Ευχαριστώ πολύ τη ΣΕΚ για την ιδιαίτερη
τιμή να με προσκαλέσει για δεύτερη κατά συνέχεια χρονιά να χαιρετίσω τη
σημερινή εκδήλωση και να απονείμω τα έπαθλα στους νικητές της 25ης
διοργάνωσης του αγώνα δρόμου «Μάρκου Δράκου».
Η σημερινή διοργάνωση ως θεσμός τιμά την εργαζόμενη νεολαία της ΣΕΚ Λευκωσίας-Κερύνειας καθώς παραπέμπει στα διαχρονικά μηνύματα του απελευθερωτικού μας αγώνα του 1955-59 και σε μια από τις κορυφαίες του μορφές, τον Μάρκο Δράκο.
Η ηρωική θυσία του Μάρκου Δράκου ήταν το αποκορύφωμα της συνειδητής επιλογής ενός αγωνιστή που έζησε την απόλυτη ελευθερία στα αντάρτικα λημέρια, που αψήφησε τον κίνδυνο και προκάλεσε τον θάνατο για να κτυπηθεί τελικά από την προδοσία και να πέσει από τα εχθρικά βόλια.
Γεννημένος το 1932 στη Λευκωσία, τελειώνει το δημοτικό σχολείο στη Λεύκα και αποφοιτά το 1949 από την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ, για να εργαστεί στη συνέχεια σαν λογιστής στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία.
Εντάσσεται στη ΣΕΚ, γίνεται μέλος του Γενικού Συμβουλίου και εργάζεται με αφοσίωση για την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Παράλληλα εντάσσεται και στην Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας και αναλαμβάνει ως Επαρχιακός Γραμματέας Λευκωσίας. Το 1950 πρωτοστατεί στο Ενωτικό Δημοψήφισμα.
Όταν φθάνει η ώρα του απελευθερωτικού μας αγώνα μυείται στην ΕΟΚΑ και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στη μεγάλη υπόθεση της ελευθερίας. Αναδεικνύεται ως ένα από τα επίλεκτα στελέχη. Η δράση του συναρπαστική σαν επικό μυθιστόρημα. Στρατολογεί νέους από τις τάξεις της ΟΧΕΝ, τους εκπαιδεύει και τους μεταδίδει τα υψηλά χριστιανικά και πατριωτικά του ιδανικά. Είναι ένας σύγχρονος ιεραπόστολος.
Την 1η Απριλίου, ημέρα έναρξης του αγώνα, ηγείται της ομάδας ανδρών της ΕΟΚΑ εναντίον του ραδιοφωνικού σταθμού στην Αθαλάσσα, στις 19 Ιουνίου 1955 οργανώνει βομβιστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού Πύλης Κερύνειας στη Λευκωσία, ενώ στις 25 Μαΐου 1955 είναι επικεφαλής απόπειρας εναντίον του Άγγλου Κυβερνήτη Άρμιτειτζ στο κινηματοθέατρο «Παλλάς».
Στις 30 Ιουνίου 1955 συλλαμβάνεται από τους Άγγλους και κρατείται στις Κεντρικές Φυλακές μέχρι τις 15 Ιουλίου οπότε και μεταφέρεται στο Κάστρο της Κερύνειας με βάση το νόμο περί προσωποκράτησης άνευ δίκης. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1955 δραπετεύει με άλλους αγωνιστές και επικηρύσσεται με το ποσόν των 5.000 λιρών. Καταφεύγει στα βουνά του Κύκκου όπου οργανώνει την πρώτη ανταρτική ομάδα της περιοχής με την επωνυμία «Ουρανός» και διευθύνει πολλές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και την ενέδρα της 15 Δεκεμβρίου 1955 στο Μερσινάκι όπου πέφτει ηρωικά ο Χαράλαμπος Μούσκος και συλλαμβάνονται ο Χαρίλαος Μιχαήλ και ο Ανδρέας Ζάκος. Ο Μάρκος Δράκος διαφεύγει τραυματισμένος στο κεφάλι. Στις 12 Νοεμβρίου 1956 μαζί με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη ηγείται επίθεσης εναντίον φάλαγγας στρατιωτικών οχημάτων στο δρόμο Λεύκας – Καλοπαναγιώτη.
