Επικήδειος λόγος του Υπουργού Άμυνας κ. Κώστα Παπακώστα στην κηδεία του πεσόντος κατά την τουρκική εισβολή στρατιώτη Κωνσταντίνου Καψοκάρτη στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στα ΛύμπιαΑείμνηστε ήρωά μας Κωνσταντή,
Με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και με βήμα βαρύ προσήλθαμε στο Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, εδώ στα Λύμπια, για να σου απευθύνουμε αργοπορημένα το ύστατο χαίρε, να σε ξεπροβοδίσουμε με τιμές ηρωικές στην τελευταία σου κατοικία. Στεκόμαστε όλοι - κλήρος, Πολιτεία και λαός- με ευλάβεια και δέος δίπλα στο λείψανό σου και εναποθέτουμε σε αυτό τα στεφάνια της ευγνωμοσύνης και της αγάπης μας. Γιατί έτσι αρμόζει σε κάθε ανιδιοτελή αγωνιστή της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που ανήκει επάξια στην ουράνια συνοδεία των αθανάτων.
Μετά από 35 και πλέον χρόνια επώδυνης άγνοιας και αγωνίας για την τύχη του στρατιώτη Κωνσταντή Καψοκάρτη, του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού, κηδεύουμε σήμερα τον νεαρό ήρωα από τα Λύμπια υποκλινόμενοι στον αγώνα και τη θυσία του για την υπεράσπιση της προδομένης μικρής μας πατρίδας.
Με την πρόσφατη ταυτοποίηση των λειψάνων του Κωνσταντή, η οικογένεια, οι φίλοι και οι συναγωνιστές του αισθάνονται λίγη παρηγοριά και λύτρωση επειδή, τουλάχιστον, γνωρίζουν την τύχη του αγαπημένου τους. Η πολύχρονη δοκιμασία τους φθάνει επιτέλους σ’ ένα τέλος.
Μια αναδρομή στη σύντομη ζωή και τον αγώνα του Κωνσταντή, που με τη θυσία του για την πατρίδα καταξιώνεται στις συνειδήσεις όλων μας, είναι η ελάχιστη τιμή που μπορούμε να του προσφέρουμε.
Ο Κωνσταντής Καψοκάρτης γεννήθηκε στα Λύμπια στις 20 Ιουλίου του 1956. Ήταν το τέταρτο από τα πέντε παιδιά του Νικόλα και της Μελπομένης Καψοκάρτη. Μετά την αποφοίτηση του από το Δημοτικό Σχολείο της κοινότητάς του εργάστηκε ως οικοδόμος. Ο Κωνσταντής ήταν νέος που διακρινόταν για την εργατικότητα και τη λεβεντιά του.
Τον Ιανουάριο του 1974 - στα δεκαεπτά του μόλις χρόνια - ο Κωνσταντής κατατάγηκε ως εθελοντής στην Εθνική Φρουρά για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και τοποθετήθηκε στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού, που είχε ως έδρα του την Κοκκινοτριμιθιά. Πριν από την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής, ο Κωνσταντής διέμενε στο Τσέρι.
Στις 20 Ιουλίου του 1974, ημέρα έναρξης της πρώτης φάσης της τουρκικής εισβολής, που κατά τραγική συγκυρία είναι και η ημέρα των γενεθλίων του Κωνσταντή, το 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού μετέβη μετά από διαταγή στην Κερύνεια. Εκεί ο δεκαοχτάχρονος εθνοφρουρός έλαβε μέρος στις μάχες με τους πάνοπλους Τούρκους εισβολείς υπερασπιζόμενος τα πάτρια εδάφη. Με το τέλος της πρώτης φάσης της εισβολής ο Κωνσταντής και οι άλλοι άντρες του τάγματός του, ακολουθώντας νέα διαταγή, ανασυγκροτήθηκαν στα Λατσιά.
Λίγο αργότερα, στις αρχές του Αυγούστου, το Τάγμα μετακινήθηκε στην περιοχή Αγίου Ερμολάου-Λαπήθου και οι άνδρες του Λόχου στον οποίο ανήκε ο Κωνσταντής επάνδρωσαν αμυντικές θέσεις μέσα στη Λάπηθο.
Στις 6 Αυγούστου του ’74, παρόλο που είχε προηγηθεί συμφωνία εκεχειρίας με τους Τούρκους, οι αδίστακτοι εισβολείς εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση εναντίον των θέσεων της Εθνικής Φρουράς χρησιμοποιώντας όπλα όλων των τύπων με την παράλληλη κάλυψη από το πολεμικό ναυτικό τους. Παρόλο που οι ελληνοκυπριακές Ένοπλες Δυνάμεις αντισταθήκαν με σθένος στις ορδές του Αττίλα, η υπεροπλία και η υπεροχή των εισβολέων ήταν τέτοια που η διαταγή για οπισθοχώρηση δεν άργησε να έρθει.
Την οπισθοχώρηση των Ελληνοκυπρίων μαχητών ακολούθησε και ο Κωνσταντής, ο οποίος επέβαινε τεθωρακισμένου οχήματος μάχης [B.T.R] μαζί με άλλους στρατιώτες της Μονάδας του. Αυτό δυστυχώς, ήταν το τελευταίο που μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε για τον δεκαοκτάχρονο ήρωα που κηδεύουμε σήμερα. Επειδή από την ώρα της οπισθοχώρησης τόσο ο Κωνσταντής όσο και οι υπόλοιποι στρατιώτες που βρίσκονταν στο τεθωρακισμένο όχημα μάχης δεν είχαν δώσει κανένα σημείο ζωής και η τύχη τους έκτοτε αγνοείτο.
