| Επιμνημόσυνος λόγος του Υπουργού Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού κ. Νεοκλή Συλικιώτη στο μνημόσυνο των ηρώων της Γαλάτας,
στον Ιερό Ναό Παναγίας Οδηγήτριας στη Γαλάτα
20/05/2012 |
|
Η
απόδοση τιμής στους πρωταγωνιστές των κυπριακών αγώνων αναμφίβολα
αποτελεί επιτακτικό μας χρέος. Και πρωταγωνιστές είναι όλοι αυτοί που
πέρασαν στο πάνθεο των ηρώων μας, γιατί με θάρρος πάλεψαν και θυσίασαν
τη ζωή τους για ιδανικά: την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την εδαφική
ακεραιότητα της πατρίδας μας.
Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να τιμήσουμε τους
αείμνηστους ήρωες της κοινότητας Γαλάτας οι οποίοι, σε τρεις
διαφορετικές κρίσιμες περιόδους της πρόσφατης ιστορίας μας, έπραξαν το
χρέος τους: Θυσίασαν τη ζωή τους για την προάσπιση της δημοκρατίας και
της ελευθερίας της πατρίδας τους.
Το παράδειγμα των έξι παλικαριών της Γαλάτας
στέλνει ξεκάθαρα το μήνυμα ότι τα ιδανικά και οι αξίες που έχουν
κερδηθεί με αγώνες, μόνο με νέους αγώνες μπορούν να διαφυλαχθούν.
Οι ήρωες Χρύσανθος Μυλωνάς και Ευαγόρας
Παπαχριστοφόρου θυσιάστηκαν για την πατρίδα κατά τη διάρκεια του
απελευθερωτικού αγώνα του 1955-59. Ο Χρύσανθος Μυλωνάς εντάχθηκε στους
κόλπους της ΕΟΚΑ όταν ήταν ακόμη μαθητής και ήταν υπεύθυνος για τη
μεταφορά πυρομαχικών και του μυστικού ταχυδρομείου στην περιοχή. Ο
Χρύσανθος τροφοδοτούσε με πυρομαχικά την αντάρτικη ομάδα της οποίας
ηγείτο ο εξάδελφος του Ευαγόρας Παπαχριστοφόρου και της οποίας το
κρησφύγετο βρισκόταν πέντε χιλιόμετρα περίπου δυτικά της Γαλάτας, στην
τοποθεσία Άλιγνος. Οι δύο αυτοί ήρωες μας έμελλε να δολοφονηθούν άνανδρα
από προδότη συναγωνιστή τους στις 7 Οκτωβρίου του 1957. Ο μεν Ευαγόρας
ενώ κοιμόταν στο κρησφύγετο του και ο δε Χρύσανθος τα μεσάνυχτα της
ίδιας ημέρας, όταν έφτασε στο κρησφύγετο.
Εφτά χρόνια αργότερα ένα άλλο ηρωικό
παλικάρι της Γαλάτας, ο Ανδρέας Γερούδης, άφηνε την τελευταία του πνοή
στον αγώνα για την προάσπιση της ακεραιότητας της νεοσύστατης τότε
Κυπριακής Δημοκρατίας. Κατά τις διακοινοτικές συγκρούσεις ο Ανδρέας
μετέβη στην Πάφο για να υπηρετήσει την πατρίδα, όπου και έπεσε ηρωικά
στις 9 Μαρτίου του 1964 στη μάχη στο Κτήμα.
Ο τέταρτος ήρωας της Γαλάτας που
μνημονεύουμε σήμερα, ο Γεώργιος Ιωάννου Ζαχαρία, έχασε τη ζωή του σε
ατύχημα υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία. Ενώ βρισκόταν σε
διατεταγμένη αποστολή στον Πενταδάκτυλο για να αποκαταστήσει τις
επικοινωνίες, το όχημα που τον μετέφερε ανατράπηκε με αποτέλεσμα να
πληγωθεί σοβαρά. Μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και
τέσσερις ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή, στις 22 Αυγούστου
του 1972.
Δύο χρόνια αργότερα εκδηλώνεται το προδοτικό
πραξικόπημα που άνοιξε τις κερκόπορτες στον Αττίλα και οδήγησε στη
μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε ο τόπος μας, της τουρκικής εισβολής και
κατοχής του 1974.
Ο Ιάκωβος Γερούδης, αδελφός του Ανδρέα, και ο
Πανίκος Αθανασίου, πρόσφεραν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την πατρίδα
μας κατά τη διάρκεια της πρώτης και της δεύτερης φάσης της τουρκικής
εισβολής.
