Είναι
απόψε μία από εκείνες τις βραδιές που με σεβασμό οφείλουμε να σκύψουμε
το κεφάλι
τιμώντας ενθυμούμενοι έναν σπουδαίο Κύπριο, έναν μεγάλο
πατριώτη.
Τον Στέλιο Ιωάννου ο οποίος με το έργο του έχει επάξια κερδίσει μία θέση ανάμεσα στους λίγους και εκλεκτούς πολίτες της χώρας μας που δικαιούνται να αποκαλούνται Ευεργέτες.
Έναν από τους λίγους και εκλεκτούς που κατάφερε να δημιουργήσει μία μικρή επιχειρηματική αυτοκρατορία, αλλά ο ίδιος παρέμεινε ο απλός πολίτης που είχε πάντα το χάρισμα να μπορεί να αφουγκράζεται τον πόνο και να μοιράζει αφειδώλευτα συμπόνια. Ίσως γιατί και ο ίδιος γνώρισε τον πόνο και μάλιστα στην πιο σκληρή του μορφή χάνοντας νωρίς το παιδί του τον Χρίστο.
Κατάφερε όμως αυτή την ανείπωτη τραγωδία και δυστυχία να τη μετατρέψει σε κουράγιο, και την θλίψη του σε προσφορά.
Ιδρύοντας με την ευγενική σύζυγο του Έλλη το Ίδρυμα Χρίστου Στέλιου Ιωάννου, αγκάλιασαν παιδιά και νέους με νοητικά προβλήματα, προσφέροντας τους στέγη, εκπαίδευση και κυρίως ασφάλεια.
Η Έλλη Ιωάννου που συνέχισε το έργο του αειμνήστου Στέλιου Ιωάννου, όπως και η υπόλοιπη οικογένεια, τα παιδιά τους Σύλβια και Δάκης αφιέρωσαν και εξακολουθούν να αφιερώνουν μεγάλο μέρος της ζωής τους σε μοναδικά έργα που συμβάλλουν σε ένα καλύτερο κόσμο, μια πιο ανθρώπινη και παραγωγική κοινωνία.
Να μου επιτραπεί να διακρίνω την εξαιρετικά γενναιόδωρη πρόσφατη προσφορά της οικογένειας για τη δημιουργία της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Κύπρου και άλλων έργων.
Όπως αναφέρεται σε σχετική τιμητική απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου η Έλλη Ιωάννου, «αγαπώντας τις επιστήμες και την παιδεία εν γένει, στεκόταν πάντα αρωγός του Πανεπιστημίου Κύπρου και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξή του, υπενθυμίζοντάς μας εμπράκτως ότι το μυαλό των νέων ανθρώπων είναι ο πλέον σημαντικός πλουτοπαραγωγικός πόρος αυτής της κοινωνίας, αλλά και κάθε κοινωνίας, στη σύγχρονη ευρωπαϊκή οικογένεια της γνώσης».
Η δυνατότητα του Στέλιου Ιωάννου στηρίχτηκε στο γεγονός πως όντας ένας πρωτοπόρος και δυναμικός επιχειρηματίας δημιούργησε μία εταιρεία η οποία σύντομα ξεπέρασε τα στενά όρια της χώρας μας και μαζί με τον φίλο και συνεταίρο του Γώγο Παρασκευαϊδη, στήριξαν στα δύσκολα χρόνια μετά την εισβολή την κυπριακή οικονομία και τους Κυπρίους εργαζόμενους.
Σεμνύνομαι να λέω πως ο Στέλιος Ιωάννου υπήρξε φίλος μου, και είμαι ευτυχής που είχα την πολύτιμη στήριξη από τα πρώτα μου βήματα στην πολιτική ζωή του τόπου.
