Ἀπάνω στὸ τραπέζι μου πάντα ἡ δική σου εἰκόνα,
ποῦ πάντα μὲ τὴν ἥμερη ματιά της μὲ κοιτάζει, καὶ δὲν εἶναι ὁ ἄνεμος, μὰ εἶσαι ἐσύ,
τὴν πόρτα ποὺ μισανοίγεις γιὰ νὰ μπεῖς τὴν ὥρα ποὺ βραδυάζει.
Ακουμπώντας ευλαβικά στους συναισθηματικά φορτισμένους
στίχους του ποιήματος του κοσμοπολίτη ποιητή Κώστα Πολέμη, με αισθήματα βαθιάς
συγκίνησης και υπερηφάνειας συγκεντρωθήκαμε σήμερα στον ιερό ναό της Παναγίας
του Άρακα στα Λαγουδερά, για να τιμήσουμε την άσβεστη μνήμη του αγέραστου στις
καρδιές μας, Τρύφωνα Τρύφωνος. Του εθνοφρουρού μας, ο οποίος δολοφονήθηκε
άνανδρα από σφαίρα Τούρκου στρατιώτη, ενώ υπηρετούσε τη θητεία του στην ακριτική
περιοχή του Αγίου Κασσιανού.
Τριάντα χρόνια πένθους συμπληρώνονται φέτος για την
οικογένεια και τους φίλους του Τρύφωνα. Τίποτα δεν προμήνυε αυτή την κατάληξη
για τον νεαρό εθνοφρουρό, από το γραφικό χωριό των Λαγουδερών. Ήταν το δεύτερο
από τα τρία παιδιά της οικογένειας Μενέλαου και Κυριακής Τρύφωνος. Γεννήθηκε
στις 18 Αυγούστου του 1964 και μεγάλωσε σε μια ζεστή οικογένεια, η οποία του
μεταλαμπάδευσε απλόχερα τις αρχές και αξίες του αγνού ελληνικού πνεύματος.
Ανιδιοτελής, πατριώτης, σεμνός αγωνιστής και υπέρμαχος του δικαίου και του ωραίου.
Η φυσική ομορφιά του χωριού, στόλιζε τις εικόνες στα μάτια και διακοσμούσε τη
ψυχή του νεαρού Τρύφωνα. Ήταν ένας χαρούμενος νέος, γεμάτος καλοσύνη, με
αισθήματα αγάπης για όλους.
Αποφοιτώντας από το Απεήτειο Γυμνάσιο Αγρού, έκανε όνειρα
για να συνεχίσει τις σπουδές του. Τελειώνοντας τις στρατιωτική του θητεία,
επιθυμούσε να σπουδάσει πολιτικός μηχανικός και να προσφέρει στην οικογένεια
και στον τόπο του. Αυτό φαίνεται δεν ήταν γραφτό να γίνει, αφού από απέναντι, ο
Τούρκος στρατιώτης, εγωιστικά και απρόκλητα, αποφάσισε να κόψει με άχαρο τρόπο
το νήμα της ζωής του, και να σπείρει το θρήνο και το σπαραγμό στην οικογένεια,
τους φίλους του και σε ολόκληρο το χωριό των Λαγουδερών.
Η ανείπωτη τραγωδία τελέστηκε την 18η Δεκεμβρίου 1983. «Χθες, στις 2.45 μ.μ., στον Άγιο Κασσιανό,
οι Τούρκοι σκότωσαν εν ψυχρώ εθνοφρουρό ενώ εκτελούσε καθήκοντα σκοπού. Θύμα ο
Τρύφωνας Τρύφωνος από τα Λαγουδερά», θα γραφτεί στο πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας.