Ο Ιάκωβος Γερούδης, ενώ υπηρετούσε τη θητεία
του στην Εθνική Φρουρά, δολοφονήθηκε από Τούρκους στρατιώτες καθώς
μετέφερε με το υπηρεσιακό αυτοκίνητο τον Διοικητή του στην Κερύνεια. Ο
Ιάκωβος άφησε την τελευταία του πνοή στις 22 Ιουλίου 1974 και δεν έτυχε
δυστυχώς της πρέπουσας ταφής, αφού οι οικείοι του δεν μπόρεσαν να πάρουν
και να θάψουν το ηρωικό παλικάρι με τις τιμές που του αρμόζουν.
Ο Πανίκος Αθανασίου υπηρετούσε στην Εθνική
Φρουρά το 1974, στα φυλάκια στον Άγιο Παύλο, και έπεσε μαχόμενος, μαζί
με συναγωνιστές του, κατά τη διάρκεια της τουρκικής προέλασης στις 15
Αυγούστου. Μετά από σκληρές μάχες οι Τούρκοι εισβολείς κατάφεραν να
μπουν στο φυλάκιο του Πανίκου και χωρίς δισταγμό έστησαν τα παλικάρια
μας στη γραμμή, δολοφονώντας τους εν ψυχρώ. Ο Πανίκος Αθανασίου τάφηκε,
αρχικά, στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Λακατάμιας, και αργότερα, στις 17
Οκτωβρίου 2009, τάφηκε με τις οφειλόμενες τιμές στο κοιμητήριο της
γενέτειρας του Γαλάτας.
Το χρέος μας απέναντι στους ήρωες της
Γαλάτας, αλλά και προς όλους τους ήρωες μας που θυσιάστηκαν για τη
δημοκρατία, την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία της πατρίδας μας,
επιβάλλει να συνεχίσουμε τον αγώνα για την επανένωση της Κύπρου μας και
την τελική δικαίωση.
Μια δικαίωση που μπορεί να έρθει μόνο μέσα
από μια λύση του Κυπριακού που θα διασφαλίζει και θα διαφυλάσσει ένα
κράτος με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα στη
βάση της πολιτικής ισότητας, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα
του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Μια λύση δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη,
που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό και θα επανενώνει το
έδαφος, τον λαό, τους θεσμούς και την οικονομία. Θα αποκαθιστά και θα
διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες ολόκληρου
του λαού μας, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμένιων, Μαρωνιτών και
Λατίνων.
Σε αυτό τον αγώνα τάχθηκε και αυτό τον αγώνα
υπηρέτησε με απόλυτη πίστη, αφοσίωση και πατριωτισμό ο Πρόεδρος
Δημήτρης Χριστόφιας. Σε κάθε στάδιο των διαπραγματεύσεων ο Πρόεδρος της
Δημοκρατίας εργαζόμενος εποικοδομητικά και με ρεαλισμό κατέθετε λογικές
προτάσεις με καλή πίστη για να επιτύχουμε την επίλυση του Κυπριακού το
συντομότερο δυνατόν. Για να μπορέσουμε, όμως, να φτάσουμε σε λύση του
Κυπριακού θα πρέπει όλες οι πλευρές να επιδείξουν την αναγκαία καλή
βούληση. Δυστυχώς, η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή ηγεσία δεν εργάστηκε
εποικοδομητικά προς αυτή την κατεύθυνση.
Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε θα πρέπει η
Τουρκία να αλλάξει ρότα και να εφαρμόσει όλες τις υποχρεώσεις που έχει
αναλάβει απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία και την ΕΕ,
συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης της να στηρίξει ενεργά τις
προσπάθειες επίτευξης λύσης. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο μόνος δρόμος
που θα πρέπει να ακολουθήσει η Τουρκία αν θέλει πραγματικά να βοηθήσει
την ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συμπατριώτισσες – συμπατριώτες, φίλοι μου,
Έχουμε χρέος απέναντι στις θυσίες όλων των
ηρώων μας, όπως επίσης έχουμε χρέος απέναντι στις επόμενες γενιές των
Κυπρίων, να συνεχίσουμε τον αγώνα για να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια
ελεύθερη και ευημερούσα πατρίδα.
Αυτό το όραμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να
το αφήσουμε να ξεφτίσει. Όσα χρόνια και αν περάσουν δεν μπορούμε και δεν
πρέπει να αφεθούμε να χάσουμε τις ελπίδες μας. Το μέλλον μας είναι
συνυφασμένο με το όραμα των ηρώων αυτών. Η θυσία των έξι παλικαριών της
Γαλάτας θα φωτίζει για πάντα τον δρόμο μας ως την ώρα της δικαίωσης, της
απαλλαγής από την κατοχή και της επανένωσης της πατρίδας μας.
Τιμή σε αυτούς που πρόσφεραν τη ζωή τους
στον αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία αυτού του τόπου. Τιμή
σε αυτούς που πρόσφεραν τη ζωή τους για τη δική μας αξιοπρέπεια.
Αιωνία η μνήμη τους.
|
|
|
