ήταν οι προκλητικές δηλώσεις Ερτογάν και Νταβούτογλου στη διάρκεια των
πρόσφατων παράνομων επισκέψεων τους στην κατεχόμενη Κύπρο.
Η στρατηγική μονομερών υποχωρήσεων προς τους
Τουρκοκύπριους ακόμα και προς Τούρκους υπηκόους με τον ευσεβοποθισμό
ότι αυτό θα οδηγήσει σε λύση - όταν ο Νταβούτογλου με κυνισμό
διακηρύττει ότι κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας Τουρκοκύπριος θα ’πρεπε να
τον εφεύρουμε και ότι η Τουρκία πρέπει να ελέγχει τις κυπριακές
εξελίξεις, γιατί η Κύπρος είναι απαραίτητη στους σχεδιασμούς της να
καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη με παγκόσμια εμβέλεια - αποτελεί κατά
τον πλέον επιεική χαρακτηρισμό, αθεράπευτη αφέλεια.
Ταυτόχρονα η Τουρκία απαιτεί συγκυριαρχία
στο Αιγαίο, κηδεμονία των μουσουλμανικών κοινοτήτων στον πρώην οθωμανικό
χώρο. Δηλαδή διχοτόμηση του Αιγαίου, Κυπροποίηση της Θράκης και
Αλεξανδροποίηση της Κύπρου μέσω του εποικισμού.
Η μάχη που δίνεται σήμερα είναι για διάσωση
της Κυπριακής Δημοκρατίας και για τη φυσική και εθνική επιβίωση του
Κυπριακού Ελληνισμού. Για να διασφαλίσουμε ενότητα δράσης πρέπει να
προτείνουμε ως βάση λύσης το ομόφωνο ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου
του 2009, που προνοεί για λύση που πρέπει να διασφαλίζει την ενότητα του
χώρου, του κράτους, της οικονομίας, των θεσμών, των βασικών ελευθεριών,
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα απαλλάσσει από έποικους, κηδεμόνες
και ξένη στρατιωτική παρουσία. Δυστυχώς, υπήρξαν παρεκκλίσεις και
κατολίσθηση. Να αναιρεθούν προτάσεις που συγκρούονται με τις πρόνοιες
του ομόφωνου ανακοινωθέντος του Εθνικού Συμβουλίου.
Θέλουμε φιλία με όλους, όχι μονόπλευρη.
Θέλουμε ειρήνη βασισμένη στη δικαιοσύνη. Να προασπίσουμε τα δικαιώματα
μας. Το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής, κατοχής, εποικισμού, παραβίασης
των αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
Να καταγγείλουμε την Τουρκία σε όλα τα
διεθνή, περιφερειακά και εθνικά βήματα. Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας
προϋποθέτει συμμόρφωση στις ευρωπαϊκές αξίες και τα ευρωπαϊκά κεκτημένα.
Να μην ανεχθούμε ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte. Δεν είμαστε
αντίθετοι σε Διεθνή Διάσκεψη. Όμως, με μόνο θέμα τη διεθνή πτυχή (κατοχή
εποικισμό και κατάργηση των εγγυήσεων) και με συμμετοχή μόνο
κυβερνήσεων. Άλλωστε μόνο με τον τερματισμό της κατοχής θα αποκτήσουν οι
Τουρκοκύπριοι ανεξαρτησία φωνής. Οι κίνδυνοι είναι ορατοί.
Να αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή ιδιότητα της
χώρας μας. Να απαιτήσουμε την πιο ενεργό ανάμιξη της Ε.Ε. στις
προσπάθειες για λύση. Με διορισμό ως Ειδικού Απεσταλμένου για το
Κυπριακό πολιτικής προσωπικότητας και όχι τεχνοκράτη, όπως συμβαίνει
σήμερα. Να επιδιώξουμε την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Τουρκίας έναντι
της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως αυτές αποφασίστηκαν από το Ευρωπαϊκό
Συμβούλιο. Άρνηση της Τουρκίας να συμμορφωθεί θα πρέπει να οδηγεί σε
οριστικό τερματισμό της ενταξιακής της πορείας. Η ανάγκη αναδιαμόρφωσης
της στρατηγικής διαχείρισης του Κυπριακού είναι επιτακτική εθνική
αναγκαιότητα.
Αγαπητοί φίλοι,
Η δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η
κυπριακή οικονομία, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να επηρεάσει την
επιβαλλόμενη ορθή και εθνικά υπεύθυνη διαχείριση του Κυπριακού. Να
δώσουμε το μήνυμα ότι κανείς δεν πρέπει να διανοηθεί ότι η οικονομική
κρίση θα ήταν δυνατό να μας οδηγήσει στο να αποδεχθούμε ελλειμματικές
λύσεις.
Να εργαστούμε για την ανόρθωση και το
ξαναζωντάνεμα της κυπριακής οικονομίας. Να αξιοποιήσουμε όλες τις
ζωντανές δυνάμεις της κυπριακής κοινωνίας. Όπως μετά την τραγωδία του
1974 με απώλεια του 70% των πλουτοπαραγωγικών μας πόρων μπορέσαμε μέσα
από τις στάχτες και τα ερείπια να οδηγήσουμε σε αναγέννηση την
οικονομία, έτσι και σήμερα.
Άλλωστε η οικονομία μαζί με την άμυνα
αποτελούν κορυφαίες παραμέτρους και θεμελιακούς πυλώνες της αναγκαίας
εθνικής στρατηγικής για την επιτυχία του αγώνα για τον τερματισμό της
κατοχής και τη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Η τιμωρία των
ενόχων της οικονομικής τραγωδίας που αποτελεί αδιαπραγμάτευτο αίτημα της
κυπριακής κοινωνίας, αποτελεί μονόδρομο για την αποκατάσταση της
εμπιστοσύνης των πολιτών προς το κράτος και τους θεσμούς.
Φίλες και φίλοι,
Σε αυτή την 54η επέτειο της Κυπριακής
Ανεξαρτησίας, ξαναμετρούμε τις δυνάμεις μας και ανανεώνουμε την απόφασή
μας για αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
Με αισιοδοξία, με αγωνιστική ενότητα, με
συστράτευση δυνάμεων μπορούμε και θα ανοίξουμε ένα καινούργιο δρόμο
προοπτικής και ελπίδας για το μέλλον. |
|