Οι περιγραφές συναδέλφων και φίλων του Τρύφωνα, ραγίζουν καρδιές. «Μέσα στο αυτοκίνητο που τον μετέφερα, του
μιλούσα διαρκώς. Του έλεγα: Μη φοβάσαι, σε λίγο φθάνουμε... Εκείνος δεν έλεγε
τίποτε... ούτε βογκούσε...», θα δηλώσει ο Γιάννης Γεωργίου, ο άνθρωπος που
τον μετέφερε στο νοσοκομείο. Τα πρώτα και τελευταία του λόγια μετά τον
πυροβολισμό ήταν μονάχα δύο λέξεις, «Μάνα,
μάνα..».
Αυτή ήταν η μοναδική του έγνοια. Η μάνα. Την ώρα του
πόνου, την ύστατη στιγμή, την ώρα που η χειμωνιάτικη γη προετοιμαζόταν για να
τον δεχτεί με τιμές και δόξες, αυτός κατάφερε να ψελλίσει την ιερότερη λέξη που
περιελάμβανε το λεξιλόγιο του. Γιατί για το Τρύφωνα, η μάνα ήταν το πάν. Ήταν
το στήριγμα, το αποκούμπι, το απάνεμο
λιμάνι.
Οι τελετές μνήμης και οι εκδηλώσεις τιμής των αγαπημένων
μας προσώπων, δεν αποδεικνύουν απλώς την ευγνωμοσύνη και τη υπερηφάνεια που
αισθανόμαστε γι’ αυτούς. Παράλληλα, αναλαμβάνουν ρόλο ανάτασης των δικών μας ψυχών.
Η ιστορική μνήμη, παραμένει ισχυρά παρούσα και προκαλεί ενδυνάμωση του
πνεύματος αντίστασης. Η αδιάψευστη αλήθεια, παραμένει αλώβητη και περιμένει τη
στιγμή που θα κληθεί για να παρουσιάσει τα γεγονότα. Διδάσκει και αυξάνει το
βάρος το οποίο επωμίζονται οι εν ζωή παρόντες.
Οι πληγές της πατρίδας μας από την τουρκική εισβολή του
1974, νωπές ακόμα, προκαλούν θλίψη και πόνο. Χιλιάδες νεκροί, δεκάδες χιλιάδες
πρόσφυγες και χαροκαμένες μάνες με φωτογραφίες στα χέρια, να ψάχνουν
αγνοούμενους, συζύγους και παιδιά. Μετά την εισβολή, το βάρος της ευθύνης για
τη φύλαξη των ελεύθερων περιοχών και τη διατήρηση του αισθήματος ασφάλειας στην
κυπριακή κοινωνία, αναλήφθηκε από την Εθνική Φρουρά, η οποία σε αρκετές
περιπτώσεις, πλήρωσε με αίμα αθώων εθνοφρουρών της το τουρκικό μίσος.
Ο θάνατος του Τρύφωνα, αλλά και των άλλων παλικαριών
εθνοφρουρών μας οι οποίοι, άνανδρα και άνευ λόγου, δολοφονήθηκαν από τουρκικά
χέρια, δεν απέχουν πολύ από τους θανάτους των ηρωικώς πεσόντων και
δολοφονηθέντων κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Το μένος των τουρκικών
στρατευμάτων, άφησε το στίγμα του στις ψυχές του λαού μας. Τα τελευταία χρόνια,
η κυπριακή κοινωνία μαυροφορεί επανειλημμένως και η γη μας υποδέχεται στα
σπλάχνα της τα οστά των παιδιών της. Εκείνων, οι οποίοι πιστοί και άξιοι συνεχιστές
της μακράς ελληνικής ιστορίας, τάχθηκαν να φυλάττουν τις Θερμοπύλες της
ελευθερίας και να παραδειγματίζουν εμάς με τις πράξεις τους.
