«Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει: Ελευθερία.
Έλληνες μες στα σκοτεινά δείχνουν τον δρόμο: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Για σένα, θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος».
Κυρίες και κύριοι,
Φέρνοντας στη θύμησή μας λίγα σεμνά λόγια από το εξαίρετο έργο του μεγάλου μας
ποιητή και λογοτέχνη Οδυσσέα Ελύτη, «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό
της Αλβανίας» και διακατεχόμενοι από έντονα αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας και πατριωτικής
ανάτασης, συγκεντρωθήκαμε για να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής σε ένα
γνήσιο μαχητή της ελευθερίας.
Στον καθημερινό διεξαγόμενο αγώνα, η ανάμνηση του Θεόφιλου Γεωργιάδη, του
εθνικού και συνάμα παγκόσμιου επαναστάτη, του διανοούμενου και ανυποχώρητου αγωνιστή,
γίνεται παράδειγμα προς μίμηση και φως, το οποίο καθοδηγεί τα καθημερινά μας
βήματα, στο δύσβατο ανηφορικό μονοπάτι της Εθνικής μας πορείας.
Ο Θεόφιλος, υπήρξε ο εκφραστής μιας άκρως πατριωτικής αντίληψης, διευρυμένης
και ανοικτόμυαλης, που ξέφευγε από τη νοοτροπία της στενής περιχαρακωμένης
οπτικής στο εθνικό θέμα. Φιλόπατρις και ανθρωπιστής, γνώριζε πολύ καλά ότι, ο
απεγκλωβισμός της Κύπρου από την καθιέρωση της βάρβαρης προκλητικότητας,
μπορούσε να επιτευχθεί με την αποκάλυψη της αληθινά τρομακτικής όψης που
συνόδευε διαχρονικά την τουρκική πολιτική. Ο Θεόφιλος, πρωτοπόρος και πιστά
προσηλωμένος στο σκοπό του, πρωτοστάτησε καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια
για να ξεσκεπάσει το ειδεχθές αυτό πρόσωπο της τουρκικής βιαιότητας.
Έγινε το στέρεο γιοφύρι πάνω από το οποίο θα περάσουν οι επόμενες γενιές. Πολέμησε
με θέρμη την ιταμή τακτική της τουρκικής πολιτικής σκέψης, πέρασε μέσα από
συμπληγάδες πέτρες και πέτυχε να ατσαλώσει τη ψυχική αντοχή του Ελληνισμού. Εκπροσώπησε
επάξια τη νέα γενιά των Κυπρίων, ξεφεύγοντας εξ ολοκλήρου από κάθε αναδρομικό
σύνδρομο παρελθοντικής απάθειας και ματαιοδοξίας.
Η οικογένεια του Χαράλαμπου και της Έλλης Γεωργιάδη, το περιβάλλον
πατριωτών μέσα στο οποίο γαλουχήθηκε και ανδρώθηκε ο Θεόφιλος, συνέτεινε καταλυτικά
στην εξέλιξη του φλογερού επαναστατικού του χαρακτήρα. Η μορφή του ήρωα πατέρα
και της στοργικής μάνας αποτέλεσαν το καλύτερο παράδειγμα γι’ αυτόν. Η ψυχή του
μπολιάστηκε με τις αρχές και αξίες του Ελληνισμού. Ένθερμος υποστηρικτής της δημοκρατίας,
της ελευθερίας και της εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γνώριζε πολύ καλά,
πως το άδικο δεν θεραπεύεται με θωπείες και κανακέματα, αλλά κτυπιέται ευθαρσώς
και με αποφασιστικότητα στη ρίζα του.
Το ζοφερό θέρος του 1974, ο ανήλεος μαύρος Ιούλης της Κύπρου, στιγμάτισε
τον τότε μαθητή Θεόφιλο. Ο ξεριζωμός από την πατρώα γη, οι σφαγές αμάχων, οι
εκατόμβες των νεκρών και οι ατέλειωτες λίστες των αγνοουμένων, σφράγισαν
ανεξίτηλα τη ψυχή του. Η μετέπειτα πορεία του, οι σπουδές και η κοινωνικοπολιτική
του δραστηριοποίηση, καθοδηγούνταν πάντοτε από τον πόθο δικαίωσης και
αποκατάστασης της ελευθερίας στην αγαπημένη του πατρίδα. Είχε πάντοτε ως
προτεραιότητά του, την αποδέσμευση της Κύπρου από τα δεινά της εισβολής, την κατοχύρωση
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη διατήρηση της ελευθερίας.