Ο Μάρκος Δράκος με το ψευδώνυμο «Λυκούργος» αναδεικνύεται σε πρότυπο αγωνιστή. Τα παλληκάρια του τον θαυμάζουν καθώς με το ανώτερο ήθος και την ακεραιότητα της προσωπικότητας του εμπνέει και παραδειγματίζει.
Τον Ιανουάριο του 1957, μετά από προδοσία, οι Άγγλοι διενεργούν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη Μαραθάσα. Η ανταρτική ομάδα του Μάρκου Δράκου μετακινείται στην περιοχή Σολέας. Στις 7.30 το πρωί της 18ης Ιανουαρίου ο Μάρκος Δράκος και οι άνδρες του ξεκινούν κάτω από δυνατή βροχή και χαλάζι να συναντήσουν τροφοδότη τους. Ενώ βαδίζουν ακούνε έναν Άγγλο στρατιώτη πολύ κοντά τους να οπλίζει. Πέφτουν στο έδαφος και έρποντας γυρίζουν στο λημέρι τους. Μένουν εκεί μέχρι τις 10 το βράδυ. Ο Μάρκος κάνει μια δεύτερη προσπάθεια να μετακινήσει την ομάδα προχωρώντας, όπως πάντα, μπροστά. Οι Άγγλοι που ενεδρεύουν πυροβολούν από πολύ κοντινή απόσταση. Ο Μάρκος ανταποδίδει και τα πυρά διασταυρώνονται, σαράντα σφαίρες γαζώνουν το σώμα του.
Στις 18 Ιανουαρίου 1957 ο αγωνιστής της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης περνάει στην αθανασία και την αιωνιότητα. Οι Άγγλοι αρνούνται να δώσουν το άψυχο κορμί του Μάρκου στους δικούς του για ταφή. Φυλακίζουν το διάτρητο κορμί στις Κεντρικές Φυλακές ενώ το πνεύμα του φτερουγίζει ελεύθερο στα ανταρτικά λημέρια και τα γαλανά ακρογιάλια της πατρίδας μας.
Ωστόσο, πενήντα έξι χρόνια μετά η θυσία του Μάρκου Δράκου και όσων πρόσφεραν τη ζωή τους για την κυπριακή ελευθερία παραμένει αδικαίωτη. Η Κύπρος συνεχίζει την ανηφορική της πορεία.
Το κυπριακό πρόβλημα παραμένει άλυτο και διαιωνίζεται. Η γραμμή Αττίλα και τα συρματοπλέγματα εξακολουθούν να πληγώνουν την πατρίδα μας και να τη μοιράζουν στα δυό. Οι έποικοι πολλαπλασιάζονται, οι περιουσίες μας λεηλατούνται, η πολιτιστική μας κληρονομιά καταστρέφεται, η κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού συνεχίζεται, ενώ τα τουρκικά στρατεύματα αποτελούν μόνιμη απειλή για το μέλλον του λαού μας.
Η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού έχει περιέλθει σε πλήρες αδιέξοδο. Η διχοτομική αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς δεν επιτρέπει καμμία αισιοδοξία. Η καλή θέληση και η πολιτική βούληση της πλευράς μας δεν είναι αρκετή για να φτάσουμε σε έναν έντιμο και βιώσιμο συμβιβασμό.
Επιδιώκουμε και εργαζόμαστε για τη λύση, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται να υποκύψουμε στους όρους του κατακτητή θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού στη γη των πατέρων του. Αυτό να μην το περιμένει κανείς.