Η παρουσία μου στο ψηφοδέλτιο του Μάη 1981 οφειλόταν στην παρέμβαση και στην έντονη επιμονή και στήριξη που είχα από τον Στέλιο Ιωάννου. Αυτή την τιμή να μπω και να διαπρέψω στην όποια διαδρομή, την εμπιστοσύνη που επέδειξε ο Ιωάννου και ο πολιτικός μου πατέρας ο Κληρίδης δεν θα επιτρέψω η όποια ενέργεια και πράξη μου να μολύνει ή να μειώσει την εμπιστοσύνη που επέδειξαν και οι δύο. Ήσαν σημαντικοί από τους σημαντικότερους Κύπριους πατριώτες και όταν ακολουθείς τα βήματα πατριωτών οφείλεις να συμπεριφέρεσαι και ανάλογα και το λέω διότι τούτες τις μέρες υπήρξε το δίλημμα «ή αφήνουμε μετά από κάποια κρίση που υπήρξε στο Μοντ Πελεράν να οδηγηθούμε σε ένα αδιέξοδο με απρόβλεπτα τα τετελεσμένα ή να επαναρχίσει ο διάλογος χωρίς να σημαίνει τούτο ότι μειώνεις ποσώς τις θέσεις που διεκδικείς έχοντας πάντα κατά νου τις έγνοιες και τις ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων. Επέλεξα αντί να ακολουθούνται πολιτικές και τακτικές ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη τη ρητορική του Τούρκου Προέδρου των τελευταίων μηνών και ιδιαίτερα μερών προτίμησα αντί να δω να «πολιτογραφούνται» ως υπήκοοι του παράνομου καθεστώτος άλλες 26, 5 χιλιάδες, προτίμησα αντί να δω τον κίνδυνο που αντιμετωπίστηκε αλλού διεθνώς, δηλαδή μιας ενδεχόμενα ετυμηγορίας τάχα των Τουρκοκυπρίων για ενσωμάτωση, να μπω στο διάλογο και μπαίνω στο διάλογο ξέροντας τι πρέπει να υπερασπιστείς και τι πρέπει να διεκδικήσεις και δεν είμαι άλλος που ενέπλεξε την ΕΕ, ένα επίτευγμα του Γλαύκου Κληρίδη, έτσι ώστε το εκ να αποτελεί τον θεμέλιο λίθο και έχουμε κατορθώσει πολλά μέχρι σήμερα έχουμε πετύχει σημαντικά μέχρι σήμερα ως αποτέλεσμα του ευρωπαϊκού κεκτημένου έχουμε διασφαλίσει την ελεύθερη διακίνηση, εγκατάσταση, απόκτηση περιουσίας, ενάσκηση επαγγέλματος. Έχουμε διασφαλίσει την πληθυσμιακή αναλογία έτσι ώστε να μη διατρέχει κίνδυνο ο Ελληνισμός στο μέλλον, έχουμε διασφαλίσει πολλά και σημαντικό άλλα, ακόμη βελτιώσαμε τις συνθήκες του ‘60. Αυτά είναι και πολλά άλλα που πρέπει να διεκδικήσουμε και διεκδικούμε που δεν ήθελα να διακινδυνεύσω. Αυτά είναι σήμερα που επαξίως την μνήμη - τιμούμε θα τιμήσω τη μνήμη του Γλαύκου Κληρίδη Στέλιου Ιωάννου.
Θεωρώ όμως πως αυτή η φιλία που με συνέδεσε με τον Στέλιο Ιωάννου, αποτελεί κληροδότημα από τον πνευματικό μου πατέρα, τον πνευματικό πατέρα όλων μας στον ΔΗΣΥ, τον Γλαύκο Κληρίδη.
Η φιλία του Γλαύκου Κληρίδη και του Στέλιου Ιωάννου, υπήρξε ειλικρινής και έντιμη. Και στον ΔΗΣΥ δεν μπορούμε παρά να ευγνωμονούμε τον Στέλιο Ιωάννου για την στήριξη που έδωσε στο κόμμα μας ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του αλλά και στη συνέχεια.
Όπως είπα και την περασμένη εβδομάδα για τον Γώγο Παρασκευαίδη, έτσι και ο Στέλιος Ιωάννου, υπήρξαν επιχειρηματίες που κουβαλούσαν μέσα τους την πατρίδα μας. Όσο πιο μακριά βρίσκονταν από αυτήν, τόσο περισσότερο έδιναν την εντύπωση πως γίνονταν δέσμιοι της.
Αυτή η αγάπη για τον τόπο του, ήταν που επέβαλλε και στο Στέλιο Ιωάννου να αναζητεί παντού και πάντα, ένα βήμα για να μεταδώσει το όραμα του για την Κύπρο.
Ως εκ τούτου και λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα προανέφερα, η σημερινή τιμή στο πρόσωπο του Στέλιου Ιωάννου, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε ως ανταπόδοση της ακριβής προσφοράς τους.
Για αυτό και θερμά συγχαίρω τον Πρόεδρο, τη ηγεσία και τα μέλη του ΔΗΣΥ για αυτή την εκ καθήκοντος εκδήλωση τιμή.