Τριάντα δύο ολόκληρα χρόνια μετά τον τραγικό Αύγουστο του ’74 τα οστά του Κωνσταντή Καψοκάρτη εντοπίσθηκαν σε ομαδικό τάφο στην περιοχή Λαπήθου. Πρόσφατα, με την ταυτοποίηση των λειψάνων του, μάθαμε πως ο Κωνσταντής είναι ένας ακόμα πεσών της τουρκικής εισβολής, ένα ακόμα νέο παλικάρι που έδωσε τη ζωή του για να ποτιστεί το δέντρο της ελευθερίας της πατρίδας μας.
Η ανεύρεση και ταυτοποίηση των λειψάνων του Κωνσταντή μας επιτρέπει σήμερα να τον κηδεύουμε, να έχουμε τουλάχιστον ενώπιον μας το λείψανό του και να το τιμούμε όπως αρμόζει σε κάθε ήρωα. Δυστυχώς, όμως, πολλοί είναι ακόμα οι αγνοούμενοι συμπατριώτες μας για την τύχη των οποίων η αγωνία και ο πόνος μας, και πιο πολύ ο πόνος των δικών τους ανθρώπων, συνεχίζεται.
Στους μαρτυρικούς συγγενείς των αγνοουμένων μας, εκφράζουμε τη συμπάθεια αλλά και το θαυμασμό μας, για την υπομονή και την καρτερικότητα που επιδεικνύουν μέχρι να μάθουν τί απέγιναν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, υπομένοντας έναν ασήκωτο σταυρό.
Οι θυσίες των παιδιών του λαού μας στους αγώνες για ελευθερία και δικαίωση και η δοκιμασία που υφίστανται οι συγγενείς των αγνοουμένων μας, μας φέρνουν μπροστά στη δική μας ευθύνη για το μέλλον της πατρίδας μας. Χρέος μας απέναντι σε αυτούς είναι η επιμονή στον αγώνα για ελευθερία και επανένωση της πατρίδας μας.
Είναι γι’ αυτό που η Κυβέρνησή μας αγωνίζεται σκληρά με πρωτεργάτη τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για λύση του κυπριακού προβλήματος. Προσβλέπουμε στη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που θα δημιουργήσει ένα ενιαίο κράτος με μία ιθαγένεια, μία κυριαρχία και μία διεθνή προσωπικότητα. Μια λύση που θα στηρίζεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, στις αρχές του διεθνούς δικαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ασφαλώς και ο δρόμος για επίτευξη αμοιβαία αποδεκτής συμφωνίας είναι δύσκολος και όλοι το γνωρίζουμε αυτό, όμως δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε με το ίδιο σθένος στηριζόμενοι πάνω σε αρχές προκειμένου να κατορθώσουμε να έχουμε λύση, βιώσιμη και λειτουργική το συντομότερο. Για να ζήσει επιτέλους ο λαός μας - Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι - με ασφάλεια και ειρήνη σε μια επανενωμένη και ευημερούσα κοινή πατρίδα.
Σεβαστή οικογένεια, συναγωνιστές και συγχωριανοί του ήρωα Κωνσταντή Καψοκάρτη,
Απευθύνομαι σε σας, για να σας εκφράσω κατ' αρχάς τη συμπάθεια αλλά και το θαυμασμό μου για τα τόσα χρόνια υπομονής και μαρτυρικής καρτερικότητας που επιδείξατε μέχρι να μάθετε την τύχη του δικού σας ανθρώπου που είναι και δικός μας. Σίγουρα θα θέλατε, όπως και εμείς, ο Κωνσταντής να βρίσκεται σήμερα ανάμεσά μας. Δυστυχώς η μοίρα αποφάσισε διαφορετικά. Η ζωή, όμως, και προπαντός η θυσία του δικού σας ανθρώπου που υπερασπίστηκε την τιμή και την ελευθερία όλων μας θα πρέπει να σας κάνει να αισθάνεστε για πάντα υπερήφανοι. Μπορεί να μην πρόλαβε ο Κωνσταντής να ζήσει πολλά χρόνια, όμως στην ολιγόχρονη ζωή του καταξιώθηκε στις συνειδήσεις όλων μας για το ήθος, τον πατριωτισμό και την αυτοθυσία του. Περήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα για τον λεβεντονιό τους και οι γονείς του Κωνσταντή, Νικόλας και Μελπομένη, που δυστυχώς έφυγαν από τη ζωή με τον πικρό καημό και την αγωνία για την διακρίβωση της τύχης του αγαπημένου τους.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του Κωνσταντή Καψοκάρτη, του δεκαοχτάχρονού μας ήρωα. Κι ας γίνει φάρος που θα φωτίζει τα βήματά μας στο δύσβατο δρόμο του αγώνα που διεξάγουμε για ελευθερία και επανένωση της Κύπρου μας.
Τιμημένε μας ήρωα Κωνσταντή,
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου και ανάλαφρο το χώμα της γενέτειρας σου που σε λίγο θα σε σκεπάσει.