Μπορεί να αντιμετωπίζουμε προβλήματα ως κοινωνία, ως οικονομία. Αλλά δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχνούμε το κορυφαίο υπαρξιακό μας πρόβλημα, την κατοχή της πατρίδας μας. Σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες πρέπει να κρατηθούμε όρθιοι και αποφασιστικοί. Ο λαός μας απέδειξε πολλές φορές ότι διαθέτει τις αντοχές και τις δυνάμεις να ξεπερνά τις δυσκολίες και να προχωρά μπροστά με πίστη και αυτοπεποίθηση.
Τώρα είναι ώρες ευθύνης, συνολικής και συλλογικής προσπάθειας σε όλους τους τομείς. Και η ενότητα είναι αναγκαίος όρος επιβίωσης. Οι σύγχρονες κοινωνίες δεν αντιμετωπίζουν τα μεγάλα προβλήματα με συνεχείς αντιπαραθέσεις και ατελείωτες αντιδικίες. Προχωράνε μπροστά μέσα από το διάλογο, τη μετριοπάθεια, τη σύνθεση, τη συναίνεση. Και εμείς δεν έχουμε άλλο τρόπο να υπερβούμε την κρίση, να ξεπεράσουμε τα προβλήματα, να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Οι δυνατότητες και οι ικανότητες μας αποδείχθηκαν κατά την Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ από τη χώρα μας. Ήταν ένα μείζον γεγονός και μια μεγάλη πρόκληση. Υπήρξαν και οι ασχημονίες και οι αντιευρωπαϊκές συμπεριφορές της Τουρκίας που προκάλεσαν την έντονη καταδίκη των Ευρωπαίων εταίρων. Οι απειλές, οι προκλήσεις, το θράσος και η αλαζονεία της κατοχικής δύναμης υπερέβησαν κάθε όριο αλλά έπεσαν στο κενό. Η Τουρκία απομονώθηκε και επιδείνωσε ακόμη περισσότερο τις ήδη βεβαρυμένες ευρωπαϊκές της ανεπάρκειες.
Η Προεδρία ήταν μια μεγάλη επιτυχία που έχει καθιερώσει την Κύπρο ως ένα δημιουργικό και αξιόπιστο εταίρο στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, ικανό να διαχειριστεί υπεύθυνα και να προωθήσει αποτελεσματικά τις μεγάλες πολιτικές της Ένωσης στους διάφορους τομείς. Είναι μια επιτυχία που αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει όραμα και σκληρή δουλειά μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά, να επιτύχουμε υψηλούς στόχους, να υπερβούμε προσδοκίες και να αναδείξουμε την πατρίδα μας διεθνώς.
Αντιμετωπίζουμε δυσχέρειες και αντιξοότητες. Διαθέτουμε κουράγιο, σθένος, πείσμα και μια υπερήφανη ιστορία που δεν μας επιτρέπει να γονατίσουμε. Μπορεί οι συνθήκες να είναι δύσκολες αλλά θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με θέληση, συνέπεια και υπευθυνότητα να ανατρέψουμε την κατοχή, να ανακόψουμε τον εποικισμό, να αποτρέψουμε την κατάρα και τον εφιάλτη της διχοτόμησης. Με ενότητα, με σοβαρότητα, με συνολική και συλλογική προσπάθεια μπορούμε να φέρουμε καλύτερες μέρες για τον τόπο μας και ελπιδοφόρες προοπτικές για τον λαό μας.
Τιμούμε τον Μάρκο Δράκο, τον ιεραπόστολο της κυπριακής ελευθερίας και μνημονεύουμε την αδικαίωτη θυσία του. Μια θυσία που καταμαρτυρεί την ευθύνη μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για μια ελεύθερη και επανενωμένη Κύπρο, ένα νησί της ειρήνης, της συνεργασίας και της προόδου για όλους τους νόμιμους κατοίκους του, για μας, για τα παιδιά μας και τις γενιές που μας έρχονται.
