Ομιλία της Υπουργού Μεταφορών κας Βασιλικής Αναστασιάδου σε εκδήλωση για τις μαύρες επετείους του 1974, στη Θεσσαλονίκη, χθες
Το ιερό καθήκον της απότισης του οφειλόμενου φόρου τιμής
προς τους ηρωικώς πεσόντες για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της
ελευθερίας, αλλά και της διατήρησης άσβεστης της μνήμης για το διπλό
έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος της Κύπρου με όλες τις τραγικές
συνέπειες που επέφερε, οδήγησαν σήμερα τα βήματα μας εδώ, στην εκκλησία
των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, του Τρίτου Σώματος Στρατού, για να
διατρανώσουμε, ταυτόχρονα, τη θέληση και την αποφασιστικότητα μας να μην
αποδεχθούμε ποτέ τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και να
συνεχίσουμε, με ακλόνητη πίστη στα δίκαια μας, τον αγώνα για τη δικαίωση
της θυσίας τους.
''Έγραψε ο ποιητής μας Δημήτρης Λιπέρτης:
Καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσ' ένας αέρας
στουν τον τόπον πόν' καμένος τζι εν θωρεί ποττέ δροσιάν,
για να φέξει καρτερούμεν το φως τζείνης της ημέρας,
ποννά φέρει στον καθέναν τζαι χαράν τζαι ποσπασιάν'' .
Κυρίες και Κύριοι,
Με αυτά τα συναισθήματα ήρθα στη Θεσσαλονίκη, την υπέροχη νύμφη του Θερμαϊκού, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυπριακή κυβέρνηση στις εκδηλώσεις που διοργανώνει η Ένωση Κυπρίων Βορείου Ελλάδας για τις μαύρες επετείους του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής.
Περιμένουμε, ναι, και αυτό είναι καθημερινή ευχή και σκέψη μας, να φυσήξει απ’ άκρου εις άκρον στην πατρίδα μας ο άνεμος της ελευθερίας που θα φέρει την επανένωση της, που θα τερματίσει την κατοχή και θα διασφαλίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των πολιτών της.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μνημονεύουμε και αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους Έλληνες Κύπριους και Ελλαδίτες αδελφούς μας πρόσφεραν με ηρωισμό και αυταπάρνηση τον εαυτό τους στο θυσιαστήριο της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Σε όσους αντιστάθηκαν στην προδοσία που άνοιξε τις κερκόπορτες και έδωσε στην Τουρκία την ευκαιρία που επιζητούσε. Κι σε όσους ύψωσαν αγέρωχοι το ανάστημα τους μπροστά στον βάρβαρο εισβολέα και κατακτητή, αρνούμενοι να υποταχθούν στην υπεροπλία και το υπεράριθμο των στρατευμάτων του.
Το μαύρο καλοκαίρι του 1974 σημάδεψε ανεξίτηλα τις ψυχές μας. Οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι. Οι χιλιάδες συμπατριώτες μας που έγιναν πρόσφυγες στη δική τους πατρίδα. Η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή του 37,5 τοις εκατό των εδαφών μας, ο εποικισμός, η λεηλασία της γης μας, η καταστροφή των ιερών και των οσίων μας. Και η προσπάθεια παραχάραξης και αλλοίωσης της ιστορίας μας.
Δεν θα συμβιβαστούμε όμως ποτέ με την παράνομη και απάνθρωπη αυτή κατάσταση πραγμάτων. Και ούτε θα επιτρέψουμε στη λήθη να συνθλίψει τις μνήμες μας και να επιφέρει τη συμφιλίωση μας με την κατοχή της πατρίδας μας, τον σφετερισμό των πατρογονικών εστιών και την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας.
Έχοντας πλήρη επίγνωση των δυσκολιών, όπως και των επιδιώξεων και προσανατολισμών του βάρβαρου κατακτητή, οφείλουμε να χαλυβδώσουμε την πίστη μας στο δίκαιο του αγώνα μας, να διαφυλάξουμε την ιστορική μας ταυτότητα και να εμπνευστούμε από τις αρετές, τη γενναιότητα, το ήθος και τη λεβεντιά των ηρώων μας.
Ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε αυτούς έχουν οι αδελφοί μας του Ελληνικού μητροπολιτικού χώρου που με τον ηρωισμό και το απαράμιλλο θάρρος τους κέρδισαν τον θαυμασμό όλων μας. Αγωνιζόμαστε για να δικαιώσουμε τη θυσία τόσο αυτών όσο και τη θυσία των Ελληνοκυπρίων νεκρών και αγνοουμένων της Κυπριακής τραγωδίας.
Επιβεβαίωσαν οι πιο σύγχρονοι αυτοί ήρωες μας, πως η ιστορία του έθνους μας έχει το μοναδικό ίσως γνώρισμα στην οικουμένη πως είναι μια ιστορία αδιάλειπτων αγώνων για την επιβίωση του. Μια ιστορία ποτισμένη από το αίμα των ηρώων και των μαρτύρων μας «για την βγαλμένη από τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά ελευθερία» μας.
Ο χρόνος δεν μετριάζει ούτε και ελαττώνει το χρέος μας έναντι τους, αλλά ούτε και το βάρος της ιστορικής μας ευθύνης απέναντι στην πατρίδα που μένει και διαρκεί μέχρι την τελική δικαίωση. Η μνήμη τους ηχεί διαρκώς δυνατά στη συνείδηση μας υποβάλλοντας μας να μένουμε συνεχώς άγρυπνοι στις επάλξεις για τη σωτηρία της μικρής και ακριβής μας πατρίδας και τη λύτρωση του προδομένου και αδικημένου λαού μας.
Υποκλινόμαστε ευλαβικά στη μνήμη των πεσόντων και των αγνοουμένων αδελφών μας. Στη μνήμη όλων που έγιναν θυσία στο βωμό της ελευθερίας, της τιμής και της εθνικής αξιοπρέπειας. Στη μνήμη εκείνων που σύμφωνα με τον ποιητή, περισσότερη τιμή τους πρέπει, γιατί γνώριζαν ότι ο Εφιάλτης είχε ήδη φανεί και οι … «οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε».
Όλοι μαζί ας πορευτούμε ενωμένοι, και σοφότεροι από τα λάθη και τις παραλείψεις μας, ώστε να πετύχουμε με συλλογικότητα, σύνεση και υπευθυνότητα όσα μας επιβάλλει το χρέος προς την πατρίδα και τους ήρωες μας.
Δόξα και τιμή σε όλους. Αιώνια ας είναι η μνήμη τους
''Έγραψε ο ποιητής μας Δημήτρης Λιπέρτης:
Καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσ' ένας αέρας
στουν τον τόπον πόν' καμένος τζι εν θωρεί ποττέ δροσιάν,
για να φέξει καρτερούμεν το φως τζείνης της ημέρας,
ποννά φέρει στον καθέναν τζαι χαράν τζαι ποσπασιάν'' .
Κυρίες και Κύριοι,
Με αυτά τα συναισθήματα ήρθα στη Θεσσαλονίκη, την υπέροχη νύμφη του Θερμαϊκού, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυπριακή κυβέρνηση στις εκδηλώσεις που διοργανώνει η Ένωση Κυπρίων Βορείου Ελλάδας για τις μαύρες επετείους του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής.
Περιμένουμε, ναι, και αυτό είναι καθημερινή ευχή και σκέψη μας, να φυσήξει απ’ άκρου εις άκρον στην πατρίδα μας ο άνεμος της ελευθερίας που θα φέρει την επανένωση της, που θα τερματίσει την κατοχή και θα διασφαλίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των πολιτών της.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μνημονεύουμε και αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους Έλληνες Κύπριους και Ελλαδίτες αδελφούς μας πρόσφεραν με ηρωισμό και αυταπάρνηση τον εαυτό τους στο θυσιαστήριο της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Σε όσους αντιστάθηκαν στην προδοσία που άνοιξε τις κερκόπορτες και έδωσε στην Τουρκία την ευκαιρία που επιζητούσε. Κι σε όσους ύψωσαν αγέρωχοι το ανάστημα τους μπροστά στον βάρβαρο εισβολέα και κατακτητή, αρνούμενοι να υποταχθούν στην υπεροπλία και το υπεράριθμο των στρατευμάτων του.