Αποφοιτώντας το 1975 από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, κατατάσσεται στην Εθνική
Φρουρά και υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στις Δυνάμεις Καταδρομών, με τον
βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του
θητείας, μεταβαίνει στην Αθήνα, όπου σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο
Πανεπιστήμιο. Μαθαίνει την τουρκική γλώσσα και εξειδικεύεται στην Τουρκολογία, διευρύνοντας
τις επιστημονικές του γνώσεις με σπουδές στη Γαλλία και στη Γερμανία. Με
μεθοδικότητα και επιμέλεια μεριμνά να οπλιστεί με όλες εκείνες τις γνώσεις και
τα εφόδια, τα οποία θα του επιτρέψουν να αγωνιστεί και να υπερασπιστεί επιτυχώς
τα δίκαια του Ελληνισμού.
Εργάζεται ως Λειτουργός Τύπου στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων, του Γραφείου
Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου αξιοποιεί τις γνώσεις του
με οξυδέρκεια και αποφασιστικότητα. Μελετά εκτενώς τον καθημερινό τουρκικό τύπο
και υποβάλλει εισηγήσεις και προτάσεις στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Λαμβάνει μέρος σε διαλέξεις, δίνει συνεντεύξεις και συγγράφει πολλά άρθρα με
θέμα το Κυπριακό, τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, τα δικαιώματα του
Ελληνισμού, τη γενοκτονία εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου, το Αρμενικό ζήτημα. Ταυτόχρονα, αποτελεί βασικό στέλεχος της συντακτικής
ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) στην Αθήνα, του περιοδικού "Φωνή του
Κουρδιστάν". Επιτυγχάνει να ξεφύγει από την μέχρι τότε αγκυλωμένη και
επιφυλακτική προσέγγιση του θέματος και ορίζει ως ξεκάθαρη ρίζα του κακού και
πηγή όλων των προβλημάτων, την τρομακτική φιγούρα της απάνθρωπης πολιτικής του
τουρκικού κράτους.
Η διεθνής τουρκική επιρροή σε πολιτικό επίπεδο, δέχεται καίρια πλήγματα. Τεκμηριώνοντας
επιστημονικά την άποψη του, προβάλλει όλα τα αδύνατα σημεία της Τουρκίας,
καταρρίπτοντας τον μύθο περί της πολιτικής παντοδυναμίας των βαρβάρων γειτόνων
μας.
Το 1994, με τη διοργάνωση του Διεθνούς Συνεδρίου των Βρυξελλών, η
προσπάθεια του Θεόφιλου φθάνει στο αποκορύφωμα της. Η κοινή γνώμη γνωρίζει για
πρώτη φορά στοιχεία για το στρατοκρατούμενο τουρκικό καθεστώς. Οι αποκαλύψεις που
γίνονται εκεί, προκαλούν τον τρόμο της Τουρκίας και δημιουργούν αισθήματα
απέχθειας στους παρευρισκόμενους. Σύσσωμα, καταδικάζεται η βαρβαρότητα, η βία,
η τρομοκρατία και φασιστική επιβολή της Τουρκίας κατά τη διάρκεια της εισβολής στην
Κύπρο.
Ο Θεόφιλος, ο αθάνατος ήρωας της κυπριακού λαού, το οχυρό της αντίστασης
και της επιμονής, δεν αγνοούσε ότι οι πράξεις του προκαλούσαν την έντονη
αντίδραση της τουρκικής μηχανής. Εντούτοις, δεν δίστασε ούτε στιγμή. Δεν
δείλιασε, αλλά συνέχισε με την ίδια ένταση τον τίμιο αγώνα του. Έθεσε υπεράνω
όλων την υπεράσπιση της πατρίδας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Για τον
Θεόφιλο, η υλική υπόσταση δεν μπορούσε να ξεπεράσει επ’ ουδενί την άυλη και
άφθαρτη ιδέα της πατρίδας και τις αρχές και αξίες του ελληνισμού.
