Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού δρος Ανδρέα Δημητρίου για την Ημέρα Μνήμης Ηρώων Μαθητών
12/03/2011
Αγαπητοί εκπαιδευτικοί, σπουδαστές και σπουδάστριες, μαθητές και μαθήτριες,
Η 13η Μαρτίου έχει οριστεί ως Ημέρα Μνήμης Ηρώων Μαθητών της πατρίδας μας. Η απόδοση τιμής στα μαθητικά νιάτα του τόπου μας, που έχουν να επιδείξουν μια σημαντική προσφορά στους πολύχρονους και πολύμορφους αγώνες του λαού μας για ελευθερία και δικαιοσύνη, είναι μια επιβαλλόμενη υποχρέωση, γι’ αυτό αξίζει να τιμούμε τη μνήμη και τη θυσία τους.
Η μαθητιώσα νεολαία, στο πέρασμα των χρόνων, ταύτισε τα βήματά της με αυτά του λαού και του τόπου μας. Τα αγωνιστικά καλέσματα στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας επιφύλαξαν στους μαθητές και μαθήτριές μας ρόλους δύσκολους και ανηφορικούς. Εκτός απ’ τα μαθήματα και το σχολείο, τα μαθητικά νιάτα έδωσαν το δικό τους παρόν στους αγώνες για ελευθερία, ανεξαρτησία, δημοκρατία και πρόοδο. Έφεραν σε πέρας επάξια ρόλους πρωταγωνιστικούς και φάνηκαν αντάξιοι στις αγωνιστικές παρακαταθήκες του λαού μας.
Μαθητές και μαθήτριες στάθηκαν μπροστάρηδες στον αντιαποικιακό αγώνα του λάου μας. Τα χρόνια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1955-59 μαθητές όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στον Άγγλο αποικιοκράτη. Με καθημερινές διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στους Άγγλους κατακτητές, έγραψαν χρυσές σελίδες δόξας και ηρωισμού, που αποτελούν πρότυπο για όλους εμάς τους μεγαγενέστερους. Ηρωικές μορφές του απελευθερωτικού μας αγώνα, όπως ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Πετράκης Γιάλλουρος, ο Πετράκης Κυπριανού, ο Λουκάς Λουκά, ο Γεώργιος Μιχαήλ, ο Χρύσανθος Μυλωνάς, ο Αντρέας Παρασκευάς, ο Τάκης Σοφοκλέους και ο μικρός μαθητής Δημητράκης Δημητριάδης, καθαγίασαν με την ηρωική τους θυσία τον απελευθερωτικό μας αγώνα.
Ήρωες μαθητές έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία την ταραγμένη περίοδο 1971-1974. Ο Κυριάκος Παπαλαζάρου δολοφονήθηκε από μέλη της παράνομης οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄ στην Πάφο τον Ιούλιο του 1973 και ο Ανδρέας Θεοδοσίου έπεφτε από τα αδελφοκτόνα πυρά των πραξικοπηματιών στις 15 Ιουλίου 1974 στη Λάρνακα. Τον Ιανουάριο του 1975 ο μαθητής Πανίκος Δημητρίου ξεψύχησε κάτω απ’ τις ερπύστριες των αγγλικών τεθωρακισμένων στο Ακρωτήρι κατά τις διαδηλώσεις ενάντια στη μεταφορά τουρκοκυπριακού πληθυσμού από τους Βρετανούς στον Βορρά και πολλοί άλλοι θυσιάστηκαν ορθώνοντας τα στήθη τους απέναντι στον τουρκικό Αττίλα.
Η νεολαία του τόπου μας σφυρηλατήθηκε μέσα απ’ τους αγώνες και τις θυσίες στα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Επώνυμοι ήρωες κι ανώνυμοι αγωνιστές μαθητές περπάτησαν τον ανηφορικό αλλά περήφανο δρόμο της προσφοράς και της θυσίας.
Σήμερα δίνετε τον καθημερινό αγώνα της γνώσης, της μόρφωσης και της αρετής. Έναν εξίσου δύσκολο αγώνα που σας εφοδιάζει με τις απαραίτητες δυνάμεις, ώστε να αντεπεξέλθετε στις δύσκολες και ανταγωνιστικές συνθήκες της εποχής μας. Σήμερα η Κύπρος μας σας χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε, γιατί οι στιγμές που περνά είναι δύσκολες. Αγνοήστε τις φωνές του εθνικισμού και σοβινισμού, κλείστε τ’ αυτιά στις σειρήνες της απάθειας, της αδιαφορίας, των εμπόρων του λευκού θανάτου και της περιθωριοποίησης.
Αγωνιστείτε μαζί με ολόκληρο τον κυπριακό λαό για την πρόοδο και την ευημερία. Ενώστε τις δυνάμεις σας στον αγώνα για την απαλλαγή από την κατοχή, για την επανένωση της πατρίδας μας και για οικοδόμηση μαζί μιας Κύπρου ειρηνικής κι ευτυχισμένης για όλους τους κατοίκους της. Ο καλύτερος τρόπος για να τιμηθεί η μνήμη των ηρώων μαθητών μας, οι οποίοι με τη θυσία τους χάραξαν τον δρόμο της προσφοράς είναι η εξεύρεση μιας βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του κυπριακού προβλήματος. Μιας λύσης που θα τερματίζει την κατοχή και τα επεμβατικά δικαιώματα και θα διασφαλίζει την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων, την επιστροφή των προσφύγων, τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας και την κατοχύρωση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών για όλους τους κατοίκους του νησιού μας, χωρίς καμιά διάκριση.