Το μαύρο καλοκαίρι του 1974 σημάδεψε ανεξίτηλα τις ψυχές μας. Οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι. Οι χιλιάδες συμπατριώτες μας που έγιναν πρόσφυγες στη δική τους πατρίδα. Η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή του 37,5 τοις εκατό των εδαφών μας, ο εποικισμός, η λεηλασία της γης μας, η καταστροφή των ιερών και των οσίων μας. Και η προσπάθεια παραχάραξης και αλλοίωσης της ιστορίας μας.
Δεν θα συμβιβαστούμε όμως ποτέ με την παράνομη και απάνθρωπη αυτή κατάσταση πραγμάτων. Και ούτε θα επιτρέψουμε στη λήθη να συνθλίψει τις μνήμες μας και να επιφέρει τη συμφιλίωση μας με την κατοχή της πατρίδας μας, τον σφετερισμό των πατρογονικών εστιών και την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας.
Έχοντας πλήρη επίγνωση των δυσκολιών, όπως και των επιδιώξεων και προσανατολισμών του βάρβαρου κατακτητή, οφείλουμε να χαλυβδώσουμε την πίστη μας στο δίκαιο του αγώνα μας, να διαφυλάξουμε την ιστορική μας ταυτότητα και να εμπνευστούμε από τις αρετές, τη γενναιότητα, το ήθος και τη λεβεντιά των ηρώων μας.
Ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε αυτούς έχουν οι αδελφοί μας του Ελληνικού μητροπολιτικού χώρου που με τον ηρωισμό και το απαράμιλλο θάρρος τους κέρδισαν τον θαυμασμό όλων μας. Αγωνιζόμαστε για να δικαιώσουμε τη θυσία τόσο αυτών όσο και τη θυσία των Ελληνοκυπρίων νεκρών και αγνοουμένων της Κυπριακής τραγωδίας.
Επιβεβαίωσαν οι πιο σύγχρονοι αυτοί ήρωες μας, πως η ιστορία του έθνους μας έχει το μοναδικό ίσως γνώρισμα στην οικουμένη πως είναι μια ιστορία αδιάλειπτων αγώνων για την επιβίωση του. Μια ιστορία ποτισμένη από το αίμα των ηρώων και των μαρτύρων μας «για την βγαλμένη από τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά ελευθερία» μας.
Ο χρόνος δεν μετριάζει ούτε και ελαττώνει το χρέος μας έναντι τους, αλλά ούτε και το βάρος της ιστορικής μας ευθύνης απέναντι στην πατρίδα που μένει και διαρκεί μέχρι την τελική δικαίωση. Η μνήμη τους ηχεί διαρκώς δυνατά στη συνείδηση μας υποβάλλοντας μας να μένουμε συνεχώς άγρυπνοι στις επάλξεις για τη σωτηρία της μικρής και ακριβής μας πατρίδας και τη λύτρωση του προδομένου και αδικημένου λαού μας.
Υποκλινόμαστε ευλαβικά στη μνήμη των πεσόντων και των αγνοουμένων αδελφών μας. Στη μνήμη όλων που έγιναν θυσία στο βωμό της ελευθερίας, της τιμής και της εθνικής αξιοπρέπειας. Στη μνήμη εκείνων που σύμφωνα με τον ποιητή, περισσότερη τιμή τους πρέπει, γιατί γνώριζαν ότι ο Εφιάλτης είχε ήδη φανεί και οι … «οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε».
Όλοι μαζί ας πορευτούμε ενωμένοι, και σοφότεροι από τα λάθη και τις παραλείψεις μας, ώστε να πετύχουμε με συλλογικότητα, σύνεση και υπευθυνότητα όσα μας επιβάλλει το χρέος προς την πατρίδα και τους ήρωες μας.
Δόξα και τιμή σε όλους. Αιώνια ας είναι η μνήμη τους