Η αντίδραση δεν άργησε να έρθει. Το χέρι Τούρκου μυστικού πράκτορα,
φρόντισε να κλείσει άπαξ και δια παντός το στόμα του Θεόφιλου Γεωργιάδη. Στις
20 Μαρτίου του 1994, ο Θεόφιλος δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του. Στην κηδεία
του, η σημαία που ανέμιζε υπερήφανα για χρόνια στον ιστό των φυλακισμένων
μνημάτων, τον σκέπασε ανάλαφρα πριν το ύστατο ταξίδι. Η μοίρα που θέλει τους
Έλληνες ήρωες να μάχονται και να θυσιάζονται για την πατρίδα και τα υψηλά
ιδανικά της ανθρώπινης φυλής, επαναλήφθηκε για ακόμα μια φορά.
Κυρίες και κύριοι,
Ο κυπριακός ελληνισμός, έχει βρεθεί
αντιμέτωπος με την άκρως αρνητική συγκυρία της έντονης οικονομικής κρίσης. Την
πρόοδο και ανάπτυξη δεκαετιών, ήρθαν να αντικαταστήσουν δυσάρεστα γεγονότα, τα
οποία προκάλεσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η παγίδα του ακοπίαστου κέρδους και
του εύκολου χρήματος, άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζαμε τις εθνικές
μας προκλήσεις. Οι ηθικοί φραγμοί χαλάρωσαν και οι αντιστάσεις μας
αλλοτριώθηκαν. Παρά τα όποια αρνητικά επακόλουθα, η μάχη δεν έχει ακόμα χαθεί. Η
συλλογικότητα και η ομοψυχία, αποτελούν το κέντρο βάρους, τη μεταβλητή που θα
απελευθερώσει από τη δυσμένεια και θα οδηγήσει στην ανάπτυξη, την πρόοδο και
την ευημερία.
Το γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό σκηνικό στην περιοχή της Ανατολικής
Μεσογείου, έχει αναδείξει ένα νέο πολυδιάστατο ρόλο σταθεροποίησης, τον οποίο
καλείται πλέον να διαδραματίσει η μικρή μας Κύπρος. Η διαμορφωθείσα αυτή δυναμική,
σε συνδυασμό με τις άριστες σχέσεις της Κύπρου με το Ισραήλ και τον υπόλοιπο αραβικό
κόσμο, αλλά και το συγκριτικό πλεονέκτημα των φυσικών μας πόρων στην ΑΟΖ της
Κυπριακής Δημοκρατίας, συνιστά το νέο πεδίο πάνω στο οποίο μπορεί να
δρομολογηθεί η εθνική μας στρατηγική. Μια στρατηγική, η οποία θα επιτρέψει στην
Κυπριακή Δημοκρατία να διεκδικήσει όλα τα δικαιώματα της και να αξιώσει
επιτέλους τη λύση του κυπριακού προβλήματος.
Επιδιώκουμε με όλες μας τις δυνάμεις, την πλήρη αποκατάσταση της
ελευθερίας, της ενότητας και της ακεραιότητας της πατρίδας μας. Σήμερα,
καλούμαστε να αφήσουμε στο παρελθόν τα όσα μας χωρίζουν, αναδεικνύοντας ως
κοινή συνισταμένη, τα όσα πλείστα μας ενώνουν. Καλούμαστε να χαράξουμε κοινή εθνική
πορεία διεκδίκησης και αγώνα, για να πετύχουμε αίσια κατάληξη σε μια δίκαιη,
βιώσιμη και λειτουργική λύση. Μια λύση, η οποία θα θέτει την Τουρκία προ των
ευθυνών της, όπως ακριβώς θα το επιθυμούσε ο Θεόφιλος. Μια λύση, που θα
κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα άρει τα τετελεσμένα της εισβολής και θα
ανατρέπει τους όποιους ύπουλους σχεδιασμούς διχοτόμησης της πατρίδας μας.