Ειδικότερα στις μέρες μας, σε μια περίοδο η οποία
χαρακτηρίζεται από μακρά και έντονη οικονομική κρίση, με αποτέλεσμα την
πρόκληση σωρείας προβλημάτων στο λαό μας, καλούμαστε να ακολουθήσουμε τις ιερές
παρακαταθήκες των προγόνων μας και να προβούμε σε συγκέντρωση δυνάμεων και σκληρή
δουλειά, σε πλαίσιο σύμπνοιας, συλλογικότητας και συνεργασίας. Η δυσμένεια των
συνθηκών, δεν επιτρέπει επ΄ ουδενί τον εφησυχασμό ή την δημιουργία διχαστικών
συνδρόμων. Εξάλλου, ο Ελληνισμός σε όλες τις δύσκολες φάσεις της ιστορίας του,
απέδειξε ότι η ανάγκη για ενότητα και ομοψυχία, αποτελεί αδήριτη ανάγκη. Τα
προβλήματα που ταλανίζουν τον λαό μας, μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο κατόπιν
συνεννόησης και κοινής οργανωμένης προσπάθειας.
Κατάλληλα προετοιμασμένοι και χωρίς την επιλογή της συνθηκολόγησης
στα μείζονα θέματα αναγνώρισης της κρατικής μας κυριαρχίας, προχωρούμε στις επικείμενες
διαπραγματεύσεις, επιδιώκοντας την εξεύρεση κοινής λύσης μέσω συνομιλιών, για
επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Η αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας, αν και
τορπιλίζει τις ελπίδες του λαού μας για θετική έκβαση, εντούτοις δεν θα
αφήσουμε να επηρεάσει τους στόχους που αρχικά θέσαμε. Την πεποίθηση ότι
μπορούμε να ζήσουμε και να μεγαλουργήσουμε σε μια κοινή πατρίδα, χωρίς μίσος
και διαχωριστικές γραμμές. Η προσφιλής για την Άγκυρα τακτική απαξίωσης της
υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας, και η αξίωση απαράδεκτων απαιτήσεων,
αποτελούν τροχοπέδη στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας λύσης. Συνεχίζουμε τις προσπάθειες
για επίτευξη κοινής συμφωνίας στο πλαίσιο μια δίκαιης, βιώσιμης και
λειτουργικής λύσης. Πρέπει να κάνουμε διεθνώς αντιληπτό το γεγονός ότι, ο λαός
μας δεν επαιτεί, αλλά απαιτεί, διεκδικεί και μάχεται για κάθε νόμιμο και δίκαιο
κεκτημένο του.
Συγγενείς και φίλοι του Τρύφωνα Τρύφωνος,
Είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε ότι κανένας εγκωμιαστικός
λόγος και καμιά προτομή δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό που άφησε ο αδόκητος
χαμός του αγαπημένου σας. Δεν μπορούμε παρά να σας υποσχεθούμε ότι στις
δύσκολες στιγμές που διανύει ο τόπος μας, θα προσπαθήσουμε να σταθούμε αντάξιοι
συνεχιστές του οράματος και της προσπάθειας των πεσόντων και των νεκρών μας που
θυσιάστηκαν για την ελευθερία αυτού του τόπου.
Αθάνατε Τρύφωνα,
Η χαροκαμένη σου μάνα,
τα αδέρφια σου αλλά και ο εκλιπόντας πατέρας σου, είμαι σίγουρος ότι αισθάνονται
υπερηφάνεια και τιμή για σένα. Με το θάνατο σου εντάχθηκες στον μακρύ κατάλογο
των ανδρών, οι οποίοι πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της ελευθερίας. Για εμάς
η φιγούρα σου θα παραμείνει διαχρονικά ζωντανή, ζωηρή και αγέρωχη, να ατενίζει
τη χιονισμένη οροσειρά της Μαδαρής και να αφουγκράζεται τον παλλόμενο ήχο των στίχων του ποιήματος.
«Δὲν πέθανες. Ἀδιάφορο οἱ μῆνες κι ἂν περνᾶνε: τότε οἱ
νεκροὶ πεθαίνουνε, ὅταν τοὺς λησμονᾶνε!»
Αιωνία η μνήμη και η
δόξα που σε συνοδεύει.
Σημείωση: Τον επιμνημόσυνο λόγο ανέγνωσε εκ μέρους του
Υπουργού Άμυνας ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου, κ. Χρίστος Μαληκκίδης.