Αντιλαμβανόμαστε ότι το επόμενο χρονικό διάστημα, θα λάβει χώρα μια μακρά
και επίπονη διαδικασία διαλόγου, η οποία απαιτεί νηφαλιότητα, αλλά και
εσωτερική ενότητα. Αναλογιζόμαστε την καταλυτική σημασία των όποιων αποφάσεών
μας στο εθνικό θέμα, αλλά αυτό δε μας αποθαρρύνει από του να ανταποκριθούμε με
επάρκεια στο κάλεσμα της πατρίδας. Δεν είναι η ώρα της ευθυνοφοβίας και της
ηττοπάθειας. Είναι η ώρα της υπεύθυνης πολιτικής στάσης, των θέσεων με λόγο και
αντίλογο, των επιχειρημάτων και της συστράτευσης. Άλλωστε, γνωρίζουμε πολύ καλά
ότι η όποια υστεροβουλία, η όποια προσωπική στρατηγική περιχαράκωσης και ο
φόβος μιας ενδεχόμενης αποτυχίας, δεν εξυπηρετούν το εθνικό συμφέρον και δεν
οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτό που επιδιώκουμε, είναι η κατάληξη σε μια
τελική συμφωνία, η οποία θα στηρίζεται
στα περί Κύπρου ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα διασφαλίζει τις
αρχές και αξίες της ΕΕ και θα σέβεται τις ανησυχίες του λαού μας, επιτρέποντας τη
συνύπαρξη, τη συνεργασία και τη συνδημιουργία σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος,
με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα.
Κυρίες και κύριοι,
Οι ώρες τις οποίες διάγουμε ως χώρα, επιβάλλουν τη συλλογικότητα και την ομοψυχία.
Η πολυκύμαντη ιστορία του τόπου μας, καλεί όλους σε κοινό αγώνα. Ενωμένοι και
αδιάσπαστοι, μπορούμε να τερματίσουμε επιτέλους την παρατεταμένη διαίρεση της
πατρίδας μας. Το κόμμα μας είναι η Κύπρος. Υπεράνω όλων τίθεται το συμφέρον της
πατρίδας μας. Δεν είναι η ώρα να αποκλειστούμε στα στενά πλαίσια της
ευθυνοφοβίας. Δεν είναι η ώρα να
εγκλωβιστούμε στο φαύλο κύκλο των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ενώνοντας δυνάμεις
μπορούμε να οδηγήσουμε την πατρίδα μας στην οικονομική ανάκαμψη και στην επανένωση.
Αξέχαστε Θεόφιλε Γεωργιάδη,
Μαγιά της λευτεριάς, υψικέλευθε υπερασπιστή των αειθαλών και ακατάλυτων
πανανθρώπινων αξιών του Ελληνισμού και της ανθρώπινης και εθνικής αξιοπρέπειας.
Με τον πρόωρο σαρκικό σου θάνατο, απέδειξες περίτρανα ότι η Κύπρος γεννάει
ακόμα ήρωες. Οι πράξεις σου, αποτελούν το ζώπυρο της εθνικής φλόγας στις
καρδιές των απανταχού Ελλήνων. Έγινες το ηχηρό ράπισμα αφύπνισης από τον βαθύ
λήθαργο για την υπεράσπιση της πατρίδας, το οποίο καλεί σε μια τελετουργία
κάθαρσης. Με τα χρώματα της γαλανόλευκης, ζωγράφισες στον καμβά της εθνικής
υπερηφάνειας, όπως ο άλλος Θεόφιλος εικονογραφούσε με τα χρώματα του την
ελληνικότητα της λαϊκής παράδοσης και της ιστορίας.
Απευθυνόμενοι στον σεβαστό γέροντα πατέρα του Θεόφιλου Γεωργιάδη, στον άνθρωπο
τον οποίο έζησε για να μεγαλώσει και να καμαρώσει ένα λαμπρό τέκνο της πατρίδας
μας, στον άνθρωπο που αποτελεί φάρο πατριωτικής ανιδιοτέλειας, υπομονής και
εσωτερικής δύναμης, δεν μπορούμε παρά να υποσχεθούμε ότι θα κρατήσουμε
αναπεπταμένη τη σημαία της μαχητικότητας. Θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να
συνεχίσουμε το θεάρεστο έργο του Θεόφιλου,
μέχρι την τελική δικαίωση και την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Αιωνία η μνήμη και η δόξα που τον συνοδεύει.
_______________
16 Μαρτίου, 2014
